Still alive!

Zondag 6 november 2016 publiceerde ik voor het laatst een blogje. Best een poosje geleden dus. Niks aan de hand, no worries....ik heb gewoon even een schrijfpauze vanwege "geen zin" genomen. Maar aangezien vandaag een "wel zin" dag is, zijn jullie als jullie uitgelezen zijn, weer helemaal op de hoogte van ons wel en wee. 

De vorige keer schreef ik dat we op vakantie zouden gaan naar Lanzarote. Dat is een uitermate positief bewijs van onze intergratie in het Noorse, want veel Noren gaan in de winter op vakantie naar het zuiden. Nou geloof ik niet dat wij er een jaarlijkse traditie van gaan maken, maar we hebben wel heel erg van een weekje vakantie in de zon genoten. We hadden een voor ons doen erg luxe hotel geboekt en alsof dat al niet gek genoeg was, een kamer gereserveerd in het VIP gedeelte. Dat had verschillende voordelen, maar het grootste was toch wel dat er alleen volwassenen mochten komen. Niet dat we iets tegen kinderen hebben, integendeel, maar ze een weekje kunnen ontlopen bij een zwembad, ontbijtbuffet en de dagelijkse high tea was toch wel erg prettig. 

 

We konden het VIP gedeelte van ons hotel in komen met het pasje van onze kamer. Het VIP gedeelte, Club Volcan genaamd, was namelijk afgeschermd van de rest van het terrein met een hek. Stel je voor dat het gewone gepeupel er ook in zou kunnen komen! Maar goed, toen wij de eerste avond uit eten waren geweest en het poortje door wilden gaan, werkte ons pasje niet op de VIP poort. Gelukkig kwamen er VIP-genoten aangelopen die ons naar binnen lieten. De kamerdeur ging echter ook niet open en om bij de receptie te komen moest je....jawel.....door een poortje. Die ging dus ook niet open. Na even gewacht te hebben in de hoop dat er iemand aan zou komen om ons uit onze VIP gevangenis te bevrijden, moest ik toch echt Hennie een kontje geven, zodat ze over een muurtje kon klauteren om aan de andere kant van het hek te komen. Nieuw pasje gehaald, probleem opgelost. 

Zoals gezegd hebben we een heerlijke week op Lanzarote gehad. In tegenstelling tot de gemiddelde Noor, die vooral hele dagen op het strand ligt te bakken, hebben we veel ondernomen. We hadden een auto gehuurd en hebben het eiland uitgebreid verkend. Op het strand of aan het zwembad liggen vinden we best wel fijn voor een middagje ofzo, maar om dat de hele week te doen is niks voor ons. We vonden vooral het vulkanische landschap en de onstuimige zee prachtig! Maar ook van de niet-toeristische dorpjes en de geweldige tapas hebben we erg genoten. Een superfijne vakantie!

Toen we terugkwamen was de maand december aangebroken en dus was alles hier al weer vollop in de kerststemming. We verbazen ons er nog steeds over hoe maf die Noren doen over kerst. Ik heb al eerder geschreven over de kerstproducten in de supermarkt en de overdaad aan lampjes en versieringen in en aan de huizen, maar volgens mij heb ik nog nooit geschreven dat ze hun gordijnen wisselen. Echt waar. Met kerst hangen de kerstgordijnen voor de ramen. Klinkt als een grap inderdaad, maar het is bloedserieus en ik heb menig lunchpauze meegemaakt waar het gaat over de de kerstgordijnen. Ik zweer het. 

Ik ben in december nog even voor een bliksembezoekje naar Oss gereisd. Altijd fijn om mijn ouders even te zien! 

Omdat we dit jaar in de kerst periode thuis waren, hadden wij ook een boom opgetuigd. En vooruit, er stonden van die trapjes voor de ramen en voor de grote ramen hadden we een lichtgevende kerstster opgehangen. Best gezellig eigenlijk. 

 

 

Vanuit Oss kwam er weer een pakje vol met leuke en lekkere kadootjes! Ons favoriete kado was.....nou ja.....kijk maar.....arme Pukkie. 

 

 

 

 

Met kerst waren we uitgenodigd bij Femke en Venise. Vriendin Ank was er ook. Altijd gezellig om bij elkaar te zijn. Op oud en nieuw begonnen we met het oliebollenfestijn bij Thea en Eelco. Die bakken elk jaar oliebollen voor de buurt en dit jaar kregen ze deskundige hulp zoals jullie zien. Na de oliebollen vertrokken we naar Laura en Pier, waar we met elkaar 2017 ingeluid hebben. Pier zette met een krachtige knal een lawine aan de overkant van de fjord in gang...echt waar....dus 2017 begon spectaculiar zullen we maar zeggen! 

 

We krijgen regelmatig berichtjes met de vraag of het bij ons heel koud is en of er sneeuw ligt. Nou nee. We hebben wel wat koude dagen gehad en ook wel wat sneeuw, maar het mag eigenlijk geen naam hebben. Overigens waren we goed voorbereid op een strenge winter. Kijk maar. De houtvoorraad in onze kelder. 

 

Op de spaarzame sneeuwdagen die we hebben gehad, zijn we er uiteraard wel even op uitgetrokken om te genieten! 

 

 

 

Op de foto van ons huis zie je wel dat het maar een duistere bedoeling op Stokke is, zo overdag in de winter. Inmiddels is de zon weer boven de bergen uitgekomen en hebben we een klein uurtje per dag de zon op ons huis. Elke dag komen daar een paar minuten bij, tot we de zon straks weer de hele dag hebben. Heerlijk! Toch is het grappig om te merken hoe het wel of niet hebben van zon hier echt iets is waar mensen mee bezig zijn. Ik heb een collega die aan de zonkant van ons dal woont en die er een hoop lol om heeft dat ik in de schaduw zit terwijl zij op haar veranda een kopje koffie in de zon kan drinken. Ons gedeelte van het dal heet "schaduwzijde" en er zijn veel mensen die een moeilijke gezicht trekken als ze het hebben over het daar moeten wonen. Ik vind het wel meevallen trouwens, maar eerlijk is eerlijk.....als ik een stuk ga wandelen, zorg ik er wel voor dat ik dat ergens doe waar ik met de snufferd in de zon kan lopen. 

In het kader van "weet wat je eet", hebben we de laatste tijd wat vlees gekocht van bekenden. Onze buren hebben een aantal Schotse hooglanders en ze gingen er een paar laten slachten. Via Facebook kwam de vraag of er mensen interesse hadden in het kopen van 10 kilo vlees van zo'n beest en dat hadden wij wel. Een paar weken later kwam de buurman een grote doos met keurig verpakt rundvlees brengen. Bakjes gehakt, stoofvlees, biefstukken en een grote rollade. En lekker dat het is! Bij Femke en Venise heb ik een paar kilo varken opgehaald. Als je je even over het idee heen zet dat je de karbonade die lekker in de pan ligt te bakken, een paar maanden eerder bij de dames door de wei zag rennen en wroeten, heb je er een heerlijk biologisch stukje vlees aan. 

 

 

In januari hebben we Isold te logeren gehad. We kenden elkaar niet, maar Isold is de dochter van iemand waarmee ik bij de Ambelt heb samengewerkt. Isold zit op de vrije school en moest een week stage lopen. Ze wilde het liefst naar het buitenland en zo kwam via haar moeder de vraag bij mij terecht of ze een weekje bij ons mocht komen logeren. Dat vonden we natuurlijk prima. Hennie regelde voor haar een stageplaats bij een leuk koffietentje in Sandane en in de weekenden zijn we er lekker samen op uit gegaan. Hartstikke gezellig en Isold heeft een topweek gehad.

In februari is Jurgen een paar dagen op bezoek geweest. Hij is tot nu toe trouw elk jaar dat we hier wonen in februari deze kant op gekomen en dat is met name voor Hennie echt super. Jurgen is een van de mensen die ze best mist, dus hem een paar dagen om zich heen hebben is genieten voor Hennie. En....Jurgen heeft Hennie heel erg goed op weg geholpen met het realiseren van iets wat ze al langer wil, namelijk het opzetten van haar eigen bedrijfje! De mensen die facebook hebben, hebben wellicht "Gloppen Experience" al voorbij zien komen. Hennie gaat met Gloppen Experience mensen mee op pad nemen om ze Gloppen te laten ervaren. Vissen op het fjord, wandelen in de bergen, een tocht langs historische plekken, worstjes grillen in een grilhut en nog veel meer. Op dit moment zijn we druk bezig met het vullen van de website, maar het is super dat Jurgen Hennie het zetje in haar rug heeft gegeven dat ze nodig had om ermee aan de gang te gaan. Stoere liefie heb ik! 

 

 

En het houdt maar niet op met het bezoek! In maart komen twee vriendinnen van de lagere school een weekendje deze kant op. Eigenlijk heb ik na de lagere school nauwelijks meer contact met ze gehad, maar via facebook zijn we elkaar weer op het spoor gekomen. We hebben elkaar al een jaar of 25 niet meer gezien en ik vind het echt geweldig dat ze deze kant op komen! In mei komen Karin en Jerry met de kinderen logeren en in juni Ellen en Wim en mijn ouders. We worden dus niet vergeten ondanks dat we een stukje noorderlijker zijn gaan wonen. Dat voelt wel heel erg fijn. 

In april gaan we zelf nog een weekje naar Nederland. De kapper, de tandarts, de Sligro en uiteraard veel familie en vrienden staan weer op het programma. We hebben er al weer zin in. Hennie gaat in oktober twee weekjes alleen naar Nederland. Tussendoor gaan we zelf nog twee weken op vakantie in eigen land, met onze Puk. En in december staat een reis naar het noorderlicht en de walvissen bij Tromso op het programma. Klinkt goed lijkt me zo!

"Wel en wee" schreef ik aan het begin van dit blogje. Gelukkig is het nog steeds zo dat we vooral "wel" meemaken en dat het "wee" reuze meevalt. We gaan ervoor dat dat zo blijft! 

Tot de volgende keer! 

Lekker!

Vorige keer eindigde ik de blog met een foto van Hennie die net in Nederland was aangekomen. Die heeft daar een paar fijne dagen gehad. Op een avond kreeg ik deze foto doorgestuurd en toen had ik wel echt even een heimweemomentje. Hennie zit hier met onze buurtjes uit Deventer op het terras van een restaurant/kroeg waar we vaak kwamen. En behalve met de buurtjes, had ze ook met Laura en Pier en de moeder van Pier afgesproken. Huh? Laura en Pier…..zijn dat niet…..die wonen toch bij jullie in de buurt? Klopt! Die wonen bij ons in de buurt, maar waren toevallig ook in Nederland. En als ze in Nederland zijn gaan ze graag een dagje naar Deventer, dus vandaar dat Hennie in plaats van bij de lokale bakker in Sandane, dit keer bij de Sjampetter op de Brink met ze kon afspreken.

De lege koffer die Hennie mee naar Nederland had genomen, kwam goed gevuld weer terug!

Gisteren werden we voor het eerst wakker in een besneeuwde wereld. Er was al wel sneeuw gevallen op de bergen, maar nog niet rond ons huis. Het was maar een dun laagje en in de loop van de dag smolt het weer weg, maar toch! Hennie heeft al wel even een ritje gemaakt over de besneeuwde Utvikfjellet. Prachtig toch?

De afgelopen weken hebben we al wel vorst gehad, dus we zijn al weer aardig gewend geraakt aan het krabben van de autoruiten en opstoken van de houtkachel. En de spijkerbanden liggen ook al weer onder de auto. Eigenlijk mag dat pas vanaf 1 november, maar de zwaarstwegende regel is dat je je gezonde verstand moet gebruiken en zelf moet inschatten of het verantwoord is om nog met je zomerbanden te rijden. De strook waar wij wonen wordt hier in de volksmond “schaduwkant” genoemd en dat is niet omdat we zoveel zon hebben. Dat betekent dat het hier kouder is dan in de kant van het dal waar ze nog wel zon hebben. En dus was het bij ons al behoorlijk glad, terwijl alle andere wegen nog prima te berijden waren. Toen de politie begin oktober een bericht uit deed gaan dat ze geen bekeuringen meer gingen uitdelen voor het te vroeg rijden met spijkerbanden, heb ik ze meteen gewisseld.

Ik schreef dat we al behoorlijke vorst hebben gehad. Maar gelukkig ook ontzettend veel zon. Het is echt een stralende herfst geweest hier. Ik heb veel gewandeld in de bergen. Ik vind het heerlijk om op zondag op tijd op te staan en dan te gaan wandelen in de bergen. Alleen als het lekker weer is natuurlijk. Ik ben nog niet zo ingeburgerd dat ik in weer en wind lekker ga wandelen zoals die Noren dat doen. De beroemde Noorse uitdrukking: “Er bestaat geen slecht weer, alleen slechte kleren” is niet helemaal op mij van toepassing. Ik vind dat er wel degelijk slecht weer bestaat en dan zit ik lekker bij de kachel met een boek en een kop koffie. Maar goed, ik heb wel écht genoten van die mooie herfstwandelingen!

Behalve wandelen, was er met dat mooie weer ook nog geen reden om de boot op tijd aan land te halen. We hebben nog mooie vaartochten gemaakt én aardig wat vis gevangen. Vorig weekend hebben we ‘m toch maar aan land gehaald en bij de werkplaats in Sandane geparkeerd. Nadat de motor afgelopen week een onderhoudsbeurt heeft gehad, hebben we ‘m gisteren weer in de schuur bij Solfrid gezet. Dat is de oude dame die verderop woont en waar Hennie støttekontakt van is.

In de weekenden proberen we er altijd ook even samen op uit te gaan. Zo zijn we een poosje terug een dag naar Stranda geweest. We zijn een paar keer door Stranda gekomen op weg naar Smøla en ook een keer toen we naar Ålesund gingen. De omgeving van Stranda is prachtig, maar ze hebben er ook een bakkerij die gerund wordt door een Nederlands stel. We vinden het brood dat zij maken heel erg lekker en daarnaast maken ze witte bolletjes zoals we die gewend zijn (de Noorse witte bolletjes zijn heel zoet namelijk). We hebben er ook al een keer heerlijke gevulde koeken gescoord en straks gaan ze aan de Sinterklaas- en Kerstbaksels. Die bakkerij is een prima reden om af en toe naar Stranda te gaan dus en ach….het is maar twee uur rijden hier vandaan. Naast de deur voor Noorse begrippen. Toen ik op Facebook voorbij zag komen dat de gondelbaan in Stranda, nog maar twee weekenden open zou zijn, vonden we het tijd voor een zaterdagje Stranda. Prachtig weer! Heerlijke dag!

Twee weken geleden zijn we naar Bergen geweest. Wederom dankzij Facebook eigenlijk. Ik zag dat de Dutch Cheeseman daar was en als die in de buurt is (nou ja….dat is een breed begrip in dit land zoals jullie inmiddels weten) gaan we er graag even een paar stukken belachelijk dure, maar heerlijke Nederlandse kaas halen. Toen we besloten om naar Bergen te gaan, besloten we maar meteen om er te overnachten. Lekker Indiaas gegeten, filmpje gepakt….even genieten van het stadse leven zeg maar. Natuurlijk moesten we ook even een stopje maken bij de Ikea. En je kent het wel, je hebt er eigenlijk niks nodig, maar komt toch met een volle kar naar buiten…..

Terwijl ik dit blogje zit te typen (kopje koffie en bakje pepernoten naast de laptop) realiseer ik me ineens dat ik wel erg veel schrijf over Nederlandse producten waar we stad en land voor afreizen. Dat is ook eigenlijk wel zo. We kunnen heel erg genieten van zo’n lekker wit bolletje met Nederlandse oude kaas. Het is net alsof je het meer waardeert als het minder toegankelijk is. We hebben trouwens helemaal niks te klagen over de etenswaren die we hier kunnen kopen hoor. In tegendeel! Maar het is gewoon toch zo dat je extra geniet van de smaken van je andere thuis. Een mooi moment dus om het te gaan hebben over……frikandellen.

Hennie zag op (wederom) Facebook een berichtje voorbij komen van een Nederlandse die in Sandane woont dat ze frikandellen had gekocht bij de toko in Førde. Met gierende banden zetten Hennie en Laura koers richting Førde en jawel, ze kwamen thuis met een doos met 40 frikandellen. Laura en Pier namen er 20 en wij ook.

Het bericht dat er frikandellen gesignaleerd waren, bereikte in no time Trienke en Ate en die stuurden meteen hun oudste dochter die toch in Førde zou komen op frikandellenjacht. Niet gevonden. Helaas. Verkeerde toko. Toen ik een week later in Førde was vanwege een congres, zette ik de frikandellenjacht voort. Goeie toko. Uitverkocht. Inmiddels ben ik nog een keer in Førde geweest, maar het wil maar niet lukken om een doos van die dingen voor Trienke en Ate op de kop te tikken.

Omdat we het toch wel een beetje sneu voor ze vinden dat ze zonder frikandellen door het leven moeten, hebben we vanavond een snackparty gepland. Bij Trienke en Ate thuis. Laura en Pier nemen frikandellen mee, ik zelfgemaakte kroketten en bitterballen en Ate en Trienke spenderen zelfgebrouwen biertjes. Via messenger zijn de hele week al berichten rondgegaan over wie er nog curry heeft, wie gesnipperde uitjes meeneemt, of de frituurpannen meegenomen moeten worden enzovoort. We hebben er zin in!

Eind november gaan we een weekje naar Lanzarote. Daar kijken we uiteraard erg naar uit! Even vitamine D bijtanken. We hebben een mooi hotel geboekt en zelfs een arrangement genomen met een aantal luxe extra’s. We zitten in een deel van het hotel dat alleen voor volwassenen is, met een eigen zwembad, eigen ontbijtzaal en een open bar aan het einde van de middag. Het hotel ligt aan de zee. Zo’n soort vakantie hebben we nog nooit eerder gedaan, maar ik gok erop dat het erg goed gaat bevallen. Van mensen die er eerder zijn geweest, hebben we gehoord dat er genoeg te doen en te zien is op Lanzarote, dus ik denk dat we ook zeker een paar dagen een auto zullen huren om er lekker op uit te trekken.

In december ga ik nog een weekendje naar mijn ouders. We hebben ze in augustus gezien en zien ze met Pasen weer, maar de tijd daartussen is wel heel erg lang. Vandaar dat ik even een bliksembezoekje aan Oss heb gepland. Ook daar kijk ik erg naar uit!

Eind maart komen twee vriendinnen van de lagere school een weekendje op bezoek. We hebben elkaar al jaaaaaaaren niet gezien en eigenlijk via Facebook een jaar of 2 geleden pas weer contact gekregen. Dat zij deze kant op komen vind ik echt hartstikke leuk!

Genoeg om naar uit te kijken dus! Ik ga even een paar Brabantse worstenbroodjes in de oven gooien. Toedels! 

Feestweek

Een feestweek inderdaad! Mijn ouders op bezoek, onze verjaardagen gevierd, drie dagen minivakantie in Kalvåg én een geslaagd verjaardagsfeest in huis/tuin/garage. Met recht een feestweek.

Op donderdag 18 augustus vertrokken mijn ouders vanuit Oss met de auto richting Stokke. Als wij die rit rijden, doen we daar twee dagen over. Maar omdat hun auto zo volgeladen zat met boodschappen voor ons, moesten er minstens drie dagen voor uit getrokken worden. Misschien had het er ook wel mee te maken dat mijn vader liever niet teveel kilometers op een dag rijdt. Wie zal het zeggen.

Maar goed, op zondag 21 augustus kwamen ze aan het einde van de middag aan bij ons huis en wat was het fijn om elkaar weer te zien! Het was zowaar weer om buiten in de tuin een drankje te nuttigen en in de loop van de avond kwam de regenboog die we besteld hadden prachtig door.

En toen was het tijd om naar bed te gaan. Wij hadden de logeerkamer klaargemaakt, mijn ouders trokken het gordijn dicht en……..daar bleek een heel nest dikke, zwarte vliegen in te zitten. Een gezoem van jewelste. Gelukkig waren ze nogal sloom, dus ik kon er een heleboel vangen met de stofzuiger en mijn vader leefde zich uit met de elektrische vliegenmepper, de ‘flugesmekker’. Wij meppen hier geen vliegen, we smekken ze. Dat is een combinatie van slaan en roosteren.

We dachten dat we ze allemaal gedood hadden, maar op de een of andere manier bleven ze maar komen. Hennie en ik zijn van de praktische oplossingen, dus wij sjouwden de logeerbedden naar een andere kamer en eindelijk kon iedereen rustig gaan slapen. De volgende dag waren ze gelukkig weg (we hadden het raam de hele nacht wijd open laten staan), maar voor de zekerheid bleven mijn ouders nog een nachtje op de andere kamer slapen. Dat daar óók ineens zwarte vliegen opdoken, vinden we verdacht. Op onze slaapkamer was geen vlieg te bekennen, maar daar waar zij slapen stikt het ervan. Ik zeg verder niks…….maar denk er het mijne van.

Op dinsdagochtend moesten er natuurlijk eerst pakjes uitgepakt worden door de jarige Hennie. Ze was er helemaal mee in haar nopjes.

Na het ontbijt vertrokken we richting Kalvåg op Bremanger. Kalvåg is een leuk vissersplaatsje, waar wij graag gasten mee naartoe nemen. Maar wat bleek, het naseizoen was al ingegaan (let wel…het was pas 23 augustus) en alle leuke winkeltjes en galerietjes waren al dicht. Dat was even een tegenvaller, want we hadden er voor twee nachten een huisje gehuurd. Leuk huisje, van alle gemakken voorzien, dus we vermaakten ons gelukkig toch wel.

’s Avonds hebben mijn ouders en ik heerlijk gegeten in het restaurant Knutholmen. Hennie nam de hamburger, maar eigenlijk was die gewoon heel erg slecht voor een restaurant dat verder heel goed eten serveert. Maar Hennie eet geen vis en als er dan qua vlees alleen maar kalf of lam op het menu staat, wordt ze daar ook niet vrolijk van. Vandaar die burger met friet. Maar…..het toetje maakte het allemaal weer helemaal goed! Kijk maar wat een stralend jarig jobje.  

Op 25 augustus was er een ander jarig jobje, die ook bij het ontbijt goed verwend werd met allemaal leuke cadeaus.

De vrijdag stond in het teken van boodschappen doen en taarten bakken, want zaterdagmiddag hadden we een feestje gepland en verwachtten we ongeveer 20 gasten. Mijn moeder bakte een heerlijke bienenstich. De helft werd gevuld met illegaal meegesmokkelde advocaat en de andere helft met kersen. Beide helften vielen goed in de smaak bij zowel de Noorse als Nederlandse gasten. Mijn Hollandse appeltaart deed dat trouwens ook. Mijn moeder maakte van dichtbij de Noorse taarttraditie mee, want het is hier heel normaal om van alle taarten een klein stukje te nemen en je eet gewoon door tot alle taart op is.

We hadden bedacht om te gaan grillen, maar de weersverwachting beloofde niet veel goeds voor die dag. Hennie kocht dus zaterdagochtend nog gauw een partytent, zodat we eventueel in de garage zouden kunnen grillen. Dat hebben we al eerder gedaan en dat gaat op zich prima. Zoveel mensen een zitplaats geven in ons huis was namelijk een kansloze missie, dus we moesten de ‘feestlocaties’ een beetje verdelen.

Maar de weergoden waren ons gunstig gezind, want tussen 16 en 18 uur was het droog en konden we gewoon buiten grillen. Ik had op het aanrecht salades, sausjes en brood neergezet en de grilslaafjes bakten het vlees bruin. Een soort lopend buffet dus.

De gasten verdeelden zich over alle feestlocaties en het was een gezellige bedoeling. Verschillende Noorse gasten zeiden later dat ze het zo ontzettend leuk en informeel hadden gevonden. Heel anders dan een Noorse verjaardag. Wij vonden het ook een zeer geslaagd feestje. Voor mijn ouders was het leuk om de mensen te ontmoeten waar we hier mee omgaan. Sommigen hadden ze al ontmoet op mijn 40^ste verjaardag, maar dit keer waren er nog een paar mensen bij die ze niet eerder ontmoet hadden.

Op zondag gingen Hennie en mijn vader een boottochtje maken en vissen. Het is nu makrelentijd en mijn vader takelde maar liefst 6 makrelen uit het water. Hennie ving er ook eentje, dus toen ze weer thuis kwamen, kon ik aan de bak met 7 makrelen.  Een klein makreeltje werd verwerkt tot kattenvoer, een iets groter makreeltje werd gepekeld en later gerookt (en opgegeten natuurlijk) en 5 dikke jongens gingen schoongemaakt en gevacumeerd de vriezer in. Bedankt pap, zo komen we de winter wel door.

Op maandag na het ontbijt vertrokken ze weer richting Bergen, waar ze op dinsdag de boot naar Denemarken zouden nemen. We vonden het fijn om ze een weekje om ons heen te hebben, maar het ging wel heel snel voorbij. We zijn van plan om met Pasen weer samen naar Nederland te gaan, maar we moeten maar eens kijken of we elkaar tussendoor nog een keertje kunnen zien. Pasen is wel heel ver weg namelijk.

Over Nederland gesproken, Hennie is nu bezig aan haar jaarlijkse bijtankweekje in Nederland. Gisterenochtend vertrok ze om tien voor half zeven in de ochtend met het vliegtuig naar Oslo en vanuit Oslo vloog ze door naar Amsterdam. Ze logeert de eerste dagen bij David, een goede vriend die in Amsterdam woont. Gisterenmiddag om 16.36 kreeg ik deze foto van ‘m doorgestuurd……zo zie je maar weer waar Hennie haar prioriteiten liggen.