Briksdalsbreen

Dit keer komen we de meer visueel ingestelde bloglezer tegemoet! Vandaag was Els vrij en zijn we naar de Briksdalsbreen geweest. Dit is een gletsjer op ongeveer een uur en veertig minuten rijden hier vandaan. In het hoogseizoen komen busladingen vol met toeristen van de cruiseschepen naar de Briksdalsbreen, maar vandaag hadden we 'm voor onszelf! Het fantastische weer van vandaag, maakte mede dat het een topdag was! We hebben enorm genoten van de rit naar de Briksdalsbreen en terug, de wandeling van een kilometer of drie naar de gletsjer zelf, de zon en vooral het gekraak en geknal van het ijs. Geweldig! 

Als ze me missen, dan ben ik.......!

Jawel…we hebben afgelopen donderdag een vishengel gekocht. Een fraai exemplaar, waarmee we kunnen vissen in zout water en kunnen “pilkeren” vanaf de kant of vanuit een bootje. Bij het pilkeren laat je je pilker (jaja….het lijkt net of we er verstand van hebben nietwaar?) een eind het fjord in zakken en imiteer je met je hengel de beweging van een visje. In de hoop dat een grote vis denkt dat het een écht visje is en er vervolgens in hapt. Pilkers zijn metalen nepvisjes en je hebt ze in allerlei soorten, gewichten, kleuren en vooral prijsklassen. Aan de pilker zit een akelig haakje, met drie scherpe weerhaken eraan.

Gisteren en vandaag hebben we deels vissend doorgebracht, maar tot nu toe met vooral vegetarische vangst. Stukken plant en zeewier namelijk. Hennie ving gisteren een oud schepnet. We hebben één levend wezen gevangen, maar dat heeft Els gauw losgemaakt en teruggezet. Dat was namelijk een prachtige, rode zeester van ongeveer 20 centimeter. Omdat je met je haak laag vist en soms over de bodem sleept, is die zeester er dus aan blijven hangen. Hennie vond het zo zielig, dat ze geen foto heeft gemaakt, maar hij zag er zo uit.

Het zal nog wel even duren voor we de techniek écht onder de knie hebben, maar we vinden het allebei leuk om te doen. Tot nu toe zijn we al twee pilkers kwijt geraakt, die vast blijven zitten aan iets op de bodem (geen zeester), maar dat schijnt erbij te horen. We gebruiken dus maar niet van die hele dure. Vanuit een bootje schijnt het beter te gaan. Overigens zijn we volop aan het kijken op de Noorse marktplaats naar een leuk bootje. Dat gaat er dus op niet al te lange termijn ook wel van komen. We verheugen ons er nu al op om lekker rond te varen door dit prachtige gebied. Beetje vissen, rookoventje mee om de vangst in te roken……genieten! Want het is wel de bedoeling dat de vangst wordt opgegeten. Els heeft vissen leren schoonmaken bij de kookcursussen van De Rozijnenkorf. Doodmaken heeft ze daar niet geleerd, dus dat zal de eerste paar keer wel even lastig zijn (qua techniek en qua dat überhaupt durven te doen…..).

Omdat de Clio in april weer naar Nederland vertrekt, was het ook noodzakelijk om een andere auto te kopen. We hebben hier namelijk echt twee auto’s nodig. Els is 4 dagen in de week met de auto naar haar werk en als Hennie hier op de berg moet blijven zitten, wordt ze er niet echt gelukkiger op. Bovendien heeft ze zelf de nodige afspraken, dus een tweede auto is gewoon nodig. En aangezien we met de Clio ervaren hebben dat die goed vast kan zitten in de modder of de sneeuw, hebben we wederom voor een model met 4WD gekozen (Subaru Justy G3X van 2004). Begin april halen we ‘m op. Dan gaan namelijk ook de autopapieren van de Clio op de post naar Barbara, die de Clio koopt en komt ophalen.

En net toen we dachten dat het voorjaar aangebroken was, kregen we nog een dosis winterweer op ons dak. De afgelopen dagen heeft er een mooie laag sneeuw gelegen en omdat het nét boven het vriespunt was, was het perfecte sneeuw om sneeuwpoppen mee te maken! Els heeft zich samen met een paar kabouters van de barnehage uitgeleefd en een flinke sneeuwpop gemaakt. Toen Els die sneeuwpop vervolgens bij gebrek aan een hoed haar eigen muts op zette, kwamen de kabouters niet meer bij van het lachen. Hennie heeft ook een soort van sneeuwpop gemaakt…..op de papiercontainer.

Onze McFly trekt de hele dag door de meest mooie vogeltjes aan. We blijven aan het bijvullen, al verdenken we de lokale herten ervan om ’s nachts onze vetbollen op te peuzelen. We zien pootafdrukken in de sneeuw en de plastic houder waar die vetbollen inzitten, is opengebeten. Dat zien we toch zelfs de Noorse koolmezen en boomklevers niet doen.

Els heeft afgelopen week contractverlenging gekregen tot half augustus, dus dat is mooi meegenomen. Ze solliciteert inmiddels ook volop op vacatures voor na de zomer, want het is de vraag of ze bij de barnehage kan blijven werken. Gelukkig valt het werk op de barnehage en met de jonge kinderen haar enorm mee. Ze betrapt zichzelf er regelmatig op dat ze ze zelf heel erg lief en leuk vindt. De wat meer “leidinggevende” aspecten van de baan bevallen echter voor geen meter, maar goed, die horen er voor nu gewoon bij en ze zijn qua zwaarte en stress trouwens absoluut niet te vergelijken met hetgeen ze in Nederland gewend was. In de verste verte niet zelfs!

Hennie heeft aankomende woensdag een gesprek met iemand van de kommune (gemeente) die de individuele begeleiding van mensen met een beperking coördineert. Die is uitermate geïnteresseerd in de capaciteiten van Hennie, dus wellicht komt daar voor Hennie een leuke baan uit.

Vorige keer schreven we over de uitnodiging die we van Nora hadden gekregen om met haar Bahai nieuwjaar te vieren. Dat hebben we gisteren gedaan en dat was wederom een heerlijke avond. We waren met 10 personen en Nora had uitgebreid Perzisch gekookt. Superlekker was dat! En we hebben weer een aantal leuke, nieuwe mensen ontmoet, dus zo wordt onze kennissenkring hier steeds groter.    

We kijken ook erg uit naar de komst van eerst Wendy en Robert en daarna Barbara in april! Superleuk dat die ons komen bezoeken! In de zomer verwachten we ook een aantal gasten. We hebben zelf geen plannen om weg te gaan, dus kom gerust deze kant op! Dat vinden we zelf erg gezellig en onze twee pluizenbollen vinden dat ook. Hoe meer volk, hoe meer aandacht en geknuffel denken die namelijk!

Tot de volgende blog!

Korte koppies

Natuurlijk missen we allerlei mensen sinds we hier wonen, maar iemand die we steeds harder gingen missen was onze vaste kapster, Wendy. Al jaren kwamen we in Deventer bij Wendy, zelfs toen ze vertrok bij de kapsalon waar ze werkte en voor zichzelf begon in een verzorgingstehuis. Tussen al het watergolven en het zetten van permanentjes in, knipte ze nog steeds onze haren. Dus toen het zover was dat we allebei staartjes, vlechtjes, schuifjes en knipjes konden zetten, moesten we er toch echt aan geloven. We moesten naar de kapper. En dringend ook…….

Gelukkig zit er bij Hennie een kapster uit Litouwen in dezelfde taalcursusgroep. En aangezien P en L (een Nederlands stel dat hier sinds maart woont, waarmee we het goed kunnen vinden en die ook in die taalcursusgroep zitten) ook dringend aan een knipbeurt toe waren, probeerden we een mooi dealtje te sluiten. Helaas was de kapster op de dag dat we hadden afgesproken ziek. Hennie, P, L en de kapster konden twee weken later op een maandag en toen zijn ze in de keuken van P en L alledrie keurig geknipt voor een beschaafd prijsje.
Els moest die maandag werken, dus zij was aangewezen op een Noorse kapsalon. Via via hoorden we dat in een bepaalde kapsalon een stagiaire werkt en als je je door haar laat knippen, scheelt dat een hoop geld. Een “gewone” knipbeurt kost al gauw tussen de €40 en €50. Die stagiaire kost ongeveer de helft. Aangezien er aan het kapsel van Els toch niet zoveel te verklooien valt, durfde zij het wel aan met die stagiaire. En terecht, want ze knipte nauwkeurig en om de haverklap kwam de “echte” kapster controleren of het wel goed ging. Het duurde wel even, want een beetje tempo zat er bij de stagiaire natuurlijk nog niet in. Maar ach……het was de vrije dag van Els.
En zo kunnen we nu allebei tenminste weer fatsoenlijk de straat op!

De vorige keer schreven we al dat we zouden worden uitgenodigd voor een avond met een aantal buurvrouwen. Dat evenement heeft afgelopen dinsdagavond plaatsgevonden. Het is een groep van 7 (met ons erbij 9) dames uit de buurt, die eens in de drie weken op dinsdagavond bij elkaar komen. Het bleken hartstikke leuke, gastvrije dames te zijn en we hebben ons goed vermaakt. De routine bestaat uit het samen eten van “kveldsmat” en het aansluitend nuttigen van (veel) koffie met taart of koek erbij. Kveldsmat bestaat uit één gerecht. Nu was het een goed gevulde soep, maar het kan ook brood met beleg zijn of iets dergelijks. We schrokken al een beetje toen we om 20 uur binnenkwamen en een prachtig gedekte tafel zagen. We hadden zelf namelijk al gegeten. Gelukkig volgde er geen 3 gangen diner en een kopje soep past natuurlijk altijd. En een stuk zelfgebakken chocoladetaart trouwens ook.
Na de soep kwamen bij een aantal de breiwerkjes tevoorschijn en werd er tijdens het kletsen, druk gehandwerkt. Het was een leuke avond! Het is fijn om wat mensen uit de buurt te leren kennen en het is natuurlijk weer een mooie manier om het Noors beter te leren beheersen. Gelukkig spreken deze dames goed verstaanbaar Nynorsk en niet het sterke dialect uit Breim (waar Els werkt). Dat lijkt soms écht een andere taal.

En om in de etenssferen te blijven, hebben we vorige week M en N op bezoek gehad. M is de baas van de gemeente (rådman heet dat hier) en Els heeft haar via LinkedIn leren kennen. Toen we hier in mei op oriënteringsbezoek waren, hebben we elkaar ontmoet en dat klikte erg goed. In december nodigde ze ons uit om bij haar te komen eten en toen hebben we haar goede vriendin N ook ontmoet. N komt oorspronkelijk uit Iran, maar woont al 47 jaar in Noorwegen. Omdat de avond bij M zo gezellig was, hebben we ze maar meteen bij ons uitgenodigd.
Els had wel weer eens zin om uitgebreid te koken en had een heerlijke tapasmaaltijd in elkaar gedraaid. Het menu zag er als volgt uit:
- Spaanse gehaktballetjes in tomatensaus
- Met geitenkaas gevulde en in bacon gerolde dadels met honing uit de oven
- Krieltjes met zeezout uit de oven
- Pittige scampi
- Kipreepjes in honing/sojasaus met sesamzaadjes
- Bietensalade met knoflookpuree
- Kleine tomaatjes met mozzarella en basilicum
- Basilicumflensjes met een vulling van rode ui en mascarpone
- Manchego met zongedroogde tomaatjes en knoflook
- Salsa van paprika, tomaat, limoen en koriander
- Zelfgemaakte pesto en kruidenboter
- Zelfgekocht brood en olijven
De foto’s ontbreken, maar het water loopt jullie ongetwijfeld op basis van de beschrijving ook al wel in de mond. Een dag later hebben we de restjes opgegeten en ook dat was helemaal geen straf!
N heeft ons en M uitgenodigd voor 22 maart. Ze is namelijk Bahai en op die dag begint voor de Bahai het nieuwe jaar. We vieren de 22^ste dus oud en nieuw op haar manier. We zijn benieuwd!
Helaas verhuist M in april naar Ålesund, maar ze heeft al gezegd dat we meer dan welkom zijn. En een logeeradresje in Ålesund is nooit weg, want dat is een hartstikke leuke stad.  

Hennie heeft onlangs een dag gewerkt op het gemeentehuis. Omdat Hennie is ingeschreven bij de NAV (arbeidsbureau), kreeg ze een mailtje met de vraag of ze een dag wilde komen werken. Tuurlijk wilde ze dat. Er moesten brieven in enveloppen gedaan worden. Toen er iemand niet kwam opdagen, heeft Hennie L gebeld en ook die kwam gezellig meewerken. Ondanks de verbazing over hoe bepaalde zaken op het gemeentehuis gaan en het werktempo van anderen, was het een leuke dag. Nu maar afwachten hoeveel kronen deze klus heeft opgeleverd. Daar heeft Hennie namelijk geen idee van.

En zoals degenen die Hennie op Facebook volgen al uitgebreid hebben gezien, heeft ze een dag geskied op Utvikfjellet! Het had gesneeuwd en de zon scheen heerlijk. En ondanks dat het jaren geleden was dat ze voor het laatst op de lange latten had gestaan, ging het best goed. Na een paar oefenafdalingen op de kinderbaan, durfde ze de grote mensen baan wel aan. De grootste baan was nog niet open. Daarvoor lag er nog te weinig sneeuw.
Omdat het hier wintervakantie was, was het erg druk en Hennie heeft zich goed vermaakt met het bekijken van de Noorse gewoontes op de skipiste. De commerciële toestanden die ze kent vanuit Oostenrijk en Frankrijk zijn hier in geen velden of wegen te bekennen. Mensen nemen hier zelf stoeltjes, tafeltjes, eten en drinken mee en vermaken zich uitstekend.
Helaas was de skipret van korte duur, want inmiddels lijkt het hier weer meer lente dan winter.

Odin heeft inmiddels bewezen een echte kat te zijn. Hij was heel even met Hennie mee naar buiten en in no time had meneer een dikke muis te pakken. Die werd vervolgens meegenomen de keuken in en onder de keukentafel met huid en haar verslonden. Hennie kon het nauwelijks aanzien en ook Els vond het gekraak van de muizenbotjes niet zo prettig om te horen. Maar keurig opgevoed als onze Odin is, heeft hij de hele muis opgegeten. Er was geen bloedspatje te bekennen op de vloer, terwijl die er toch echt op terecht gekomen waren toen het kopje van de muis afgebeten werd. 

Het vrij rond mogen lopen van de katten blijft een punt waarover we van mening verschillen. Van Els zou dat hier best mogen, maar Hennie is bang dat ze iets overkomt. Met name onze ouwe Puk gaat uitgebreid op onderzoek uit als we haar even los mee naar buiten nemen. We denken dat we die gerust een hele dag (en nacht) niet zien als ze buiten aan de wandel is. Odin scharrelt aardig in de buurt rond en laat zich makkelijk pakken. Die nemen we dus rustig los mee naar buiten, maar alleen als we zelf ook buiten zijn. En Hennie heeft natuurlijk ook best een punt, want er zitten hier een aantal verwilderde katten, vossen, slangen en grote arenden. De kans dat ze iets overkomt, is dus zeker aanwezig, maar ja……ze vinden het heerlijk om rond te struinen. Voorlopig blijven we hierover dus van mening verschillen…… ;-)

Deze foto van onze bergkast naast de badkamer willen we jullie niet onthouden. We zijn inmiddels heel goed geworden in het uitpluizen van reclamefolders en scoren van mooie aanbiedingen. En daardoor hebben we een leuke voorraad opgebouwd met Etosachtige producten.
Ook proberen we te besparen op stroom sinds we zo geschrokken waren van onze eerste energierekening. We gaan bijvoorbeeld veel bewuster om met de warmtepomp, die erg veel stroom verbruikt en we wassen alleen met echt volle machines. Gewone gloeilampen vervangen we door LED lampen en we doen niet mee aan de Noorse gewoonte om alle buitenlichten aan te laten. En jawel….de afgelopen stroomrekening was bijna de helft minder dan de eerste! Maar eerlijk is eerlijk, het is natuurlijk niet echt koud, dus we hebben de elektrische kachels een stuk minder hard nodig.

Zaterdag gaan we een dagje naar Ikea. De dichtstbijzijnde is in Bergen, dik 4 uur rijden hier vandaan. We hebben dat eerder gedaan, maar toen was het eigenlijk te kort licht en moesten we grote stukken in het donker (en de regen) rijden. Dat was geen pretje! Nu is het eigenlijk vanaf 7.30 tot 19 uur goed licht, dus durven we het er wel weer op te wagen.
We hebben een paar kastjes en andere dingen nodig, omdat we de tweede logeerkamer willen gaan afmaken. En tja….daarvoor slagen we toch echt het beste bij Ikea. En een stuk rijden in deze omgeving is verre van vervelend, dus we maken er gewoon een leuk dagje uit van.

Eind april komt vriendin B een paar dagen op bezoek. Zij koopt de Nederlandse auto van Els, komt ‘m halen en rijdt ‘m weer naar Nederland. Perfect opgelost, want invoeren is niet te betalen en met een Nederlands kenteken blijven rondrijden mag niet en is qua verzekering overigens idioot duur. Inmiddels zijn we dus op zoek naar een tweede Noorse auto, want we hebben hier echt twee auto’s nodig. En we willen er weer een met 4WD, want ook dat is nodig op de plek waar wij wonen. Hennie heeft met de Clio al twee keer vastgezeten voor het huis en de Noorse Suzuki trekt met z’n 4WD overal doorheen.
Verder komen misschien W en R op bezoek in april. W is een oud-collega van Els. Ook krijgen we in de zomervakantie gasten. Ome J komt met de camper, schoolvriend D van Hennie heeft een huisje geboekt in de buurt en de ouders van Els willen rond onze verjaardagen weer op bezoek komen. Verder zijn er aardig wat mensen die van plan zijn om te komen, maar waarvan we dat nog niet zeker weten. Maar wees welkom! Plek zat!

Sowieso genieten we van contact dat we met vrienden en familie hebben. Door Skype, Whatsapp, mail en vooral Facebook is het echt supermakkelijk om in contact met elkaar te blijven. Zo nu en dan krijgen we een kaartje of iets anders via de post en ook daar genieten we van. Gelukkig komen er ook wel eens verzoekjes om vanuit Noorwegen iets op te sturen. Zo lukte het vriendin D maar niet om in Nederland een goed regenpakje te vinden voor haar zoontje B. Nou….regenpakjes voor kinderen hebben ze hier meer dan genoeg! En goeie ook! Dus is afgelopen week dit vrolijke exemplaar naar Nederland op de post gegaan. 

Vriendinnen A en C die ook graag naar Noorwegen willen emigreren, vroegen om twee Noorse truien die ze zelf vanuit Nederland niet konden bestellen. Die zijn dus inmiddels ook besteld en gaan na bezorging hier, door naar Boskamp. Het schiet nog niet zo erg op met de verkoop van hun huis, dus vandaar dat ze behoefte hadden aan Noorse troosttruien.

Het gaat ons goed! De rust en de ruimte hier zijn heerlijk. Ook mede door de contacten die we inmiddels hebben opgebouwd, voelen we ons steeds meer thuis. En elke dag weer genieten we van het fantastische uitzicht uit ons raam in de woonkamer. Dat is echt op elk moment van de dag en met elk weertype geweldig!