Inmiddels zijn we allebei een jaartje ouder en heeft
Els “The magic 40” gepasseerd. Eerlijk gezegd is het verschil niet te merken (althans niet door Els zelf....),
maar het was in elk geval aanleiding voor een gezellig feestje!
Afgelopen vrijdag kwamen de ouders van Els bij ons aan
voor een logeersessie van een paar dagen. Het was fijn om elkaar weer te zien,
want dat was knap lang geleden. Hennie had de ouders van Els in mei nog gezien,
maar Els voor het laatst met kerst. Els kon ’s middags wat inmiddels al
gedraaide overuren opnemen, zodat we heerlijk konden gaan wandelen op de
Utvikfjellet. Omdat het de dagen daarvoor flink had geregend, waren we
aangewezen op een plek waar een fatsoenlijk pad is. Op “onze” berg bestaat het
wandelpad uit grote stenen en veel modder, aangezien het regenwater ook dat pad
kiest om naar beneden te stromen. Dat leek ons dus minder geschikt, maar op de
Utvik was het wederom prachtig. En….het zonnetje dat we even hadden moeten
missen scheen weer volop.
De volgende dag was Hennie jarig en na het overhandigen
van de kado’s tijdens het ontbijt, hebben we het gletjsermuseum, een gletsjer
en een grote waterval in de buurt van Sandane bezocht. ’s Middags na thuiskomst
moesten er voorbereidingen getroffen worden voor de ambitieuze verjaardagstaart
die Hennie voor Els wilde maken. Gelukkig is de moeder van Els een ervaren
keukenprinses, dus dankzij haar bakkunsten lukte de bodem voor de taart zowaar.
Ondanks het verkeerd instellen van de oven door Hennie, die in de keuken
eigenlijk niet helemaal op haar plek is…… ’s Avonds werd Els op tijd naar bed
gestuurd en die kon maar niet in slaap komen door het geluid van getimmer en
gedoe beneden.
Zondags werd Els beneden verrast (nou ja….verrast….)
door de nodige versierselen met 40 erop. Er hingen slingers en ballonnen, er
was toiletpapier in omloop met 40 erop, er lagen viltjes op tafel met 40 en er
hingen linten met dat fraaie getal erop. Na overhandiging van de kado’s (een
dag te vroeg eigenlijk) werden voorbereidingen getroffen voor een feestje.
Vriendin Laura kwam op tijd om te helpen met het afmaken van de taart en vanaf
een uurtje of twee druppelden ook de rest van de gasten binnen. De huiskamer
zat vol met lieve Noorse en Nederlandse mensen die we hier hebben leren kennen.
Achteraf realiseerden we ons hoe bijzonder het eigenlijk is dat we in een
betrekkelijk korte tijd al zulke fijne contacten hebben opgedaan. Natuurlijk
missen we mensen in Nederland, maar we zijn blij dat we deze mensen hier om ons
heen hebben.
Volgens goed Noors gebruik was er genoeg taart.
Uiteraard kwam de prachtige taart die Hennie (met een beetje hulp) had gemaakt
op tafel, maar Thea van de overkant had een overheerlijke appeltaart gemaakt.
Liters koffie erbij en het leek bijna een Noorse verjaardag.
Aan het eind van de middag werd de barbecue aangestoken
en hebben we met elkaar heerlijk gegeten. Bij de Noren viel de saté met
satésaus goed in de smaak. Wie weet kunnen we tóch een handeltje op gaan zetten
met bitterballen, frikadellen, currysaus en saté. De snijkoek van Thea van de
overkant erbij en de Noorse kronen stromen binnen!
De volgende dag was Els natuurlijk echt jarig. Haar
nieuwe baas had haar een dag verlof gegeven, omdat ze begreep hoe belangrijk
het voor Els was om tijd met haar ouders door te kunnen brengen. ’s Morgens
namen we op tijd de ferry om naar Hellesylt te rijden. In Hellesylt namen we de
ferry naar Geiranger, die uiteraard door het wereldberoemde Geirangerfjord
vaart. Om de een of andere reden vond iemand op de ferry het nodig om de hele
tijd suffe muziek te draaien, maar goed….het uitzicht vanaf de ferry is
werkelijk fantastisch.
In de fjord lagen twee cruiseschepen, dus in het dorpje
Geiranger was het een toeristische drukte van belang. Na een lunchje, stapten
we snel weer in de auto om koers te zetten naar Stryn. De route gaat hoog door
de bergen en heeft de nodige pittige stukjes voor een autochauffeur. De
uitzichten onderweg zijn spectaculair en we zijn zelfs omhoog naar Dalsnibba
gereden, zo’n 1500 meter boven de zeespiegel. Er waren wat wolken (en
nattigheid), maar zo nu en dan braken die open en zag je beneden het
Geirangerfjord met daarin een minicruisescheepje liggen. Geweldig!
Na een koffiestop in Stryn, reden we via Innvik en
Utvik weer terug naar Sandane. Daar aten we samen een hele grote pizza in de plaatselijke
pizzeria en sloten we de avond thuis af met een drankje.
De volgende ochtend vertrokken de ouders van Els weer.
Het was fijn om ze weer een paar dagen om ons heen gehad te hebben. Ze zeggen
dat ze onze keuze om hier te gaan wonen wel snappen, maar uiteraard missen ze
ons ook. Hopelijk blijven ze nog lang gezond en mobiel genoeg om ons te komen
opzoeken.
Els is inmiddels een kleine maand aan het werk in haar
nieuwe baan. Het bevalt uitstekend! Met haar naaste collega klikt het heel erg
goed en de vrijheid en flexibiliteit van haar baan passen Els prima. Het is
leuk om op verschillende kinderdagverblijven te werken en allerlei type
hulpvragen te krijgen en zelf te kunnen bepalen wat voor een type begeleiding
ze gaat geven. Ze heeft al verschillende gesprekken met ouders gehad en ook dat
gaat best goed.
En…..Els heeft Hennie aan een baan als assistent op de
school in Sandane geholpen. Het hoofd van de school had met de baas van Els
gebeld, omdat ze een begeleider nodig hebben voor een Nederlands jongetje dat
na de zomervakantie begonnen is en dat nog geen Noors spreekt. Maar omdat Els
eigenlijk alleen op de kinderdagverblijven werkt, kan ze de school wel een
beetje uit de brand helpen, maar niet in de mate waarin dat eigenlijk nodig is.
Ze zochten eigenlijk een assistent die de vier dagen in de week dat het
jongetje naar school gaat een paar uur begeleiding in de klas kan geven en hem
kan helpen met het leren van de taal. Nou, zo iemand wist Els natuurlijk wel!
Vandaag hebben we een gesprek gehad en maandag kan Hennie beginnen. Ze gaat
drie dagen werken van 8.30 tot 11 en één dag van 8.30 tot 13. Dat valt
uitstekend te combineren met haar andere werk. Hennie is superblij met deze
baan. Het gaat haar helpen bij het beter leren beheersen van het Noors en ze is
hartstikke blij dat ze een zinvolle invulling van haar dagen heeft waarbij ze
meer onder de mensen komt. School blij, moeder van het jongetje blij, als het
meezit jongetje zelf blij, Hennie blij, Els blij……goed bezig dus!
Els vertrekt zondag naar Oslo voor een vierdaagse
cursus over een methode die ze kan gaan gebruiken in haar werk en die gaat over
hechting bij kinderen. Circle of security heet het. Echt Noors dus. Ze reist
zondag alvast met het vliegtuig naar Oslo, zodat ze maandag uitgerust aan de
start kan verschijnen. De cursus is uiteraard in het Noors en het is knap
vermoeiend om de hele dag Noors te moeten luisteren en praten. Dat kost écht
meer energie dan je denkt. Donderdagavond vliegt ze weer terug, samen met twee
collega’s die ook meegaan. Sowieso staan de komende maanden de nodige cursussen
op het programma. Els vindt het super dat ze de mogelijkheid krijgt om zich zo
uitgebreid bij te scholen!
En vanaf woensdag krijgt Hennie gezelschap van Joey.
Die heeft ze jarenlang begeleid en het is ontzettend leuk dat hij een weekje
komt logeren! Hij vliegt naar Ålesund, waar Hennie hem woensdag van het
vliegveld gaat ophalen. En dat komt perfect uit, want op woensdag hoeft ze niet
naar haar werk. Dan is de klas van het Nederlandse jongetje vrij namelijk. En
Hennie dus ook.
En er is meer goed nieuws! Ons door een blikseminslag
beschadigde espressoapparaat doet het weer! De plaatselijke electroboer heeft ‘m
gemaakt met een in Nederland door Annemiek besteld en opgestuurd nieuw verwarmingselement.
We genieten dus weer van een heerlijk kopje versgemalen koffie, al waren we
inmiddels eigenlijk ook wel gewend aan filterkoffie. En jawel…..de volgende
keer trekken we braaf de stekker eruit als het gaat onweren.
Hartelijk dank iedereen die ons een verjaardagskaart
heeft gestuurd! Het is zó leuk om hier post te krijgen van jullie! En Wendy,
jouw pakketje was wederom top! En de taart is superlekker! Die hebben we
vandaag namelijk gebakken om te vieren dat Hennie een baan heeft.
Heel veel lieve groeten en tot de volgende keer!