Leuk bezoek!

Leuk bezoek inderdaad. Ik schreef twee weken geleden al dat we erg uitkeken naar het bezoek van onze overbuurtjes uit Deventer en inmiddels zit hun bezoek er al weer op!

Soms lijkt het wel alsof er een vloek rust op mensen die onze kant op willen reizen met het vliegtuig. Mijn ouders zijn al een keer gestrand in Oslo vanwege sneeuwchaos en meerdere gasten hebben al de overstap gemist van de vlucht vanuit Amsterdam naar de vlucht naar Sandane. Daarmee ben je namelijk de nodige tijd kwijt, omdat je je koffer opnieuw moet inchecken en zelf ook opnieuw door de beveiliging moet. 

Maar goed….deze keer dreigden maar liefst drie op handen zijnde stakingen de reis van Jacques en Tineke te verstoren:
1: De onderhandelingen tussen de werkgevers en werknemers van de SAS liepen vast, maar de dag voor vertrek kwamen ze toch tot een oplossing > gevaar 1 geweken!
2: Bij SAS Zweden was ook een hoop gedoe en zou het tot een staking komen, dan zou dat de binnenlandse vluchten in Noorwegen van de SAS kunnen raken > J en T zouden met SAS van Oslo naar Ålesund vliegen > de onderhandelingen liepen door tot na hun reis > gevaar 2 geweken!
3: Bij de beveiliging op de luchthaven in Oslo werden de werknemers en werkgevers het óók niet eens > de beveiligers stelden een deadline > die liep af op donderdagnacht om 00.00 uur (J en T zouden vrijdagochtend vliegen) > zouden de werkgevers niet akkoord gaan, dan zouden er vrijdag geen vluchten vanaf Oslo vertrekken (J en T moesten in Oslo overstappen) > maar ze kwamen eruit en dus was ook gevaar 3 geweken!

Wat een gedoe! En wat waren we blij dat ze vrijdagmiddag gewoon op de geplande tijd in Ålesund aankwamen! Onderweg naar Ålesund hebben wij nog even een pitstopje gemaakt bij een uitzichtpunt, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de stad.

Vanuit Ålesund reden we richting Runde, het vogeleiland waar Hennie en ik al vaker zijn geweest. Het was niet gelukt om een huisje te boeken op de camping op Runde, maar op het eiland voor Runde had ik wel een comfortabel huisje gevonden. Toen we daar aankwamen, was het inmiddels een uur of 19, dus besloten Tineke en ik meteen een maaltijd in elkaar te gaan toveren van de onderweg ingeslagen boodschappen. Hennie en Jacques pakten de auto uit en maakten de bedden op. Prima taakverdeling als je het mij vraagt.

De volgende dag stond uiteraard Runde op het programma. We liepen eerst langs de camping om een boottocht te reserveren en toen begonnen we aan de steile klim omhoog. Het weer kon niet beter en we genoten van een mooie wandeling over het eiland. De zeevogels kun je het beste zien vanaf de boot of in de avond als ze terug aan land komen, maar de Skua’s, die overdag op het eiland blijven, maakten er een fraaie show van voor ons. Na het nuttigen van de meegebrachte boterhammetjes op een plekje met prachtig uitzicht over zee, begonnen we weer aan de afdaling naar de parkeerplaats om richting haven te rijden.

Vervolgens stond een twee uur durende boottocht op het programma, die ons naar de rots bracht waar de Jan-van-Genten broeden. Onderweg voeren we langs een rots waar aalscholvers op zaten en een eenzame alk. Ook voeren we tussen groepen alken, zeekoeten en papegaaiduikers door. Af en toe zagen we een zeearend en uiteraard werden we in de buurt van de vogelrots, omringd door heel veel Jan-van-Genten. Een prachtige tocht op een relatief kalme zee (vooral Jacques en ik waren daar HEEL blij om).

Na het diner in het huisje trokken Hennie, Jacques en Tineke er opnieuw op uit om de papegaaiduikers te bekijken als ze aan land komen. Aangezien ik een gekneusde teen heb (die nogal pijnlijk was na de wandeling van eerder die dag), besloot ik niet mee te gaan. Gelukkig heeft het vrolijke drietal erg genoten van de tocht en hebben ze met de verrekijker aardig wat van die vrolijke vogeltjes kunnen bekijken. En ze waren er niet alleen zoals jullie zien…..

De volgende dag reden we op huis aan. Onderweg maakten we een lunchstop in Stryn en een kijkstop bij de Kjenndalsbreen.

Tijdens een avondwandeling werden eindelijk de kraanvogels gespot die Hennie en ik al een aantal nachten gehoord hebben. Ik had ze al een keer gezien toen ik op een ochtend naar mijn werk reed, maar Hennie had ze alleen nog maar gehoord. Tot haar grote frustratie. Maar nu lieten ze zich zien én vastleggen op de gevoelige plaat.

Op maandag verzorgde Hennie een tourtje door het fraaie Gloppen en in de avond nam ze de gasten mee voor een mooie avondwandeling in de buurt van ons eerste huis.

Op dinsdag werd koers gezet naar de westkaap en het strand bij Ervik.

Woensdag moest er eerst geshopt worden bij de fabriekswinkel van Skogstad. Jacques tikte er een nieuwe broek en een nieuwe jas op de kop en Tineke een nieuwe regenjas. Daarna reed de tourguide met ze naar het boekenstadje Fjærland.

En toen zat het er al weer op! Donderdagochtend vertrokken ze weer richting Ålesund. Zo was een kleine week met bezoek werkelijk omgevlogen! We vonden het allebei hartstikke fijn om deze lieve mensen een paar dagen om ons heen te hebben gehad. Van gezellige overburen, zijn het echt dierbare vrienden geworden.

En Jacques…..hier komt ‘ie:

Beste lezers.
Het overgrote deel van de foto’s op de blog zijn gemaakt door Jacques. Ik mocht ze gebruiken, als ik er maar bij zou zetten dat hij ze gemaakt heeft. Bij deze! Dank Jacques. :-)

En Gerard: we hebben niet alle vogels uit je bestelling op de foto kunnen zetten, maar ik zou zo zeggen: kom zelf een keer proberen of het jou wél lukt!

En dan die teen. Verschillende mensen uit “the inner circle” hadden al gezegd dat ze dat verhaal gemist hadden op de vorige blog. Vooruit dan maar. Het zit zo. Hennie kreeg een kleine maand geleden buikgriep. Twee dagen later kreeg ik dat ook. Toen ik heel vroeg in de ochtend de naast het bed staande emmer nodig had (meer details bespaar ik jullie), viel ik flauw terwijl ik op de rand van het bed zat. Met mijn hoofd viel ik tegen de muur en op de punt van het nachtkastje en op de één of andere manier kneusde ik mijn teen. Mijn hoofd moest gehecht worden en die teen moet vanzelf beter worden, maar dat kon wel zes weken duren zei de huisarts. Vandaar…..

Toedeloe! 

Groen(te)

As we speak zit ik heerlijk buiten in het zonnetje een nieuw blogje te typen. Ik hoor allerlei vogeltjes kwetteren, achter me ruist de waterval en verder hoor ik….helemaal niks! We hebben al een paar dagen heerlijk zomerweer gehad en ook de voorspellingen voor komende week beloven veel goeds. We hopen dat het volgend weekend ook mooi is, want dan gaan we met onze overbuurtjes uit Deventer een paar dagen naar vogeleiland Runde.

Het zomerweer doet ook wonderen voor mijn groentetuintje. De eerste tomaatjes en radijsjes kunnen vandaag wel geoogst worden en de peultjes moeten nodig opgebonden worden. Wat betreft die tomaatjes moet ik eerlijk bekennen dat ik die niet zelf opgekweekt heb. Bij het tuincentrum hadden ze prachtige tomatenplantjes staan en die verleiding kon ik niet weerstaan. Maar goed…..ze hebben hier wél kleur gevangen en er komen er nog veel meer aan zo te zien. Aan de rand van de veranda heb ik bakken met aardbeienplantjes gehangen en die zitten volop in de knop. Dat belooft veel goeds!

Naast eetbaar goed, zijn we ook druk in de weer geweest met viooltjes en margrieten, dus het is een kleurrijke bedoeling bij onze voordeur.

Iets minder gelukkig zijn we met al het gras en onkruid rond ons huis. Omdat de grond zo ongelijk is, is het nauwelijks te maaien met onze elektrische grasmaaier. Gelukkig maait onze huiseigenaar het land rond ons huis met de tractor en hij is zo vriendelijk om zo dicht mogelijk langs ons huis te maaien (hij zal wel in de gaten hebben dat wij niet zo van die grasmaailiefhebbers zijn….), maar alsnog blijven er behoorlijke stukken over die we zelf moeten doen. We hebben ook een soort bosmaaier met een accu, maar dat schiet niet echt op. Als je een vierkante meter gemaaid heb, is die accu leeg. Gisteren kregen we er zo’n sik van, dat Hennie in haar tuinkloffie in de auto stapte en een bosmaaier met benzinemotor heeft gekocht. Officieel mag je op zondag geen herrie maken, maar vandaag gaan we toch echt even de verplichte zondagsrust verstoren. Onze buren doen daar vast niet moeilijk over, aangezien de ene op zondag rustig met z’n tractor heen en weer scheurt en de andere vorige week zondag zelf aan het grasmaaien was.  

Wellicht vraagt iemand die de foto’s van de bloemen bij de voordeur bekeek zich af waarom daar een stoel staat met een kussen erin en een handdoek eroverheen. Nou…..dat is de slaapplek van de poes die ons in september vijf kittens kado gaf. Eerst gaven we haar nog eten in de schuur, maar toen ik op een dag ontdekte dat meerdere zwerfkatten uit de buurt zich daar tegoed aan deden en zij zich nog nauwelijks durfde te vertonen, hebben we onze aanpak gewijzigd. We hebben haar geleerd dat ze eten krijgt als ze bij de voordeur komt. En dat heeft ze uitstekend begrepen, want ze is nu de hele dag rond ons huis te vinden. Ze ligt op de stoel in de zon, in de schaduw onder de auto of zit op het trapje om zich heen te kijken.

Inmiddels is ze zo aan ons gewend geraakt, dat we haar sinds een dag of twee zelfs al kunnen aaien. Eerder deinsde ze terug als je haar aanraakte, maar nu geniet ze van het gekriebel op haar koppie en gaat ze er zelfs al van spinnen en kwijlen als je haar aait. Omdat de huisarts heeft ontdekt dat ik allergisch ben voor katten, gaan we haar niet in huis nemen. Puk mag uiteraard haar oude dag nog bij ons slijten, maar daarna komt er geen kat meer. Ik heb afgelopen week contact gezocht met de dierenbescherming en we hebben afgesproken dat zij haar voor de winter komen ophalen en dan een goed huisje voor haar gaan zoeken waar ze verder gesocialiseerd kan worden. Net als in Nederland is de zomer de drukste tijd voor de dierenbescherming, dus ze waren al lang blij dat ze in de zomerperiode nog rustig hier kan blijven. En zeg nou zelf, is het geen scheetje?

Vorige week zaterdag zijn we in de buurt van de Westkaap naar een theatervoorstelling geweest in de open lucht. Het ging over de bekering van de inwoners uit dat gebied naar het christendom. Dat het stuk nou niet echt geweldig was, werd helemaal goed gemaakt door de fantastische omgeving waar het zich afspeelde. En met prachtig weer, een picknick op een schitterende plek met uitzicht over zee voor de voorstelling én een heerlijk diner na afloop in Måløy, was het wederom een topdag!

We genieten er eigenlijk in elk jaargetijde van hoe prachtig de omgeving hier is, maar nu in het voorjaar met dit stralende weer is het toch wel extra fraai. Op de bergtoppen ligt nog sneeuw, alle watervallen en riviertjes donderden met een hoop geweld naar beneden, alles is weer fris groen, de wilde bloemen groeien volop en de weilanden staan vol met schapen en lammetjes. Én….last but not least….grillmaster Hennie kan haar lol op met haar nieuwe bålpanne!