Lekker!

Vorige keer eindigde ik de blog met een foto van Hennie die net in Nederland was aangekomen. Die heeft daar een paar fijne dagen gehad. Op een avond kreeg ik deze foto doorgestuurd en toen had ik wel echt even een heimweemomentje. Hennie zit hier met onze buurtjes uit Deventer op het terras van een restaurant/kroeg waar we vaak kwamen. En behalve met de buurtjes, had ze ook met Laura en Pier en de moeder van Pier afgesproken. Huh? Laura en Pier…..zijn dat niet…..die wonen toch bij jullie in de buurt? Klopt! Die wonen bij ons in de buurt, maar waren toevallig ook in Nederland. En als ze in Nederland zijn gaan ze graag een dagje naar Deventer, dus vandaar dat Hennie in plaats van bij de lokale bakker in Sandane, dit keer bij de Sjampetter op de Brink met ze kon afspreken.

De lege koffer die Hennie mee naar Nederland had genomen, kwam goed gevuld weer terug!

Gisteren werden we voor het eerst wakker in een besneeuwde wereld. Er was al wel sneeuw gevallen op de bergen, maar nog niet rond ons huis. Het was maar een dun laagje en in de loop van de dag smolt het weer weg, maar toch! Hennie heeft al wel even een ritje gemaakt over de besneeuwde Utvikfjellet. Prachtig toch?

De afgelopen weken hebben we al wel vorst gehad, dus we zijn al weer aardig gewend geraakt aan het krabben van de autoruiten en opstoken van de houtkachel. En de spijkerbanden liggen ook al weer onder de auto. Eigenlijk mag dat pas vanaf 1 november, maar de zwaarstwegende regel is dat je je gezonde verstand moet gebruiken en zelf moet inschatten of het verantwoord is om nog met je zomerbanden te rijden. De strook waar wij wonen wordt hier in de volksmond “schaduwkant” genoemd en dat is niet omdat we zoveel zon hebben. Dat betekent dat het hier kouder is dan in de kant van het dal waar ze nog wel zon hebben. En dus was het bij ons al behoorlijk glad, terwijl alle andere wegen nog prima te berijden waren. Toen de politie begin oktober een bericht uit deed gaan dat ze geen bekeuringen meer gingen uitdelen voor het te vroeg rijden met spijkerbanden, heb ik ze meteen gewisseld.

Ik schreef dat we al behoorlijke vorst hebben gehad. Maar gelukkig ook ontzettend veel zon. Het is echt een stralende herfst geweest hier. Ik heb veel gewandeld in de bergen. Ik vind het heerlijk om op zondag op tijd op te staan en dan te gaan wandelen in de bergen. Alleen als het lekker weer is natuurlijk. Ik ben nog niet zo ingeburgerd dat ik in weer en wind lekker ga wandelen zoals die Noren dat doen. De beroemde Noorse uitdrukking: “Er bestaat geen slecht weer, alleen slechte kleren” is niet helemaal op mij van toepassing. Ik vind dat er wel degelijk slecht weer bestaat en dan zit ik lekker bij de kachel met een boek en een kop koffie. Maar goed, ik heb wel écht genoten van die mooie herfstwandelingen!

Behalve wandelen, was er met dat mooie weer ook nog geen reden om de boot op tijd aan land te halen. We hebben nog mooie vaartochten gemaakt én aardig wat vis gevangen. Vorig weekend hebben we ‘m toch maar aan land gehaald en bij de werkplaats in Sandane geparkeerd. Nadat de motor afgelopen week een onderhoudsbeurt heeft gehad, hebben we ‘m gisteren weer in de schuur bij Solfrid gezet. Dat is de oude dame die verderop woont en waar Hennie støttekontakt van is.

In de weekenden proberen we er altijd ook even samen op uit te gaan. Zo zijn we een poosje terug een dag naar Stranda geweest. We zijn een paar keer door Stranda gekomen op weg naar Smøla en ook een keer toen we naar Ålesund gingen. De omgeving van Stranda is prachtig, maar ze hebben er ook een bakkerij die gerund wordt door een Nederlands stel. We vinden het brood dat zij maken heel erg lekker en daarnaast maken ze witte bolletjes zoals we die gewend zijn (de Noorse witte bolletjes zijn heel zoet namelijk). We hebben er ook al een keer heerlijke gevulde koeken gescoord en straks gaan ze aan de Sinterklaas- en Kerstbaksels. Die bakkerij is een prima reden om af en toe naar Stranda te gaan dus en ach….het is maar twee uur rijden hier vandaan. Naast de deur voor Noorse begrippen. Toen ik op Facebook voorbij zag komen dat de gondelbaan in Stranda, nog maar twee weekenden open zou zijn, vonden we het tijd voor een zaterdagje Stranda. Prachtig weer! Heerlijke dag!

Twee weken geleden zijn we naar Bergen geweest. Wederom dankzij Facebook eigenlijk. Ik zag dat de Dutch Cheeseman daar was en als die in de buurt is (nou ja….dat is een breed begrip in dit land zoals jullie inmiddels weten) gaan we er graag even een paar stukken belachelijk dure, maar heerlijke Nederlandse kaas halen. Toen we besloten om naar Bergen te gaan, besloten we maar meteen om er te overnachten. Lekker Indiaas gegeten, filmpje gepakt….even genieten van het stadse leven zeg maar. Natuurlijk moesten we ook even een stopje maken bij de Ikea. En je kent het wel, je hebt er eigenlijk niks nodig, maar komt toch met een volle kar naar buiten…..

Terwijl ik dit blogje zit te typen (kopje koffie en bakje pepernoten naast de laptop) realiseer ik me ineens dat ik wel erg veel schrijf over Nederlandse producten waar we stad en land voor afreizen. Dat is ook eigenlijk wel zo. We kunnen heel erg genieten van zo’n lekker wit bolletje met Nederlandse oude kaas. Het is net alsof je het meer waardeert als het minder toegankelijk is. We hebben trouwens helemaal niks te klagen over de etenswaren die we hier kunnen kopen hoor. In tegendeel! Maar het is gewoon toch zo dat je extra geniet van de smaken van je andere thuis. Een mooi moment dus om het te gaan hebben over……frikandellen.

Hennie zag op (wederom) Facebook een berichtje voorbij komen van een Nederlandse die in Sandane woont dat ze frikandellen had gekocht bij de toko in Førde. Met gierende banden zetten Hennie en Laura koers richting Førde en jawel, ze kwamen thuis met een doos met 40 frikandellen. Laura en Pier namen er 20 en wij ook.

Het bericht dat er frikandellen gesignaleerd waren, bereikte in no time Trienke en Ate en die stuurden meteen hun oudste dochter die toch in Førde zou komen op frikandellenjacht. Niet gevonden. Helaas. Verkeerde toko. Toen ik een week later in Førde was vanwege een congres, zette ik de frikandellenjacht voort. Goeie toko. Uitverkocht. Inmiddels ben ik nog een keer in Førde geweest, maar het wil maar niet lukken om een doos van die dingen voor Trienke en Ate op de kop te tikken.

Omdat we het toch wel een beetje sneu voor ze vinden dat ze zonder frikandellen door het leven moeten, hebben we vanavond een snackparty gepland. Bij Trienke en Ate thuis. Laura en Pier nemen frikandellen mee, ik zelfgemaakte kroketten en bitterballen en Ate en Trienke spenderen zelfgebrouwen biertjes. Via messenger zijn de hele week al berichten rondgegaan over wie er nog curry heeft, wie gesnipperde uitjes meeneemt, of de frituurpannen meegenomen moeten worden enzovoort. We hebben er zin in!

Eind november gaan we een weekje naar Lanzarote. Daar kijken we uiteraard erg naar uit! Even vitamine D bijtanken. We hebben een mooi hotel geboekt en zelfs een arrangement genomen met een aantal luxe extra’s. We zitten in een deel van het hotel dat alleen voor volwassenen is, met een eigen zwembad, eigen ontbijtzaal en een open bar aan het einde van de middag. Het hotel ligt aan de zee. Zo’n soort vakantie hebben we nog nooit eerder gedaan, maar ik gok erop dat het erg goed gaat bevallen. Van mensen die er eerder zijn geweest, hebben we gehoord dat er genoeg te doen en te zien is op Lanzarote, dus ik denk dat we ook zeker een paar dagen een auto zullen huren om er lekker op uit te trekken.

In december ga ik nog een weekendje naar mijn ouders. We hebben ze in augustus gezien en zien ze met Pasen weer, maar de tijd daartussen is wel heel erg lang. Vandaar dat ik even een bliksembezoekje aan Oss heb gepland. Ook daar kijk ik erg naar uit!

Eind maart komen twee vriendinnen van de lagere school een weekendje op bezoek. We hebben elkaar al jaaaaaaaren niet gezien en eigenlijk via Facebook een jaar of 2 geleden pas weer contact gekregen. Dat zij deze kant op komen vind ik echt hartstikke leuk!

Genoeg om naar uit te kijken dus! Ik ga even een paar Brabantse worstenbroodjes in de oven gooien. Toedels!