Winterwonderland

We hebben een week achter de rug met prachtig, zonnig winterweer. De sneeuw die in de periode ervoor gevallen was, was in de lage gebieden al wel weggesmolten, maar als je maar een beetje omhoog liep of reed zat je in no time in winterwonderland. En ondanks dat het ’s morgens gerust -10 was, hoefden we de autoruiten niet te krabben voor we naar het werk reden. De luxepaardjes hebben allebei een eigen garage en die waarderen we ENORM.

Vorige week zondag kon je bij alle skicentra hier in de regio gratis gebruik maken van de liften. En omdat het stralend weer was, hadden we wel zin om even te gaan kijken bij “ons” skicentrum op de Utvikfjellet. Voor Noorse begrippen was het er ongelofelijk druk. Het gemiddelde skicentrum in de Alpen zou met zo’n hoeveelheid klanten alvast faillissement gaan aanvragen, maar goed…. verschil moet er wezen. De sfeer was heel gemoedelijk en van (heel) jong tot (heel) oud waren de mensen aan het langlaufen of alpineskiën. Mensen hadden zelf tuinstoelen meegebracht, de nodige thermoskannen met koffie gingen rond en we hebben geen BBQ gezien, maar het kan niet missen dat die ook wel ergens was. De skicultuur hier is een totaal andere dan die in Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland.

Ik was Hennie al een poosje aan het aansporen om te gaan skiën, want ze vindt dat hartstikke leuk, er ligt nu veel sneeuw en we wonen nu zo ongeveer aan de voet van de piste. Nou ja, vooruit….het is een kwartiertje rijden. Ski’s huren is best duur en ski’s kopen natuurlijk ook. Toch ging ze uiteindelijk overstag en dus heeft ze afgelopen week een mooie set met ski’s, schoenen en stokken gekocht. Donderdag na haar werk heeft ze de set opgehaald en vol goede moed reed ze ’s middags naar de piste om haar nieuwe aanwinst te gaan uitproberen. Helaas. Piste dicht. De piste draait vooral op vrijwilligers, dus hij is maar beperkt open. Maar ongetwijfeld volgt deze week een nieuwe poging! Aan het prethoofd kan het in elk geval niet liggen. ;-)

Gisteren zijn we naar Førde geweest. Førde is een wat grotere plaats, op een dik uur rijden hier vandaan. Normaal gesproken dan, want we werden onderweg overvallen door dikke sneeuwbuien, dus we deden er wat langer over. We hadden niet speciaal iets nodig uit “de grote stad”, maar soms vinden we het fijn om wat te winkelen en ergens gezellig koffie te drinken. En uiteraard vonden we toch wel weer het nodige om mee terug te nemen naar ons huisje in Breim, waaronder…..witlof! Dat heb ik hier nog nooit in de supermarkt gezien, maar in Førde hadden ze het wel. De ovenschotel met witlof, kaas en ham smaakte gisterenavond toch super! Het is gek hoe je soms ineens kunt genieten van iets waar je in Nederland nooit bij stil stond. Daar aten we regelmatig witlof, maar sinds we hier wonen was dit weer de eerste keer. Lekker hoor.

En als we dan nog eens ooit de hoofdprijs in de loterij winnen, kopen we ons zo’n stoere sneeuwfrees. Niks oprit schoonscheppen met de hand! Motor aan en gaan met die banaan! Mijn collega Katrin heeft een quad met een sneeuwschuif ervoor. Dat is natuurlijk nóg leuker!

We zijn inmiddels al helemaal gewend aan ons nieuwe huis. Met de kou van de afgelopen tijd zijn we eigenlijk wel blij dat we weg zijn uit het oude huis. Het is toch wel erg comfortabel om het in het hele huis behaaglijk warm te hebben. De warmtepomp zorgt ervoor dat het als we opstaan al lekker warm is in de huiskamer. Ook houden we de vloerverwarming in de gang en de badkamer zachtjes aan, waardoor het eigenlijk overal beneden aangenaam is. Zodra we thuis komen, steken we een vuurtje in de houtkachel aan en dan is het in een mum van tijd (heul) warm. Onze houtkachel is een vrij nieuw model, waarbij je heel goed de luchttoevoer kunt reguleren. Als je er een goede fik in hebt gemaakt, kun je de luchttoevoer wat kleiner maken, waardoor hij zachter gaat branden. En dan verbruik je dus minder hout en reguleer je de warmte beter.

En verder hebben we de TV nog steeds niet aan de praat gekregen en kijken we vooral TV via internet. We hebben een abonnement op HBO Nordic genomen met een bijna oneindige voorraad series die we leuk vinden, dus we komen de donkere wintermaanden wel door! En daarnaast lenen we regelmatig films in de bieb. Dat is gratis en ze hebben een hartstikke goed assortiment.

Zoals gezegd zijn we helemaal in onze nopjes met onze garages. Hennie heeft het helemaal goed voor elkaar, want haar auto staat in de garage met de automatische deur. Mevrouw hoeft maar op een knopje op de afstandsbediening te drukken en de deur gaat omhoog, dan wel omlaag. Ik moet de deur met de hand omhoog en omlaag doen, maar mij hoor je niet klagen! Wat een luxe zeg!

Onze wasmachine en droger stonden in het vorige huis in de kelder. Om daar te komen, moest je buitenom de trap af. Op zich is dat natuurlijk niet zo erg, maar als je eerst een halve meter sneeuw weg moest scheppen om de trap überhaupt te vinden was het wat minder. Ook als het plensde van de regen, kon je je mandje met was uit de droger soms net zo goed weer terug brengen naar diezelfde droger, want tegen de tijd dat je weer binnen was, was je boeltje weer nat. Onze beste Runar had heel lief een buitenlamp voor ons laten installeren onderaan de trap, want in het donker was het best wel link om naar beneden te lopen. Beetje jammer alleen dat je die lamp aan moest doen in de kelder. Inderdaad, als je eerst in het donker de trap was afgelopen.

En nu? Nu staan de wasmachine en de droger in de badkamer. Hartstikke handig! Niks sneeuw scheppen, niks donkere trap, niks kou, niks regen!

Is dan alles beter in het nieuwe huis? Bijna alles. De afwasmachine missen we wel een beetje….;-)

Uiteraard zorgen we ook hier goed voor de vogeltjes. De eerste dagen nadat we het vogelhuisje met voer en vetbolletjes hadden opgehangen, was er geen vogel te bekennen. Maar toen plotseling zat er een koolmees (dat was de verkenningsmees denken we) en nu is het een drukte van belang! Ze hebben ons huis echt gevonden, want de hele dag door zitten er meesjes, vinkjes, merels en ook kraaien en eksters. Tegenwoordig maken we van restjes brood, pinda’s, vogelzaad en frituurvet ook zelf vetbollen/vetblokken. Geleerd op de barnehage!

Helaas hebben we een patiëntje in huis. Onze Odin sukkelt met zijn oog. Hij had daar in Nederland al last van, maar sinds twee weken is het verergerd. Odin heeft een infectie in zijn oog die nooit over zal gaan en waaraan hij blind zal worden (en misschien al wel is). Hij kreeg er elke dag een druppeltje in en we hebben zelfs overwogen om het oogje er voor vertrek naar Noorwegen uit te laten halen. Ik vond dat toen nogal drastisch en daarom hebben we dat niet gedaan.  Maar vandaag twee weken geleden verergerde het heel erg en kwam er zelf wat bloed uit. We moeten het van de dierenarts eerst proberen onder controle te krijgen met antibiotica en dat lukt aardig. Ze is wat huiverig om hem onder narcose te brengen om zijn oog eruit te kunnen halen, omdat hij al best oud is en een hartafwijking heeft. Wij denken eigenlijk dat het oogje er wel uit zal moeten, maar goed….we moeten natuurlijk ook vertrouwen op haar oordeel. Morgen gaat Hennie met Odin weer naar haar toe en gaan ze bespreken wat er moet gebeuren. Gelukkig lijkt hij er nu weinig last meer van te hebben en gedraagt hij zich weer als voorheen. Even afwachten dus.

Over drie weken komt Jurgen op bezoek! Jurgen is een goede vriend van Hennie en we vinden het hartstikke leuk dat hij komt logeren. Hennie heeft in de week dat Jurgen er is vakantie, dus die twee kunnen mooi samen de hort op. In maart komen mijn ouders kijken hoe we er nu bij zitten in ons nieuwe stulpje en in april komen we zelf een weekje naar Nederland. Ik zeg er vast bij dat het NOOIT gaat lukken om iedereen te zien en te bezoeken die we graag zouden willen zien en bezoeken. Het bericht dat we komen schept wellicht verwachtingen die we niet waar gaan/kunnen maken, maar daar moet dan maar begrip voor worden opgebracht. We zijn nog druk bezig om te bedenken wat we willen doen en met wie we willen afspreken. We hebben een appartementje geboekt in Deventer en hebben er super veel zin in om weer een weekje in “onze” stad te zijn en mensen te zien die we al lang niet hebben gezien.

Ook de eerste reservering voor de zomervakantie is al binnen. In juli komen Sandra en Herman een weekend logeren en dat vinden we natuurlijk hartstikke leuk. Ook gaan we zelf in juli nog een weekje op vakantie naar Smøla. Dat is het eiland waar we afgelopen zomer ook op vakantie zijn geweest. Omdat we er toen zo ontzettend van genoten hebben, gaan we nu weer een weekje naar precies hetzelfde huisje. Puk en Odin mogen mee en dat vinden we ook wel prettig.

In september wordt mam 65 en die viert dat met een feestje. Daar zijn we uiteraard ook bij. En in oktober trouwen Wendy en Robert en dan ga ik alleen een paar dagen naar Nederland. Kortom….we komen in 2015 wat vaker naar Nederland dan we in 2014 gedaan hebben.

Vanmorgen was er een vers laagje sneeuw gevallen en ben ik na het ontbijt een stuk in de buurt gaan wandelen. Knisperende sneeuw onder de voetjes, muisstil en schitterend mooi! Fijne zondag! 

Home sweet (new) home!

Ik zag dat de laatste keer dat ik wat geschreven heb op deze blog in november was. Best een tijd geleden dus! December was een drukke maand voor ons, dus vandaar dat het schrijven er even niet van gekomen is. Maar dat maak ik deze keer goed met een lang verhaal, dus ga er even lekker voor zitten.

Inmiddels wonen we in Reed. En dat bevalt uitstekend! Het is heerlijk om in een huis te wonen dat lekker warm is. Waar we in ons vorige huis bij een paar graden vorst een extra slaapzak over het bed moesten gooien vanwege de kou, is het hier bij een aantal graden vorst soms nog gewoon aan de warme kant voor onze winterdekbedden. Als we de warmtepomp een half uurtje voor we opstaan laten aangaan, is het behaaglijk wanneer we beneden komen. De vloerverwarming in de gang hebben we niet aan, omdat het niet nodig is. En in het vorige huis moesten we de houtkachel flink opstoken om het warm te krijgen en houden, maar hier moeten we de houtkachel vooral niet te hoog opstoken, want anders smelten we weg. Als het hard waait blijven de kaarsjes gewoon rustig branden. Dat waren we ook niet gewend. Een comfortabel huisje dus!

Natuurlijk is nog niet alles opgeruimd, maar in grote lijnen hebben we de boel aardig op orde. Kijk maar naar deze fotorondleiding!

Dit is woonkamer 1. Met fraaie kachel en verwende Puk. 

Deze tweede woonkamer gebruiken we als eetkamer, boekenkastkamer, kantoor en tijdelijke verhuisdozenopslag. 

Prima keuken, op het ontbreken van een afwasmachine na......

Badkamer met douche, (niet zichtbaar) bad en een aan water-uit-de-douchebak-drinken verslaafde Odin.

Hele steile trap naar boven, dan wel beneden.

Onze slaapkamer mét een hoek waar Hennie haar drumstel gaat neerzetten.

Logeerkamer die nog even moet worden opgeruimd.

Was/rommel/logeer kamer. 

De verhuizing was een enorme klus. Op maandag 29 december heb ik ’s morgens een busje opgehaald, waarmee we in twee dagen een paar keer heen en weer gescheurd hebben met onze spullen. Nou ja “gescheurd”…..het weer was verhuistechnisch gezien verre van ideaal. Op die maandagochtend moest ik eerst een half uur sneeuw scheppen om überhaupt weg te komen met de auto en plaats te maken voor een busje. De weg omhoog van Sandane naar ons oude huis was spekglad door sneeuw en ijs. Dat is voor onze auto’s met 4WD en spijkerbanden geen probleem, maar voor een 2WD busje met niet al te veel power dus wel. Naar beneden ging nog wel, maar als ik bij het omhoog rijden moest stoppen voor een tegenligger, kwam ik nauwelijks weg. Nadat ik dat één keer ervaren had, ben ik de andere keren als een soort asociale wegpiraat omhoog blijven rijden en alles wat me tegemoet kwam moest zelf maar zien waar ze een plekje vonden om me te laten passeren. Alles om de vaart erin te houden dus! Runar was er zwaar van onder de indruk dat ik in die omstandigheden met die bus uit de voeten kon en terecht, want er waren best wat peentjes-zweet-momenten met dat ding.

Maar we waren ZO ZO ZO blij met de hulp die we in de twee verhuisdagen gekregen hebben! Het was onszelf nooit gelukt om alles van Skår naar Reed te krijgen. Op maandag kwamen rond het middaguur Femke, Venise en hun vriendin Ank die op bezoek was voorrijden. Femke en Venise hebben ook een bus, dus we konden met twee busladingen tegelijk verhuizen. Ideaal. En de dames zijn echte aanpakkers, dus op de eerste verhuisdag hebben we al het meeste verhuisd. De laatste busladingen werden uitgepakt nadat we bij de plaatselijke pizzeria een hapje gegeten hadden. ’s Avonds hebben Hennie en ik onze bus weer ingepakt voor de volgende dag, maar tegen een uur of 12 vonden we het echt wel mooi geweest en kropen we tamelijk afgepeigerd ons bedje in.

Om de volgende dag weer vrolijk verder te gaan. De hulpploeg van dinsdag arriveerde mooi op tijd bij het huis in Reed, waar ik de bus al aan het uitpakken was. Laura en de vader en broer van Pier waren ook niet vies van een portie sjouwen, dus ook die gingen meteen vol aan de slag. Pier had nachtdienst gehad, dus die was er niet. Nou ja, hij kwam ’s middags in Reed toen we de laatste bus op de droger na uitgepakt hadden. Maar eerlijk is eerlijk, die heeft hij wel helemaal in z’n uppie naar binnen gesjouwd. Om ze te bedanken voor de hulp hebben we ze een paar dagen later mee uit eten genomen naar wederom die plaatselijke pizzeria.

Maar echt…..we zijn ontzettend dankbaar voor de hulp die we gekregen hebben. Zelf het bezoek werd gewoon ingezet en deed dat ook zonder mokken. Super!

Toen we dinsdagavond over waren hebben we ons bed in elkaar gezet en hebben we de boel de boel gelaten. Zo afgepeigerd waren we. Op woensdag, oudejaarsdag, is Hennie nog even het oude huis gaan fatsoeneren en ben ik begonnen met opruimen. Maar ik was zó moe, dat ik nauwelijks iets voor elkaar kreeg. ’s Middags toen Hennie terug was, hebben we alle dozen uit de ene huiskamer in de andere gesjouwd, zodat we in elk geval in één woonkamer redelijk gezellig konden zitten. Puk bewaakte de verhuisdozen in de andere kamer. 

Helaas was ik zo afgepeigerd dat we het oliebollenfeestje bij Thea en Eelco aan ons voorbij moesten laten gaan. Hennie had er nog wel energie voor, maar ik niet meer. En oud en nieuw niet samen vieren was voor Hennie geen optie, dus we hebben de avond samen doorgebracht met een spannende DVD serie. En om 12 uur was er best veel vuurwerk om ons heen en vooral in het gedeelte van het dorp dat op de berghelling ligt. Mooi om te zien en eigenlijk vinden we wat leven om ons heen ook wel weer fijn na een dik jaar in de bijna onbewoonde wereld gewoond te hebben.

En natuuuuuuurlijk zijn er ook dingen in dit huis niet helemaal in orde, maar tot nu toe worden die door onze nieuwe Runar, die Klaus heet, snel gefikst. Zo hadden we voor we naar Nederland gingen de hoofdkraan van het water uitgezet en de leidingen geleegd. Toen ik maandagochtend in het huis kwam, heb ik het water weer aangezet. No problemo. Maar ’s middags waren we aan het sjouwen en hoorde ik ineens een raar geluid toen ik van buiten naar binnen liep. Hennie stond in de gang en vroeg zich hardop af wat dat geluid toch was. Ik keek naar beneden en zag dat Hennie met haar schoenen in een zich rap uitbreidende waterplas stond. Ik ging als een speer naar de kelder om het water weer uit te zetten. Na het water opgedweild te hebben, kwamen we al snel tot de conclusie dat een leiding geknapt moest zijn in een tussenwandje. Ik belde Klaus, die belde de loodgieter en een uurtje later was de muur al open gezaagd door Klaus en het probleem in kaart gebracht door de loodgieter. De mannen waren blij dat we nog niet bleven slapen, dus het water kon gewoon afgesloten blijven. De volgende ochtend waren Klaus en de loodgieter er weer om een noodoplossing aan te brengen en afgelopen dinsdag is de boel definitief gemaakt. On-Noors snel!

Ook de garagedeur kon niet helemaal dicht. De nieuwe garage heeft zo’n automatische poort, maar die ging niet helemaal dicht. Op zich niet zo’n punt vonden wij, maar het irriteerde onze Klaus. Dus is hij vandaag bezig geweest met weer een ander mannetje om de poort anders in te stellen en nu doet ‘ie het weer prima. Tot gisteren gebruikten we de garage nog niet, omdat er zoveel zooi van ons in staat dat nog opgeruimd moet worden. Maar omdat ze voor vandaag een fikse storm voorspellen (en omdat Hennie geen zin heeft om elke dag de autoruiten te krabben) hebben we gisteren die zooi zo weggezet dat haar auto er nét bij in past. Luxe hoor….dat beide auto’s in een garage kunnen.

Overigens missen dan wel weer onze Runar waar het aankomt op sneeuwruimen. Dat deed hij altijd met de tractor, ook bij ons. We hoefden dan maar een klein beetje met de hand te ruimen. Nu moeten we een aardig stuk schoonscheppen als er sneeuw ligt. Gelukkig hangt er in de garage zo’n brede sneeuwschuif, maar dan nog is het een aardige klus om de boel sneeuwvrij te maken. Toen er op de eerste verhuisdag ongeveer 50 centimeter lag toen ik met een volle bus aan kwam rijden, was ik daar een dik uur mee bezig. Onlangs lag er een centimeter of 20 en dat had ik in een minuut of 20 aan de kant geschoven en geschept. Laat de sportschool maar zitten! Powertraining genoeg zo!

En op de een of andere manier vindt onze TV geen zenders als we ‘m aan de antenne koppelen. Dat moeten we nog even oplossen, maar aangezien we hier in huis supergoed internet hebben, kijken we gewoon via internet TV. Dat gaat prima, maar op zich zou het wel fijn zijn om ook weer gewoon TV te kunnen kijken. Staat op het to-do lijstje. Maar dat goeie internet is echt geweldig! Skypen en facetimen gaat nu zonder problemen, dingen downloaden gaat snel en zoals gezegd kunnen we TV kijken. We volgen nu “Wie is de mol” weer! Jippie!

Toen Klaus met de waterleiding bezig was, vertelde hij dat hij een muis had gezien in de kelder en muizenvallen had gezet. Ach ja….aan muizen in huis waren we wel gewend dus van die mededeling werden we niet echt anders. Maar daar zaten we op oudejaarsdag op de bank ons af te vragen wat Odin toch aan het doen was. Hij zat in de kelder om een kratje met spullen heen te rommelen en druk te doen. Hennie ging kijken en jawel….er zat een muis in het kratje. Die was ongetwijfeld afgekomen op de muisvriendelijke muizenval van Hennie waar nog een restje oude salami in zat. Deze situatie kon op twee manieren worden opgelost.
Manier Hennie: Odin weghalen, muisje vangen, muisje eten geven (want hij had vast hele erge honger aangezien hij op de salami was afgekomen…..), muisje op een andere plek loslaten nadat deze gerevalideerd en weldoorvoed was.
Manier Els: zooi uit het kratje halen, Odin zijn gang laten gaan.
Na enige discussie werd gekozen voor manier Els, waarbij Hennie zich afzonderde en ik moest beloven om NIET te vertellen hoe het gegaan was. Laten we het erop houden dat Odin binnen 24 uur na aankomst in het nieuwe huis zijn eerste muis smakelijk verorberd had. Welkom Odin, exit muis.

En eerlijk is eerlijk, we boffen weer ontzettend met ons plekje. We wonen prachtig aan het meer, hebben in de zomer veel zon en als er noorderlicht is, hebben we er zicht op. Super super super mooi!!! Nu maar hopen dat we hier wat langer kunnen blijven wonen, want als we op korte termijn wéér moeten verhuizen krijgen we allebei een kleine zenuwinzinking denk ik……

Voor we gingen verhuizen zijn we nog even in Nederland geweest en hebben we de kerst doorgebracht bij mijn ouders. De heenreis was ook nog wel weer even bijzonder. We reisden op 24 december en dat is hier de belangrijkste dag van de kerst, vooral de avond. De dag vantevoren werden we gebeld door iemand van ons lokale vliegveldje waar vandaan we zouden vertrekken met de mededeling dat ze niet konden garanderen dat onze vlucht van 10.50 uur zou gaan, vanwege het weer en het feit dat het kerst was. De vlucht van 6.45 uur konden ze wél garanderen. Tja….wat doe je dan…..vroeg opstaan dus. We hoopten dat we op het vliegveld in Oslo een vlucht eerder naar Amsterdam konden nemen, want we zouden pas om 17.15 uur vertrekken.
Aangekomen in Oslo (om 8.15 uur) bleek dat alle vluchten naar Amsterdam hartstikke vol zaten, omdat de dag ervoor een aantal vluchten geannuleerd waren vanwege storm in Nederland. Omdat we geen zin hadden om zo lang op het vliegveld te blijven hangen, namen we de snelle trein naar de binnenstad en hebben een paar uur in Oslo doorgebracht. Het was heel koud, maar wel zonnig, dus het was heerlijk om een paar duur door de stad te wandelen. In elk geval beter dan op een vliegveld rond te hangen.

Toen we in de loop van de middag weer op het vliegveld waren, was het daar zo goed als uitgestorven vanwege de kerstavond. Dat ging dus mooi snel bij de veiligheidscontrole. Mijn ouders stonden op Schiphol op ons te wachten en het was erg fijn om ze weer te zien! Eerste kerstdag hebben we bij mijn ouders doorgebracht met een blokje om gaan, kadootjes, lekker hapjes, een heerlijk kerstdiner en fijn bijpraten. De volgende dag zijn we bij een oom en tante van mij langsgegaan, die een aantal keer op ons huis in Deventer hebben gepast en waar we een fijn contact mee hebben. Het was ook hartstikke fijn om die weer te zien. Daarna hebben we rondje door het pittoreske (ahum) Oss gelopen, wat inkopen gedaan (in de categorie rookworst, cakemix, dropjes en kaas) en ’s avonds aten we asperges! Daar hebben we heel erg van genoten, want die zijn hier niet te krijgen. 

De volgende dag zijn we naar Deventer gegaan, voor een bezoekje aan onze oude buurtjes. Ook dat was heel erg gezellig en fijn. En dat ze er gewoon met z'n allen zaten om ons weer te ontmoeten, vonden we wel heel bijzonder hoor. Wat een lieve mensen. Vervolgens reden we naar Badhoevedorp waar mijn ouders een hotel hadden geboekt. Dat was ideaal, want de volgende ochtend waren we in no time op Schiphol. Even ontbijten, afscheid nemen, door de veiligheidscontrole, twee flessen sterke drank kopen en op naar Noorwegen.

Voor mij was het de eerste keer dat ik weer in Nederland was. En dat voelde eigenlijk hartstikke fijn en vertrouwd. Het was eigenlijk net of ik niet al zo lang weg was. En het smaakte ook wel naar meer, dus we gaan kijken of we in mei ofzo een weekje met de auto kunnen komen. Het was echt een bliksembezoekje. Maar eerlijk is eerlijk….voor mij voelde terug naar Noorwegen gaan wel als naar huis gaan. Voor Hennie voelde dat een beetje anders, al had die ook wel zin om terug te gaan. De dochter van Runar en Aud had goed voor onze Puk en Odin gezorgd, dus die waren er prima aan toe toen we thuis kwamen. En ook nu in ons nieuwe huis gaat het prima met ze. Ze zijn goed op hun gemak en liggen als vanouds het grootste deel van de dag te pitten. No stress......

Vandaag zijn we in afwachting van de voorspelde storm, die zelfs kan uitgroeien tot een heuse orkaan. En aangezien een weerswaarschuwing hier maar beter wél serieus te nemen is, heb ik op tijd boodschappen gedaan en hebben we alle losse dingen die we buiten hadden staan en hangen naar binnen gezet. Het lijkt erop dat de storm wat zuidelijker aan land komt dan eerst gedacht en dat we daarmee aan het ergste ontkomen. Maar ook voor hier worden hoge windsnelheden verwacht, zijn sommige wegen over de bergen al afgesloten en wordt geadviseerd om alleen op pad te gaan als het echt niet anders kan. 

Nou….dat betekent dat wij lekker bij een warme kachel blijven zitten, de kaarsjes aansteken, een DVDtje klaar hebben liggen voor als deze blog online staat en met geen teen het huis meer uitgaan! Alsof het zo moest zijn kregen we vandaag van vrienden een beschermengeltje voor on ons nieuwe huis opgestuurd met een lieve kaart erbij. We gaan ervanuit dat die prima zijn werk gaat doen. En ook een andere kaart die vandaag bij de post zat is wat ons betreft heel toepasselijk.