Godt nytt år!

Mag het nog? We doen het gewoon: GODT NYTT ÅR!!! Oftewel: GELUKKIG NIEUWJAAR!!!

Hier is 2016 begonnen met prachtig winterweer. Geen sneeuw, maar flinke vorst en een winters zonnetje. Behalve dat dat mooie plaatjes oplevert, gaat Hennie zich vandaag wagen aan schaatsen op Noors ijs. Een primeur. Het heeft zo hard gevroren, dat zelfs op de fjord bij Sandane een mooie ijslaag ligt. Overigens waagt ze zich daar niet eerder op dan dat er een bosje Noren op aan het schaatsen is, want hoe veilig het is om daar te schaatsen met het oog op eb en vloed weet ze niet. Maar er zijn genoeg meertjes in de buurt, dus dat komt wel goed met de schaatsplannen.

Voor kerst zijn we een weekendje samen naar Trondheim geweest. We reden eerst naar Otta en van daaruit namen we de trein naar Trondheim. Normaal gesproken is Otta een kleine 4 uur rijden hier vandaan, maar omdat het hevig aan het sneeuwen was en hier en daar hartstikke glad was, deden we er een uurtje langer over. 

Gelukkig konden we wel gewoon over Strynefjellet rijden, want de avond daarvoor was daar nog kolonnerijden ingevoerd. Dan moet je met z’n allen achter de sneeuwschuiver aan de bergpas over. Toen wij er vroeg in de ochtend reden, waren de sneeuwschuivers volop bezig om sneeuw te schuiven, maar op sommige stukken was ik toch echt blij dat ik een auto heb die hoog op de wielen staat, want daar moesten we zelf door een aardig laagje sneeuw ploegen.
We waren goed voorbereid op weg gegaan en hadden vanalles bij ons voor het geval we vast zouden komen te staan, of een paar uur zouden moeten wachten op de sneeuwschuiver. Zo hadden we een thermosfles met warm water bij ons, twee slaapzakken, kaarsjes (én een aansteker), thermokleding, wat te eten én……de sneeuwschep. Gelukkig hadden we het allemaal niet nodig.

Vanuit Otta reis je met de trein in 3,5 uur naar Trondheim. Het reizen met de Noorse trein was een primeur voor ons en dat is uitstekend bevallen! Heel comfortabel en het uitzicht onderweg was fantastisch. De trein gaat langs twee nationale parken, Rondane en Dovrefjell. In Dovrefjell zitten wilde muskusossen. En zowaar…..ineens zagen we zo’n beest staan op een rots een meter of 100 van het spoor vandaan. Prachtig!

Trondheim was natuurlijk volop in de kerstsferen. Overal hing kerstverlichting en er was een hele leuke kerstmarkt. Heerlijk om weer even in een échte stad te zijn. Vooral vanwege alle leuke kroegjes en restaurantjes. We moesten tenslotte toch ergens opwarmen tijdens het rondkijken en winkelen in de kou!

Gelukkig waren we zo slim geweest om een doek over de auto te gooien, want zo troffen we ‘m aan op de parkeerplaats bij het station in Otta. Diepvriestoyota.

En nadat we een klein stukje Otta uitgereden waren en de auto lekker opgewarmd was, stapte ik uit om mijn jas uit te doen en op de achterbank te leggen. Toet toet……grijze bus…….Femke en Venise! Die waren op weg naar Nederland en moesten die avond de boot in Oslo halen. Leuk toeval!

Op de terugreis was het weer een heel stuk beter dan op de heenweg en dus konden we genieten van een prachtig sneeuwlandschap.

In de week voor kerst heb ik een week in Lauvstad op de veestapel van Femke en Venise gepast. Die waren zoals gezegd in Nederland, ik kon twee weken vrij nemen door overuren op te nemen en dus kon ik ze uit de brand helpen met de verzorging van de beesten. Hennie moest vrij veel werken in die periode, maar gelukkig konden zij en Puk ook een paar dagen naar Lauvstad komen. Wel zo gezellig. Mooi plekje hebben ze hoor!

Het was een beetje jammer dat het weer zo beroerd was, want de vol optimisme meegenomen wandelschoenen, gingen ongebruikt weer mee terug. Dat was niet het geval met de laarzen, want die waren dringend nodig voor het geploeter door de modder op het terrein waar de schapen stonden.

Gelukkig heb ik me niet verveeld, want de beesten hadden nogal wat verzorging nodig. De dames hebben twee geiten, twee rammen die op hun land aan de fjord staan, twee schaapjes binnen (waarvan er één een beschadigde poot heeft, waardoor ze niet met de kudde mee naar buiten kan), een stuk of 25 schapen buiten in de wei en Snoes de poes. En tussen het verzorgen van de beestjes door, heb ik heerlijk gelezen, wat TV gekeken en rond gelummeld. Een heerlijke vakantie dus. 

Op kerstavond kwamen ze weer thuis, met vriendin Ank, heel veel spullen én wolvarkentje Gunda in de bus. Geinig beest.

Op eerste kerstdag ging ik na het ontbijt weer naar huis, mét een doos voor ons uit Nederland meegebrachte boodschappen in de achterbak. Lekkerrrrrrr! Gelukkig hoefde Hennie niet ’s avonds te werken, zodat we eerste kerstdag samen van het kerstdiner konden genieten. Wel zo gezellig.

Tussen kerst en oud en nieuw kregen we nog bezoek van een oud collega van de Ambelt en haar vriend. Die waren de familiare kerstverplichtingen ontvlucht door lekker een huisje in Noorwegen te huren. Ze zaten een stukje boven Bergen aan de kust en het leek ze leuk om ons te bezoeken. Nou….dat vonden wij natuurlijk hartstikke gezellig en dus kwam er op maandag 28 december na het middaguur een Volvo met Nederlands kenteken ons terrein oprijden. Superleuk om elkaar weer even te zien en bij te kletsen. En fijn ook dat de voorraad dropjes, appelstroop en rookworst weer is aangevuld. :-)

Op oudejaarsdag werd weer koers gezet richting Lauvstad. Hennie hoefde niet te werken en dus leek het ons wel gezellig om oud en nieuw daar te vieren. En dat was het. Gezellig. Chinees fondue, kolonisten van Catan, oliebollen én een ietsiepietsie noorderlicht. 

Aan de andere kant van de fjord ligt Volda en dat is een redelijk grote stad (voor Noorse begrippen dan…..). Omdat het rustig en redelijk helder weer was, konden we genieten van het mooie vuurwerk aan de overkant in Volda. Overigens is dat hier dan wel na een klein half uurtje weer helemaal voorbij, maar toch! Dat stomme geknal van Nederland missen we in elk geval niet. Hier gaat het vooral om het siervuurwerk en buiten het jaarwisselingsmoment om, wordt er zo goed als geen vuurwerk afgestoken. 

Na een uitgebreid ontbijt, reden we weer naar huis. Leuk en fijn om het nieuwe jaar met zulke lieve vrienden in te kunnen luiden!

De volgende dag hebben we de boot in een schuur bij Solfrid gezet. Dat is de oude dame waar Hennie støttekontakt van is. Zij woont een klein eindje verderop op Stokke en heeft een enorme schuur. In de schuur stond een tractor van iemand die in Sandane woont. Die man kwam even om de tractor te verplaatsen en gelukkig bleek hij heel goed in het achteruit rijden met de aanhanger met de boot erop, want na een paar klooipogingen van mij, draaide hij hem er zo in. 

In principe kan de boot ook wel buiten staan, maar nu staat hij meer beschut en uit het zicht dan dat hij bij ons stond. En dat laatste is met het oog op de nieuwe motor die erop zit natuurlijk wel zo prettig.

Nadat we de boot in de schuur bij Solfrid hadden gezet, begon de temperatuur echt te dalen. Eigenlijk is het de afgelopen week de hele tijd tussen de -10 en -15 graden geweest. Dus toen Hennie haar auto wilde starten om afgelopen maandag naar haar werk te gaan, klonk het alsof de accu leeg was. Nadat we hem met startkabels aan de mijne gehangen hadden, startte hij nog niet. Hennie nam mijn auto mee naar haar werk en ik zette haar accu aan de acculader. Twee uur opladen, accu vol, starten….ho maar. Tik op de startmotor…..ho maar. En toen hield mijn autokennis wel zo ongeveer op en dus belde Hennie de volgende dag met de verzekering en regelde dat haar auto werd opgehaald en naar de garage in Sandane gebracht. Daar staat hij nog, want ze weten niet zo goed wat er mee aan de hand is. Het heeft iets met de benzineaanvoer naar de motor te maken, maar precies weten ze het (nog) niet. Gelukkig mocht ze gratis een auto lenen en we hopen maar dat ze aankomende week uitvogelen wat er met haar eigen auto aan de hand is.

Met de koude temperaturen van de afgelopen dagen, waren we ook wel wat bezorgd om het zwerfkatje dat nog steeds in onze schuur woont. Ze krijgt eten en water van ons en Hennie heeft een goed geïsoleerd hokje voor haar gemaakt in de schuur (geen idee of ze daar in gaat zitten trouwens, maar Hennie vindt het een geruststellend idee…..), maar het viel ons op dat ze erg rond het huis liep te miauwen de afgelopen dagen. Toen we gisterenavond thuis kwamen van een shoppingtripje naar Ikea in Bergen, zat ze bij de deur te miauwen en aan haar pootjes te likken. We weten dat de kussentjes onder kattenpootjes kapot kunnen gaan bij extreme kou, dus we besloten haar in de kelder onder ons huis te lokken. 

Dat viel natuurlijk niet mee, want dat beestje is hartstikke bang en alert, maar uiteindelijk lukte het met een bakje onweerstaanbaar ruikend kattenvoer. We hebben er een elektrisch kacheltje neergezet, eten, water en een doos met oude handdoeken erin, dus hopelijk warmt ze een beetje op. Ik geloof niet dat ze het een succes vindt, want ze zit weggekropen in een hoekje met grote ogen om zich heen te kijken. Maar goed, ze eet wel en het is in elk geval warmer dan buiten en in de schuur. Volgens de weersverwachting is de ergste kou na vandaag wel voorbij, dus hopelijk kan ze snel weer naar buiten. Het is jammer dat ze zo bang is, want het is een heel mooi en lief beestje dat we anders misschien wel zelf in huis genomen hadden. Maar goed, daarvoor is ze écht teveel verwilderd.

Dat was het wel weer! Dank aan iedereen die ons een kerstkaart heeft gestuurd! Zoveel hebben we er nog niet eerder gehad sinds we hier wonen en het doet ons goed om te merken dat we nog niet vergeten zijn. We wensen alle trouwe lezers van onze blog een mooi, gezond en gelukkig 2016!

En op de valreep, nét voor het online zetten van deze blog, komt Hennie binnen. Zou ze geschaatst hebben.....?