På tur: vestkapp!

We hebben gisteren weer zo'n fraaie tocht gemaakt, dat we die graag met jullie delen. Hij stond al even op ons lijstje, maar gisterenochtend zijn we naar de vestkapp (westkaap) van Noorwegen gereden. Dat is ongeveer 2 uur rijden bij ons vandaan via een prachtige route. 

Het bezoek aan de westkaap begon met een reddingsactie. Er is namelijk een museum, maar dat was vanwege verbouwing gesloten. Om die reden stond er een groot hek om het hele terrein. Buiten dat hek liepen een heleboel schaapjes, maar binnenin zat één blèrend lammetje. Die was er blijkbaar wel in gekomen, maar kon er duidelijk niet meer uit. Ook mamaschaap maakte vanaf een afstandje een hoop lawaai. Dat hek was niet op een normale manier open te krijgen en dus kroop acrobaatje Siesling er onderdoor, om het van binnenuit open te maken. Dat kon door het losmaken van een hoop touw, waarmee het hek aan het gebouw zat vastgeknoopt. Vervolgens kon één deel van het hek opgetild en opengezet worden. Maar ja.......dat kleine beestje snapte natuurlijk niks van onze bedoelingen en raakte hoe langer hoe meer in paniek. Gelukkig kwamen er drie Noren, die zo vriendelijk waren om te helpen en uiteindelijk liep het lammetje zichzelf vast tussen twee hekken en konden we 'm oppakken en buiten het hek weer loslaten. En daar rende hij als een speer naar mama om te drinken. Zo.....nu konden we gewoon gaan genieten van ons bezoek, want met zo'n zielig beestje in de buurt lukt dat natuurlijk niet. 

Op het museum van de westkaap hangt zo'n bord waar iedereen natuurlijk een foto van wil maken, maar de bouwvakkers hadden er nogal onnozel een stapel bouwmateriaal voor gelegd. Maar goed.....we waren er dus echt! De westkaap is een hoge rots, waar vandaan je werkelijk een fantastisch uitzicht rondom hebt.

Vanaf de westkaap zagen we een inham met prachtig, helder water, dus toen we de steile, smalle weg naar beneden weer overwonnen hadden, zijn we daar naartoe gereden, Honningsvåg. Inderdaad was het water van dichtbij ook superhelder en de wolkenluchten zijn deze dag ook bijzonder fraai. 

Aan de andere kant hadden we óók een mooie inham gezien, dus die stond als volgende op het programma. Daar (Ervik) bleek een kerkhofje te zijn, met hele oude, metalen kruisen. En......een geweldig zandstrand! En omdat het zonnetje zo heerlijk scheen, hebben we daar dus een flinke poos gezeten (Hennie) en gelegen (Els). 

Vervolgens reden we door naar Hoddevik, waar een bekend surfstrand is. De afdaling naar het strand met een serie fijne haarspeldbochten was leuker dan het strand zelf. Het was er wel superdruk met surfers, maar wij vonden het strand bij Ervik veel mooier. Toen we net goed en wel bij het strand van Hoddevik aan een meegenomen bak fruitsalade zaten, begon het te gieten. 

Via Selje reden we naar Måløy, waar we een soort van Thais eten gegeten hebben. Het leek er wel op, maar was veel te zout naar onze smaak. Dat is ook zo bij de Chinees waar we wel eens eten, dus misschien denken ze hier dan Aziatisch eten vooral zout moet zijn. Beetje jammer, maar goed. 

Omdat het inmiddels weer opgeklaard was, reden we na het eten door naar de Kannensteinen, die in de buurt van Måløy ligt. In het avondlicht én met een oud zeilschip op de achtergrond, was de steen zeer fotogeniek. 

En we waren zo lekker op dreef, dat we óók nog maar even naar de vuurtoren van Hendanes klauterden. 

De vuurtoren van Ulvesund stelde niks voor, maar het dorpje lag er weer fraai bij. En ze hebben iemand die creatief bezig is met brievenbussen. 

Wederom een topdag! 

De rode draad

Naar de rode draad van dit verhaal kun je lang zoeken, want die is er niet. Behalve een fotoblogje over onze dagtocht naar Runde, is het lang geleden dat we wat van ons hebben laten horen op deze blog. Dat komt omdat we eigenlijk steeds meer in een “gewoon” ritme terecht aan het komen zijn. Waar in het begin alles nieuw en spannend was, merken we nu dat we echt aan het wennen zijn aan ons leven hier en goed onze draai hebben gevonden. Natuurlijk is er nog steeds genoeg te vertellen en laten zien, dus het is weer de hoogste tijd voor een update!

De vorige keer schreven we over het bezoek van Wendy, Robert en Barbara. Aansluitend is Hennie een kleine twee weken in Nederland geweest. Dat had ze met opzet vooraf niet al te groots aangekondigd, omdat ze geen zin had in een overvol programma waarin ze van hot naar her moest reizen om maar zoveel mogelijk mensen te zien. Dat lukt toch nooit en dan kom je verre van uitgerust terug. Ze heeft een weekje bij onze lieve overbuurtjes in Deventer gelogeerd en een lang weekend bij vrienden in Soest.

Het was wel raar om tegenover ons oude huis in de Oudegoedstraat te logeren, maar Hennie vond het heerlijk om weer in Deventer te zijn. Het bezoek aan Nederland heeft haar écht goed gedaan. Toen we in november vertrokken was dat natuurlijk erg emotioneel en heftig. Nu ons leven hier in Noorwegen aardig vorm begint te krijgen en de emoties van het vertrek uit Nederland flink afgezakt zijn, was het voor Hennie makkelijker om in Nederland mensen te ontmoeten, opnieuw afscheid te nemen en weer naar Noorwegen te gaan. Hennie vond het fijn om in Nederland te zijn, maar ook fijn om weer “thuis” te komen. En Els vond het maar knap stil in huis zonder Hennie, dus die was ook blij dat ze er weer was. En heus niet alleen om die literfles met Licor Cuarenta Y Tres die Hennie in haar koffer had zitten. ;-)

Inmiddels is Hennie begonnen als zogenaamd støttekontakt van twee mensen, voor ongeveer 8 uur in de week. De ene is een oude dame en de andere een jonge man. Het gaat niet om het geven van begeleiding of coaching, maar vooral om het samen ondernemen van activiteiten. Betaald leuke dingen doen dus. En behalve dat het fijn is om aan het werk te zijn, heeft het een positief effect op het leren van de taal. Helemaal goed dus!

Els begint op 1 augustus als projectmedewerker bij de PPT. Dat is de pedagogische-psychologische dienst van de gemeente. Ze gaat samen met iemand anders een nieuw team vormen dat ingezet gaat worden op de 8 kinderdagverblijven in de gemeente Gloppen. Het is de bedoeling dat het team een laagdrempelige, snelle, praktische en effectieve vorm van begeleiding gaat bieden. Els is vooral blij om géén leidinggevende verantwoordelijkheden meer te hebben, want daar is ze wel klaar mee. Ook in haar huidige werk bevalt dat absoluut het slechtste. De baan die ze nu krijgt past haar veel beter denkt ze. Al was het doorlopen van de sollicitatieprocedure (vooral het voeren van een sollicitatiegesprek in het Noors) wel ontzettend zenuwslopend……..

Vorige week zijn we met onze vriendinnen uit Lauvstad (die nog steeds blijven zeuren dat het véél leuker is om bij hun in de buurt te wonen…….) naar een beurs voor vrije tijd, jacht en vissen in Nordfjordeid geweest. Standjes met visspullen, opgezette dieren, geweien voor aan de muur (al dan niet met hertenhoofd er nog aan), geweren in alle soorten en maten, messen, activiteiten en uiteraard de nodige versnaperingen. Er waren ook allerlei demonstraties en de leukste was toch wel die van drie mannen die de cursus “creatief met kettingzaag” goed hadden afgerond. Omdat het heerlijk weer was, sloten we de dag in stijl af op een terrasje in het centrum.

Morgen heeft een buurmeisje “konfirmasjon”. Dat is een ceremonie die de overgang van kind naar volwassene markeert. Van oudsher is dit een kerkelijk gebeuren, maar het kan ook humanistisch of burgerlijk. Het is in elk geval een superbelangrijk gebeuren hier, waar veel voorbereiding bij komt kijken. In onze “klubb” is het gebruikelijk dat de dames voor degene die een kind heeft dat konfirmasjon doet, een taart bakken. Ze krijgen namelijk veel bezoek en daar hoort hier uiteraard koffie met taart bij. En omdat onze “klubb” uit 11 dames bestaat, levert zo’n traditie van het voor elkaar een taart maken, je toch zo’n 10 taarten op. Dat scheelt de moeder/vader van de konfirmant weer uuuuuuuren zelf in de weer zijn. En omdat we uiteraard graag op goede voet blijven staan met onze buren hier op de berg, heeft Els zojuist een mooie mareng-rullekake med bringebær gemaakt en afgeleverd. De uiteinden van zo’n rullekake zien er altijd wat slordig uit, dus die hebben we zelf maar opgepeuzeld. Heel naar.

Ook hebben we er een heleboel buren bij gekregen de laatste weken! Ze zijn wit, zwart of zwart met wit, hebben vier pootjes, überschattig en zijn heerlijk met honing-tijmsaus uit de oven.

Sowieso hebben we niet te klagen over het dierenleven hier. Regelmatig hebben we prachtige grote herten bij ons huis staan, de specht timmert vrolijk door in onze elektriciteitsmast en het stikt werkelijk van de mooie, kleine vogeltjes. Ons eigen dierenleven vermaakt zich ook opperbest! Inmiddels mogen ze allebei loslopen buiten en daar genieten ze enorm van. Onze Puk is vooral druk met rondsnuffelen in de schuur en Odin zit vaak heel “zen” op een steen te wachten tot hij een muis ziet, die hij dan vervolgens iets minder “zen” met een grote sprong vangt, ermee speelt, dood bijt en opeet.

Helaas is het niet gelukt om onze bosuilenfamilie op de foto te krijgen, maar die hebben we dus ook! We hadden al iets horen piepen, waarvan we niet wisten wat het was. Tot Hennie het op een nacht weer hoorde, ging kijken en er maarliefst twee uilenjongen op onze droogmolen zaten. De volgende dag zag ze een volwassen uil op onze antenne zitten en drie jongen in de boom. Uilen zijn natuurlijk ’s nachts actief, maar omdat het hier niet meer echt donker wordt, kun je ze dus prima zien.

Dat het niet donker wordt is trouwens best een gekke ervaring. Voor je er erg in hebt, is het ’s avonds ineens hartstikke laat. En als je ’s nachts wakker wordt en denkt dat je er bijna uit moet omdat het al zo licht is en de vogels volop fluiten, blijkt het pas midden in de nacht te zijn!

We zijn de laatste tijd superdruk geweest in onze tuin. Daar stond het onkruid tot ver boven onze knieën. Runar was zo lief om het grasveld voor ons huis voor ons te maaien, maar het stuk naast ons huis leek meer op een jungle dan op een tuin. We hebben een bosmaaier gekocht en zijn dagen druk geweest met het wegmaaien van het onkruid. En omdat we het niet nodig vinden dat Runar “ons” gras maait, hebben we ook maar een elektrische grasmaaier gekocht met opvangbak. Inmiddels ziet het tuintje er beschaafd uit en nu is het een kwestie van bijhouden. En nee, dit is geen verdwaalde talibanstrijder, dit is Hennie die geen zin had in rondvliegende spetters onkruid in haar gezicht en haar. En deze foto mocht alleen op de blog als ook de parasoltrol er ook op zou komen, dus bij deze. We hebben al tijden mooi weer en zitten veel buiten. Soms is het zo warm, dat we de parasol erbij nodig hebben. Noorwegen koud en donker……egnie!

Afgelopen week hebben we een hoek van de tuin waar allerlei stenen en rommel in lag en een dooie rozenbottelstruik in stond opgeruimd en omgetoverd tot minimoestuin. Met een beetje mazzel hebben we over een tijdje rucola, radijsjes, peultjes en rode bieten uit eigen tuin. Tomaatjes hebben we al en ook in de rabarber komen we om. Els heeft afgelopen donderdag 7 potten aardbei-rabarberjam gemaakt. Iedereen die dus van plan is om deze zomer onze kant op te komen, weet bij deze wat hij/zij op z’n boterham krijgt. Aardbeien kweken we ook. Omdat de achterkant van ons huis de meeste zonuren heeft, hebben we twee bakken met aardbeienplantjes onder het raam gehangen. Kun je ze zo vanuit het raam hangend plukken! We hopen alleen dat de vogels en herten de moestuin met rust laten of zich laten afschrikken door de aluminiumfolieknutsels die Els erin heeft gezet.

Het cruiseseizoen is ook weer in volle gang! Een paar keer per week vaart er zo’n schip langs onze visstek en ook vanuit ons huis kunnen we ze zien. Het lijkt ons niks om vakantie te vieren op zo’n ding, maar het heeft wel wat dat ze zo ongeveer achter je huis langs varen.

Ons eigen cruiseschip ligt helaas nog steeds kapot te wezen in de haven. Inmiddels is duidelijk dat de startmotor het begeven heeft en zijn we druk op zoek naar een tweedehandse startmotor. Mocht dat niet lukken, dan zit er weinig anders op dan op zoek te gaan naar een nieuwe motor. Deze motor is het namelijk niet waard om er een hoop geld aan te verspijkeren. Maar zuur is het wel dat we met dit schitterende weer niet lekker kunnen gaan varen….. :-(

Maar goed, we sluiten deze blog af met een paar foto’s van avonden zoals we die hier bijna dagelijks hebben op dit moment. Werkelijk schitterend!