De vorige keer schreven we dat we aan het vissen
geslagen zijn en dat er op korte termijn een bootje zou komen. Nou…..die is er
inmiddels! Na uren rondneuzen op de Noorse marktplaats, viel de keuze
uiteindelijk op onderstaand exemplaar. Het is een fraai bootje van ongeveer 5,5
meter lang en met een flinke motor van 60 PK. Wie dus wil komen waterskiën, is
van harte welkom. ;-)
Hennie heeft altijd gezegd dat ze zo graag een eigen
bootje wil, dus die is helemaal in de hieperdepiepstand nu dat bootje er ook
echt is. Ze is ‘m op een zaterdag samen met Femke en Venise op gaan halen iets
ten oosten van Bergen. Toch ruim 4½ uur rijden. Zij hebben een grote bus met
trekhaak en waren zo lief om een dag te besteden aan het ophalen van ons
bootje. Zij wonen hier al wat langer en hebben zelf ook een bootje (en vangen
wél vissen), dus ze voorzien ons regelmatig van handige tips! En bovendien zijn
het twee hartstikke leuke meiden, waarmee het goed klikt. Het is jammer dat ze
op dik 2 uur rijden hier vandaan wonen, maar gelukkig laten we ons daar niet
door belemmeren om regelmatig af te spreken.
*Femke, dan wel Venise.....bedankt voor deze hilarisch suffe foto van kapitein Hennie.......;-).....*
Terug naar ons vaarmonster. Op dit moment staat het
bootje nog voor het huis. Beneden in Sandane komt een nieuwe steiger, waar we
een seizoensplek gaan huren. Als het meezit, is die steiger na Pasen klaar en
dan kunnen we ‘m dus eindelijk écht gaan uitproberen in het Gloppenfjord! En
misschien hebben we dan ook wat meer succes met dat gevis van ons…….
En ook onze tweede, Noorse auto staat inmiddels voor de
deur. Het is een zilverkleurige Subaru Justy uit 2004, met 4WD. Prima auto
denken we en hij rijdt super! Het ziet er nu trouwens wel uit alsof we de
Noorse lotto hebben gewonnen, want er staan drie auto’s en een boot voor de
deur. Beetje patserig is het wel eigenlijk.
De Nederlandse Clio gaat eind april weer met Barbara terug naar Nederland.
Vanmorgen hebben we de van de garage gehuurde spijkerbanden weer laten
verwisselen voor de Nederlandse winterbanden, waarmee we in november deze kant
op zijn komen rijden. Even door de wasstraat gegaan, vol getankt en dan wacht ‘ie
nu braaf op z’n nieuwe baasje. Barbara heeft de autopapieren inmiddels per
aangetekende post ontvangen, dus die gaat de Clio een dezer dagen op haar naam
laten schrijven.
Hennie heeft inmiddels ook werk gevonden! Half mei kan
ze beginnen als “støttekontakt” van in elk geval één persoon met een psychische
beperking, maar met een beetje mazzel van drie. Ze gaat de jongeman waar het in
eerste instantie om gaat begeleiden met een stukje vrijetijdsbesteding. Oftwel….betaald
leuke dingen doen. Het is geen hulpverlening, maar echt bedoeld om te voorkomen
dat mensen vereenzamen of in een isolement komen. De persoon die dit soort
begeleiding voor de kommune coördineert was onder de indruk van Hennies CV, dus
we hebben de indruk dat dit een begin is en dat er wel meer of ander werk uit
gaat voortkomen. Hopelijk helpt deze baan in elk geval alvast bij het beter
leren beheersen van de taal, want dat gaat de goede kant op, maar langzaam.
Maar het is in elk geval superfijn dat Hennie ook aan de slag kan!
Afgelopen weekend hebben we in Bergen doorgebracht. We
hadden kaartjes voor een concert van Ane Brun op zaterdagavond en omdat naar
huis rijden midden in de nacht niet echt een optie is (en omdat samen een
weekendje doorbrengen in een leuke stad nooit vervelend is), hadden we een
B&B in het centrum geboekt. Op de heenweg kwamen we uiteraard langs Ikea.
Daar hebben we even voor Femke en Venise een stuk gordijnstof opgehaald en
uiteraard belandde er toch ook weer vanalles voor onszelf in de befaamde en
beruchte gele tas.
Het concert van Ane Brun was echt fantastisch! Wat een
schitterende en bijzondere stem heeft die vrouw toch en wat een mooie mix van
ontroerende, kleine liedjes en werkelijk 100% de pan uit swingende nummers zette
ze neer. Echt top! Het concert was in een tot concertruimte omgebouwde loods in
de haven (voor de Deventernaren: het had wel iets weg van het Burgerweeshuis).
De sfeer was heel relaxed, ondanks de enorme hoeveelheden drank die er doorheen
gingen. Iemand die met een glaasje cola voorbij kwam, viel echt op. De
meerderheid liep rond met grote bekers bier of glazen wijn. Er stonden ook
kannen water met bekers waar je gewoon (lees: gratis) van mocht nemen en dat
vonden wij prima. Els had best zin in een biertje, maar dat leek haar niet zo’n
goed idee in combinatie met de antibiotica die ze moest nemen vanwege een
hardnekkige voorhoofdsholteontsteking (die inmiddels al weer zo goed als over
is…..no worries).
Toen we vanuit de haven terugliepen naar onze B&B
hoorden we gezellige en vooral hele harde muziek. Hoe dichter we bij de B&B
kwamen, hoe luider de muziek werd. Uiteindelijk bleek tegenover de B&B een
discotheek te liggen. En wij sliepen aan de voorkant, de straat wat maar heel
smal en de rokers stonden buiten voor de deur van de B&B. Oftewel……het
duurde even voor we rustig konden gaan slapen. Die B&B is dus best een
aanrader voor doordeweeks, maar niet voor in het weekend! Wat een lawaai!
Het was leuk om weer eens even in een heuse stad te
zijn met bijzondere winkeltjes en gezellige kroegjes en restaurantjes. Zondagochtend
zijn we met een soort trammetje naar een uitzichtpunt gegaan, waar vandaan we een
fantastisch uitzicht over Bergen hadden. Ondanks de donkere, dreigende lucht,
bleef het droog en konden we heel ver kijken. De regen kwam pas toen we weer op
de terugweg waren.
Op de terugweg hadden we het erover in hoeverre we “de
stad” missen en of we bijvoorbeeld in Bergen (of een andere grote stad) zouden
willen wonen. Ondanks dat we allebei wel genoten hadden van Bergen, waren we
het er roerend over eens dat we veel liever in ons mooie, landelijke en ruime
Gloppen wonen. Want zeg nou zelf……gewoon vanuit ons huis……
Dinsdagavond hadden we ook weer “klubb”. Dat is de
bijeenkomst met buurvrouwen eens in de drie weken op dinsdag van 20 tot 22/23
uur. Dit keer waren we helemaal compleet en dat betekent dat we met 11 dames
waren. Het duurt gelukkig nog even voor wij aan de beurt zijn, want het is niet
niks om voor 11 personen iets te eten te organiseren, (zelfgebakken) taart en
koffie te regelen en zitplaatsen te creëren. En voldoende licht uiteraard, want
er moet wel gehandwerkt worden! Maar we vinden het wel heel leuk om erbij te
zijn en onze buurvrouwen wat beter te leren kennen. Het zijn een stel
vriendelijke en hartelijke dames.
