Home sweet (new) home!

Ik zag dat de laatste keer dat ik wat geschreven heb op deze blog in november was. Best een tijd geleden dus! December was een drukke maand voor ons, dus vandaar dat het schrijven er even niet van gekomen is. Maar dat maak ik deze keer goed met een lang verhaal, dus ga er even lekker voor zitten.

Inmiddels wonen we in Reed. En dat bevalt uitstekend! Het is heerlijk om in een huis te wonen dat lekker warm is. Waar we in ons vorige huis bij een paar graden vorst een extra slaapzak over het bed moesten gooien vanwege de kou, is het hier bij een aantal graden vorst soms nog gewoon aan de warme kant voor onze winterdekbedden. Als we de warmtepomp een half uurtje voor we opstaan laten aangaan, is het behaaglijk wanneer we beneden komen. De vloerverwarming in de gang hebben we niet aan, omdat het niet nodig is. En in het vorige huis moesten we de houtkachel flink opstoken om het warm te krijgen en houden, maar hier moeten we de houtkachel vooral niet te hoog opstoken, want anders smelten we weg. Als het hard waait blijven de kaarsjes gewoon rustig branden. Dat waren we ook niet gewend. Een comfortabel huisje dus!

Natuurlijk is nog niet alles opgeruimd, maar in grote lijnen hebben we de boel aardig op orde. Kijk maar naar deze fotorondleiding!

Dit is woonkamer 1. Met fraaie kachel en verwende Puk. 

Deze tweede woonkamer gebruiken we als eetkamer, boekenkastkamer, kantoor en tijdelijke verhuisdozenopslag. 

Prima keuken, op het ontbreken van een afwasmachine na......

Badkamer met douche, (niet zichtbaar) bad en een aan water-uit-de-douchebak-drinken verslaafde Odin.

Hele steile trap naar boven, dan wel beneden.

Onze slaapkamer mét een hoek waar Hennie haar drumstel gaat neerzetten.

Logeerkamer die nog even moet worden opgeruimd.

Was/rommel/logeer kamer. 

De verhuizing was een enorme klus. Op maandag 29 december heb ik ’s morgens een busje opgehaald, waarmee we in twee dagen een paar keer heen en weer gescheurd hebben met onze spullen. Nou ja “gescheurd”…..het weer was verhuistechnisch gezien verre van ideaal. Op die maandagochtend moest ik eerst een half uur sneeuw scheppen om überhaupt weg te komen met de auto en plaats te maken voor een busje. De weg omhoog van Sandane naar ons oude huis was spekglad door sneeuw en ijs. Dat is voor onze auto’s met 4WD en spijkerbanden geen probleem, maar voor een 2WD busje met niet al te veel power dus wel. Naar beneden ging nog wel, maar als ik bij het omhoog rijden moest stoppen voor een tegenligger, kwam ik nauwelijks weg. Nadat ik dat één keer ervaren had, ben ik de andere keren als een soort asociale wegpiraat omhoog blijven rijden en alles wat me tegemoet kwam moest zelf maar zien waar ze een plekje vonden om me te laten passeren. Alles om de vaart erin te houden dus! Runar was er zwaar van onder de indruk dat ik in die omstandigheden met die bus uit de voeten kon en terecht, want er waren best wat peentjes-zweet-momenten met dat ding.

Maar we waren ZO ZO ZO blij met de hulp die we in de twee verhuisdagen gekregen hebben! Het was onszelf nooit gelukt om alles van Skår naar Reed te krijgen. Op maandag kwamen rond het middaguur Femke, Venise en hun vriendin Ank die op bezoek was voorrijden. Femke en Venise hebben ook een bus, dus we konden met twee busladingen tegelijk verhuizen. Ideaal. En de dames zijn echte aanpakkers, dus op de eerste verhuisdag hebben we al het meeste verhuisd. De laatste busladingen werden uitgepakt nadat we bij de plaatselijke pizzeria een hapje gegeten hadden. ’s Avonds hebben Hennie en ik onze bus weer ingepakt voor de volgende dag, maar tegen een uur of 12 vonden we het echt wel mooi geweest en kropen we tamelijk afgepeigerd ons bedje in.

Om de volgende dag weer vrolijk verder te gaan. De hulpploeg van dinsdag arriveerde mooi op tijd bij het huis in Reed, waar ik de bus al aan het uitpakken was. Laura en de vader en broer van Pier waren ook niet vies van een portie sjouwen, dus ook die gingen meteen vol aan de slag. Pier had nachtdienst gehad, dus die was er niet. Nou ja, hij kwam ’s middags in Reed toen we de laatste bus op de droger na uitgepakt hadden. Maar eerlijk is eerlijk, die heeft hij wel helemaal in z’n uppie naar binnen gesjouwd. Om ze te bedanken voor de hulp hebben we ze een paar dagen later mee uit eten genomen naar wederom die plaatselijke pizzeria.

Maar echt…..we zijn ontzettend dankbaar voor de hulp die we gekregen hebben. Zelf het bezoek werd gewoon ingezet en deed dat ook zonder mokken. Super!

Toen we dinsdagavond over waren hebben we ons bed in elkaar gezet en hebben we de boel de boel gelaten. Zo afgepeigerd waren we. Op woensdag, oudejaarsdag, is Hennie nog even het oude huis gaan fatsoeneren en ben ik begonnen met opruimen. Maar ik was zó moe, dat ik nauwelijks iets voor elkaar kreeg. ’s Middags toen Hennie terug was, hebben we alle dozen uit de ene huiskamer in de andere gesjouwd, zodat we in elk geval in één woonkamer redelijk gezellig konden zitten. Puk bewaakte de verhuisdozen in de andere kamer. 

Helaas was ik zo afgepeigerd dat we het oliebollenfeestje bij Thea en Eelco aan ons voorbij moesten laten gaan. Hennie had er nog wel energie voor, maar ik niet meer. En oud en nieuw niet samen vieren was voor Hennie geen optie, dus we hebben de avond samen doorgebracht met een spannende DVD serie. En om 12 uur was er best veel vuurwerk om ons heen en vooral in het gedeelte van het dorp dat op de berghelling ligt. Mooi om te zien en eigenlijk vinden we wat leven om ons heen ook wel weer fijn na een dik jaar in de bijna onbewoonde wereld gewoond te hebben.

En natuuuuuuurlijk zijn er ook dingen in dit huis niet helemaal in orde, maar tot nu toe worden die door onze nieuwe Runar, die Klaus heet, snel gefikst. Zo hadden we voor we naar Nederland gingen de hoofdkraan van het water uitgezet en de leidingen geleegd. Toen ik maandagochtend in het huis kwam, heb ik het water weer aangezet. No problemo. Maar ’s middags waren we aan het sjouwen en hoorde ik ineens een raar geluid toen ik van buiten naar binnen liep. Hennie stond in de gang en vroeg zich hardop af wat dat geluid toch was. Ik keek naar beneden en zag dat Hennie met haar schoenen in een zich rap uitbreidende waterplas stond. Ik ging als een speer naar de kelder om het water weer uit te zetten. Na het water opgedweild te hebben, kwamen we al snel tot de conclusie dat een leiding geknapt moest zijn in een tussenwandje. Ik belde Klaus, die belde de loodgieter en een uurtje later was de muur al open gezaagd door Klaus en het probleem in kaart gebracht door de loodgieter. De mannen waren blij dat we nog niet bleven slapen, dus het water kon gewoon afgesloten blijven. De volgende ochtend waren Klaus en de loodgieter er weer om een noodoplossing aan te brengen en afgelopen dinsdag is de boel definitief gemaakt. On-Noors snel!

Ook de garagedeur kon niet helemaal dicht. De nieuwe garage heeft zo’n automatische poort, maar die ging niet helemaal dicht. Op zich niet zo’n punt vonden wij, maar het irriteerde onze Klaus. Dus is hij vandaag bezig geweest met weer een ander mannetje om de poort anders in te stellen en nu doet ‘ie het weer prima. Tot gisteren gebruikten we de garage nog niet, omdat er zoveel zooi van ons in staat dat nog opgeruimd moet worden. Maar omdat ze voor vandaag een fikse storm voorspellen (en omdat Hennie geen zin heeft om elke dag de autoruiten te krabben) hebben we gisteren die zooi zo weggezet dat haar auto er nét bij in past. Luxe hoor….dat beide auto’s in een garage kunnen.

Overigens missen dan wel weer onze Runar waar het aankomt op sneeuwruimen. Dat deed hij altijd met de tractor, ook bij ons. We hoefden dan maar een klein beetje met de hand te ruimen. Nu moeten we een aardig stuk schoonscheppen als er sneeuw ligt. Gelukkig hangt er in de garage zo’n brede sneeuwschuif, maar dan nog is het een aardige klus om de boel sneeuwvrij te maken. Toen er op de eerste verhuisdag ongeveer 50 centimeter lag toen ik met een volle bus aan kwam rijden, was ik daar een dik uur mee bezig. Onlangs lag er een centimeter of 20 en dat had ik in een minuut of 20 aan de kant geschoven en geschept. Laat de sportschool maar zitten! Powertraining genoeg zo!

En op de een of andere manier vindt onze TV geen zenders als we ‘m aan de antenne koppelen. Dat moeten we nog even oplossen, maar aangezien we hier in huis supergoed internet hebben, kijken we gewoon via internet TV. Dat gaat prima, maar op zich zou het wel fijn zijn om ook weer gewoon TV te kunnen kijken. Staat op het to-do lijstje. Maar dat goeie internet is echt geweldig! Skypen en facetimen gaat nu zonder problemen, dingen downloaden gaat snel en zoals gezegd kunnen we TV kijken. We volgen nu “Wie is de mol” weer! Jippie!

Toen Klaus met de waterleiding bezig was, vertelde hij dat hij een muis had gezien in de kelder en muizenvallen had gezet. Ach ja….aan muizen in huis waren we wel gewend dus van die mededeling werden we niet echt anders. Maar daar zaten we op oudejaarsdag op de bank ons af te vragen wat Odin toch aan het doen was. Hij zat in de kelder om een kratje met spullen heen te rommelen en druk te doen. Hennie ging kijken en jawel….er zat een muis in het kratje. Die was ongetwijfeld afgekomen op de muisvriendelijke muizenval van Hennie waar nog een restje oude salami in zat. Deze situatie kon op twee manieren worden opgelost.
Manier Hennie: Odin weghalen, muisje vangen, muisje eten geven (want hij had vast hele erge honger aangezien hij op de salami was afgekomen…..), muisje op een andere plek loslaten nadat deze gerevalideerd en weldoorvoed was.
Manier Els: zooi uit het kratje halen, Odin zijn gang laten gaan.
Na enige discussie werd gekozen voor manier Els, waarbij Hennie zich afzonderde en ik moest beloven om NIET te vertellen hoe het gegaan was. Laten we het erop houden dat Odin binnen 24 uur na aankomst in het nieuwe huis zijn eerste muis smakelijk verorberd had. Welkom Odin, exit muis.

En eerlijk is eerlijk, we boffen weer ontzettend met ons plekje. We wonen prachtig aan het meer, hebben in de zomer veel zon en als er noorderlicht is, hebben we er zicht op. Super super super mooi!!! Nu maar hopen dat we hier wat langer kunnen blijven wonen, want als we op korte termijn wéér moeten verhuizen krijgen we allebei een kleine zenuwinzinking denk ik……

Voor we gingen verhuizen zijn we nog even in Nederland geweest en hebben we de kerst doorgebracht bij mijn ouders. De heenreis was ook nog wel weer even bijzonder. We reisden op 24 december en dat is hier de belangrijkste dag van de kerst, vooral de avond. De dag vantevoren werden we gebeld door iemand van ons lokale vliegveldje waar vandaan we zouden vertrekken met de mededeling dat ze niet konden garanderen dat onze vlucht van 10.50 uur zou gaan, vanwege het weer en het feit dat het kerst was. De vlucht van 6.45 uur konden ze wél garanderen. Tja….wat doe je dan…..vroeg opstaan dus. We hoopten dat we op het vliegveld in Oslo een vlucht eerder naar Amsterdam konden nemen, want we zouden pas om 17.15 uur vertrekken.
Aangekomen in Oslo (om 8.15 uur) bleek dat alle vluchten naar Amsterdam hartstikke vol zaten, omdat de dag ervoor een aantal vluchten geannuleerd waren vanwege storm in Nederland. Omdat we geen zin hadden om zo lang op het vliegveld te blijven hangen, namen we de snelle trein naar de binnenstad en hebben een paar uur in Oslo doorgebracht. Het was heel koud, maar wel zonnig, dus het was heerlijk om een paar duur door de stad te wandelen. In elk geval beter dan op een vliegveld rond te hangen.

Toen we in de loop van de middag weer op het vliegveld waren, was het daar zo goed als uitgestorven vanwege de kerstavond. Dat ging dus mooi snel bij de veiligheidscontrole. Mijn ouders stonden op Schiphol op ons te wachten en het was erg fijn om ze weer te zien! Eerste kerstdag hebben we bij mijn ouders doorgebracht met een blokje om gaan, kadootjes, lekker hapjes, een heerlijk kerstdiner en fijn bijpraten. De volgende dag zijn we bij een oom en tante van mij langsgegaan, die een aantal keer op ons huis in Deventer hebben gepast en waar we een fijn contact mee hebben. Het was ook hartstikke fijn om die weer te zien. Daarna hebben we rondje door het pittoreske (ahum) Oss gelopen, wat inkopen gedaan (in de categorie rookworst, cakemix, dropjes en kaas) en ’s avonds aten we asperges! Daar hebben we heel erg van genoten, want die zijn hier niet te krijgen. 

De volgende dag zijn we naar Deventer gegaan, voor een bezoekje aan onze oude buurtjes. Ook dat was heel erg gezellig en fijn. En dat ze er gewoon met z'n allen zaten om ons weer te ontmoeten, vonden we wel heel bijzonder hoor. Wat een lieve mensen. Vervolgens reden we naar Badhoevedorp waar mijn ouders een hotel hadden geboekt. Dat was ideaal, want de volgende ochtend waren we in no time op Schiphol. Even ontbijten, afscheid nemen, door de veiligheidscontrole, twee flessen sterke drank kopen en op naar Noorwegen.

Voor mij was het de eerste keer dat ik weer in Nederland was. En dat voelde eigenlijk hartstikke fijn en vertrouwd. Het was eigenlijk net of ik niet al zo lang weg was. En het smaakte ook wel naar meer, dus we gaan kijken of we in mei ofzo een weekje met de auto kunnen komen. Het was echt een bliksembezoekje. Maar eerlijk is eerlijk….voor mij voelde terug naar Noorwegen gaan wel als naar huis gaan. Voor Hennie voelde dat een beetje anders, al had die ook wel zin om terug te gaan. De dochter van Runar en Aud had goed voor onze Puk en Odin gezorgd, dus die waren er prima aan toe toen we thuis kwamen. En ook nu in ons nieuwe huis gaat het prima met ze. Ze zijn goed op hun gemak en liggen als vanouds het grootste deel van de dag te pitten. No stress......

Vandaag zijn we in afwachting van de voorspelde storm, die zelfs kan uitgroeien tot een heuse orkaan. En aangezien een weerswaarschuwing hier maar beter wél serieus te nemen is, heb ik op tijd boodschappen gedaan en hebben we alle losse dingen die we buiten hadden staan en hangen naar binnen gezet. Het lijkt erop dat de storm wat zuidelijker aan land komt dan eerst gedacht en dat we daarmee aan het ergste ontkomen. Maar ook voor hier worden hoge windsnelheden verwacht, zijn sommige wegen over de bergen al afgesloten en wordt geadviseerd om alleen op pad te gaan als het echt niet anders kan. 

Nou….dat betekent dat wij lekker bij een warme kachel blijven zitten, de kaarsjes aansteken, een DVDtje klaar hebben liggen voor als deze blog online staat en met geen teen het huis meer uitgaan! Alsof het zo moest zijn kregen we vandaag van vrienden een beschermengeltje voor on ons nieuwe huis opgestuurd met een lieve kaart erbij. We gaan ervanuit dat die prima zijn werk gaat doen. En ook een andere kaart die vandaag bij de post zat is wat ons betreft heel toepasselijk.