Jawel…we hebben afgelopen donderdag een vishengel
gekocht. Een fraai exemplaar, waarmee we kunnen vissen in zout water en kunnen “pilkeren”
vanaf de kant of vanuit een bootje. Bij het pilkeren laat je je pilker (jaja….het
lijkt net of we er verstand van hebben nietwaar?) een eind het fjord in zakken
en imiteer je met je hengel de beweging van een visje. In de hoop dat een grote
vis denkt dat het een écht visje is en er vervolgens in hapt. Pilkers zijn
metalen nepvisjes en je hebt ze in allerlei soorten, gewichten, kleuren en
vooral prijsklassen. Aan de pilker zit een akelig haakje, met drie scherpe
weerhaken eraan.
Gisteren en vandaag hebben we deels vissend
doorgebracht, maar tot nu toe met vooral vegetarische vangst. Stukken plant en
zeewier namelijk. Hennie ving gisteren een oud schepnet. We hebben één levend wezen gevangen, maar dat heeft Els gauw
losgemaakt en teruggezet. Dat was namelijk een prachtige, rode zeester van
ongeveer 20 centimeter. Omdat je met je haak laag vist en soms over de bodem
sleept, is die zeester er dus aan blijven hangen. Hennie vond het zo zielig,
dat ze geen foto heeft gemaakt, maar hij zag er zo uit.
Het zal nog wel even duren voor we de techniek écht
onder de knie hebben, maar we vinden het allebei leuk om te doen. Tot nu toe
zijn we al twee pilkers kwijt geraakt, die vast blijven zitten aan iets op de
bodem (geen zeester), maar dat schijnt erbij te horen. We gebruiken dus maar
niet van die hele dure. Vanuit een bootje schijnt het beter te gaan. Overigens
zijn we volop aan het kijken op de Noorse marktplaats naar een leuk bootje. Dat
gaat er dus op niet al te lange termijn ook wel van komen. We verheugen ons er
nu al op om lekker rond te varen door dit prachtige gebied. Beetje vissen,
rookoventje mee om de vangst in te roken……genieten! Want het is wel de
bedoeling dat de vangst wordt opgegeten. Els heeft vissen leren schoonmaken bij
de kookcursussen van De Rozijnenkorf. Doodmaken heeft ze daar niet geleerd, dus
dat zal de eerste paar keer wel even lastig zijn (qua techniek en qua dat
überhaupt durven te doen…..).
Omdat de Clio in april weer naar Nederland vertrekt,
was het ook noodzakelijk om een andere auto te kopen. We hebben hier namelijk
echt twee auto’s nodig. Els is 4 dagen in de week met de auto naar haar werk en
als Hennie hier op de berg moet blijven zitten, wordt ze er niet echt gelukkiger
op. Bovendien heeft ze zelf de nodige afspraken, dus een tweede auto is gewoon
nodig. En aangezien we met de Clio ervaren hebben dat die goed vast kan zitten
in de modder of de sneeuw, hebben we wederom voor een model met 4WD gekozen
(Subaru Justy G3X van 2004). Begin april halen we ‘m op. Dan gaan namelijk ook
de autopapieren van de Clio op de post naar Barbara, die de Clio koopt en komt
ophalen.
En net toen we dachten dat het voorjaar aangebroken
was, kregen we nog een dosis winterweer op ons dak. De afgelopen dagen heeft er
een mooie laag sneeuw gelegen en omdat het nét boven het vriespunt was, was het
perfecte sneeuw om sneeuwpoppen mee te maken! Els heeft zich samen met een paar
kabouters van de barnehage uitgeleefd en een flinke sneeuwpop gemaakt. Toen Els
die sneeuwpop vervolgens bij gebrek aan een hoed haar eigen muts op zette, kwamen
de kabouters niet meer bij van het lachen. Hennie heeft ook een soort van sneeuwpop
gemaakt…..op de papiercontainer.
Onze McFly trekt de hele dag door de meest mooie
vogeltjes aan. We blijven aan het bijvullen, al verdenken we de lokale herten
ervan om ’s nachts onze vetbollen op te peuzelen. We zien pootafdrukken in de
sneeuw en de plastic houder waar die vetbollen inzitten, is opengebeten. Dat
zien we toch zelfs de Noorse koolmezen en boomklevers niet doen.
Els heeft afgelopen week contractverlenging gekregen
tot half augustus, dus dat is mooi meegenomen. Ze solliciteert inmiddels ook
volop op vacatures voor na de zomer, want het is de vraag of ze bij de
barnehage kan blijven werken. Gelukkig valt het werk op de barnehage en met de
jonge kinderen haar enorm mee. Ze betrapt zichzelf er regelmatig op dat ze ze
zelf heel erg lief en leuk vindt. De wat meer “leidinggevende” aspecten van de
baan bevallen echter voor geen meter, maar goed, die horen er voor nu gewoon
bij en ze zijn qua zwaarte en stress trouwens absoluut niet te vergelijken met
hetgeen ze in Nederland gewend was. In de verste verte niet zelfs!
Hennie heeft aankomende woensdag een gesprek met iemand
van de kommune (gemeente) die de individuele begeleiding van mensen met een
beperking coördineert. Die is uitermate geïnteresseerd in de capaciteiten van
Hennie, dus wellicht komt daar voor Hennie een leuke baan uit.
Vorige keer schreven we over de uitnodiging die we van
Nora hadden gekregen om met haar Bahai nieuwjaar te vieren. Dat hebben we
gisteren gedaan en dat was wederom een heerlijke avond. We waren met 10
personen en Nora had uitgebreid Perzisch gekookt. Superlekker was dat! En we
hebben weer een aantal leuke, nieuwe mensen ontmoet, dus zo wordt onze
kennissenkring hier steeds groter.
We kijken ook erg uit naar de komst van eerst Wendy en
Robert en daarna Barbara in april! Superleuk dat die ons komen bezoeken! In de
zomer verwachten we ook een aantal gasten. We hebben zelf geen plannen om weg
te gaan, dus kom gerust deze kant op! Dat vinden we zelf erg gezellig en onze
twee pluizenbollen vinden dat ook. Hoe meer volk, hoe meer aandacht en
geknuffel denken die namelijk!
Tot de volgende blog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten