De rode draad

Naar de rode draad van dit verhaal kun je lang zoeken, want die is er niet. Behalve een fotoblogje over onze dagtocht naar Runde, is het lang geleden dat we wat van ons hebben laten horen op deze blog. Dat komt omdat we eigenlijk steeds meer in een “gewoon” ritme terecht aan het komen zijn. Waar in het begin alles nieuw en spannend was, merken we nu dat we echt aan het wennen zijn aan ons leven hier en goed onze draai hebben gevonden. Natuurlijk is er nog steeds genoeg te vertellen en laten zien, dus het is weer de hoogste tijd voor een update!

De vorige keer schreven we over het bezoek van Wendy, Robert en Barbara. Aansluitend is Hennie een kleine twee weken in Nederland geweest. Dat had ze met opzet vooraf niet al te groots aangekondigd, omdat ze geen zin had in een overvol programma waarin ze van hot naar her moest reizen om maar zoveel mogelijk mensen te zien. Dat lukt toch nooit en dan kom je verre van uitgerust terug. Ze heeft een weekje bij onze lieve overbuurtjes in Deventer gelogeerd en een lang weekend bij vrienden in Soest.

Het was wel raar om tegenover ons oude huis in de Oudegoedstraat te logeren, maar Hennie vond het heerlijk om weer in Deventer te zijn. Het bezoek aan Nederland heeft haar écht goed gedaan. Toen we in november vertrokken was dat natuurlijk erg emotioneel en heftig. Nu ons leven hier in Noorwegen aardig vorm begint te krijgen en de emoties van het vertrek uit Nederland flink afgezakt zijn, was het voor Hennie makkelijker om in Nederland mensen te ontmoeten, opnieuw afscheid te nemen en weer naar Noorwegen te gaan. Hennie vond het fijn om in Nederland te zijn, maar ook fijn om weer “thuis” te komen. En Els vond het maar knap stil in huis zonder Hennie, dus die was ook blij dat ze er weer was. En heus niet alleen om die literfles met Licor Cuarenta Y Tres die Hennie in haar koffer had zitten. ;-)

Inmiddels is Hennie begonnen als zogenaamd støttekontakt van twee mensen, voor ongeveer 8 uur in de week. De ene is een oude dame en de andere een jonge man. Het gaat niet om het geven van begeleiding of coaching, maar vooral om het samen ondernemen van activiteiten. Betaald leuke dingen doen dus. En behalve dat het fijn is om aan het werk te zijn, heeft het een positief effect op het leren van de taal. Helemaal goed dus!

Els begint op 1 augustus als projectmedewerker bij de PPT. Dat is de pedagogische-psychologische dienst van de gemeente. Ze gaat samen met iemand anders een nieuw team vormen dat ingezet gaat worden op de 8 kinderdagverblijven in de gemeente Gloppen. Het is de bedoeling dat het team een laagdrempelige, snelle, praktische en effectieve vorm van begeleiding gaat bieden. Els is vooral blij om géén leidinggevende verantwoordelijkheden meer te hebben, want daar is ze wel klaar mee. Ook in haar huidige werk bevalt dat absoluut het slechtste. De baan die ze nu krijgt past haar veel beter denkt ze. Al was het doorlopen van de sollicitatieprocedure (vooral het voeren van een sollicitatiegesprek in het Noors) wel ontzettend zenuwslopend……..

Vorige week zijn we met onze vriendinnen uit Lauvstad (die nog steeds blijven zeuren dat het véél leuker is om bij hun in de buurt te wonen…….) naar een beurs voor vrije tijd, jacht en vissen in Nordfjordeid geweest. Standjes met visspullen, opgezette dieren, geweien voor aan de muur (al dan niet met hertenhoofd er nog aan), geweren in alle soorten en maten, messen, activiteiten en uiteraard de nodige versnaperingen. Er waren ook allerlei demonstraties en de leukste was toch wel die van drie mannen die de cursus “creatief met kettingzaag” goed hadden afgerond. Omdat het heerlijk weer was, sloten we de dag in stijl af op een terrasje in het centrum.

Morgen heeft een buurmeisje “konfirmasjon”. Dat is een ceremonie die de overgang van kind naar volwassene markeert. Van oudsher is dit een kerkelijk gebeuren, maar het kan ook humanistisch of burgerlijk. Het is in elk geval een superbelangrijk gebeuren hier, waar veel voorbereiding bij komt kijken. In onze “klubb” is het gebruikelijk dat de dames voor degene die een kind heeft dat konfirmasjon doet, een taart bakken. Ze krijgen namelijk veel bezoek en daar hoort hier uiteraard koffie met taart bij. En omdat onze “klubb” uit 11 dames bestaat, levert zo’n traditie van het voor elkaar een taart maken, je toch zo’n 10 taarten op. Dat scheelt de moeder/vader van de konfirmant weer uuuuuuuren zelf in de weer zijn. En omdat we uiteraard graag op goede voet blijven staan met onze buren hier op de berg, heeft Els zojuist een mooie mareng-rullekake med bringebær gemaakt en afgeleverd. De uiteinden van zo’n rullekake zien er altijd wat slordig uit, dus die hebben we zelf maar opgepeuzeld. Heel naar.

Ook hebben we er een heleboel buren bij gekregen de laatste weken! Ze zijn wit, zwart of zwart met wit, hebben vier pootjes, überschattig en zijn heerlijk met honing-tijmsaus uit de oven.

Sowieso hebben we niet te klagen over het dierenleven hier. Regelmatig hebben we prachtige grote herten bij ons huis staan, de specht timmert vrolijk door in onze elektriciteitsmast en het stikt werkelijk van de mooie, kleine vogeltjes. Ons eigen dierenleven vermaakt zich ook opperbest! Inmiddels mogen ze allebei loslopen buiten en daar genieten ze enorm van. Onze Puk is vooral druk met rondsnuffelen in de schuur en Odin zit vaak heel “zen” op een steen te wachten tot hij een muis ziet, die hij dan vervolgens iets minder “zen” met een grote sprong vangt, ermee speelt, dood bijt en opeet.

Helaas is het niet gelukt om onze bosuilenfamilie op de foto te krijgen, maar die hebben we dus ook! We hadden al iets horen piepen, waarvan we niet wisten wat het was. Tot Hennie het op een nacht weer hoorde, ging kijken en er maarliefst twee uilenjongen op onze droogmolen zaten. De volgende dag zag ze een volwassen uil op onze antenne zitten en drie jongen in de boom. Uilen zijn natuurlijk ’s nachts actief, maar omdat het hier niet meer echt donker wordt, kun je ze dus prima zien.

Dat het niet donker wordt is trouwens best een gekke ervaring. Voor je er erg in hebt, is het ’s avonds ineens hartstikke laat. En als je ’s nachts wakker wordt en denkt dat je er bijna uit moet omdat het al zo licht is en de vogels volop fluiten, blijkt het pas midden in de nacht te zijn!

We zijn de laatste tijd superdruk geweest in onze tuin. Daar stond het onkruid tot ver boven onze knieën. Runar was zo lief om het grasveld voor ons huis voor ons te maaien, maar het stuk naast ons huis leek meer op een jungle dan op een tuin. We hebben een bosmaaier gekocht en zijn dagen druk geweest met het wegmaaien van het onkruid. En omdat we het niet nodig vinden dat Runar “ons” gras maait, hebben we ook maar een elektrische grasmaaier gekocht met opvangbak. Inmiddels ziet het tuintje er beschaafd uit en nu is het een kwestie van bijhouden. En nee, dit is geen verdwaalde talibanstrijder, dit is Hennie die geen zin had in rondvliegende spetters onkruid in haar gezicht en haar. En deze foto mocht alleen op de blog als ook de parasoltrol er ook op zou komen, dus bij deze. We hebben al tijden mooi weer en zitten veel buiten. Soms is het zo warm, dat we de parasol erbij nodig hebben. Noorwegen koud en donker……egnie!

Afgelopen week hebben we een hoek van de tuin waar allerlei stenen en rommel in lag en een dooie rozenbottelstruik in stond opgeruimd en omgetoverd tot minimoestuin. Met een beetje mazzel hebben we over een tijdje rucola, radijsjes, peultjes en rode bieten uit eigen tuin. Tomaatjes hebben we al en ook in de rabarber komen we om. Els heeft afgelopen donderdag 7 potten aardbei-rabarberjam gemaakt. Iedereen die dus van plan is om deze zomer onze kant op te komen, weet bij deze wat hij/zij op z’n boterham krijgt. Aardbeien kweken we ook. Omdat de achterkant van ons huis de meeste zonuren heeft, hebben we twee bakken met aardbeienplantjes onder het raam gehangen. Kun je ze zo vanuit het raam hangend plukken! We hopen alleen dat de vogels en herten de moestuin met rust laten of zich laten afschrikken door de aluminiumfolieknutsels die Els erin heeft gezet.

Het cruiseseizoen is ook weer in volle gang! Een paar keer per week vaart er zo’n schip langs onze visstek en ook vanuit ons huis kunnen we ze zien. Het lijkt ons niks om vakantie te vieren op zo’n ding, maar het heeft wel wat dat ze zo ongeveer achter je huis langs varen.

Ons eigen cruiseschip ligt helaas nog steeds kapot te wezen in de haven. Inmiddels is duidelijk dat de startmotor het begeven heeft en zijn we druk op zoek naar een tweedehandse startmotor. Mocht dat niet lukken, dan zit er weinig anders op dan op zoek te gaan naar een nieuwe motor. Deze motor is het namelijk niet waard om er een hoop geld aan te verspijkeren. Maar zuur is het wel dat we met dit schitterende weer niet lekker kunnen gaan varen….. :-(

Maar goed, we sluiten deze blog af met een paar foto’s van avonden zoals we die hier bijna dagelijks hebben op dit moment. Werkelijk schitterend!