Op zoek

Terwijl het buiten regent en waait, zitten we heerlijk aan een kopje cappuccino mét een echte, Nederlandse stroopwafel. Deze week is het matamål in Sandane en op het plein staan dit weekend allemaal kraampjes met lokale en minder lokale etenswaren. Zo ook een kraampje met een Nederlands stel dat al 14 jaar in Noorwegen woont en zo nu en dan ergens een mobiele stroopwafelkraam opzet. Beslag en stroop maken ze zelf en ze bakken er overheerlijke stroopwafels van. Jammie!!!

In de vorige blog hadden we het er al over dat het weer gaat veranderen en dat is inmiddels volop gebeurd. Eind vorige week kon Hennie nog buiten genieten van een boterhammetje met vlokken in het zonnetje, maar die tijd is voorbij.

As we speak kraakt het huis onder de harde wind die er omheen blaast. Van vrijdag op zaterdag was er een weerswaarschuwing van kracht, vanwege de storm en de grote hoeveelheden neerslag. Inmiddels weten we dat de zulke waarschuwingen van de Noorse KNMI maar beter serieus te nemen zijn en dat was ook dit keer het geval. Het ging flink tekeer! Op verschillende plekken in de bergen zijn al mensen onaangenaam verrast door plotselinge sneeuwval. Als je dan nog op je zomerbanden rijdt (en dat doet iedereen nu nog….) is dat niet grappig. De Sognefjellet is zelf al helemaal afgesloten geweest vanwege de vele sneeuw die er gevallen is. En onze houtkachel brandt al weer elke dag, dus ja…..het is herfst.

De muisjes op zolder zijn ook weer terug van weggeweest. Als we in bed liggen, horen we getrippel en geritsel boven ons hoofd. We zijn ervan overtuigd dat er één een sombrero op zijn hoofdje heeft en luistert naar de naam Speedy Conzales, want die rent als een malle over het hout boven ons. Ik had in het voorjaar aardig wat muizen gevangen met vallen, maar omdat ze in die vallen niet altijd in één keer dood gingen en ik ze dan een klap met een steen moest geven om ze dood te maken, had Hennie in Nederland een muisvriendelijke muizenval gekocht. In Nederland ja, want aan zulke malligheid doen ze hier niet. Gek genoeg blijken muizen gek te zijn op salami, want Hennie heeft er al een paar gevangen met een stukje salami. Vervolgens loopt ze een eind bij ons huis vandaan en laat ze daar weer los. Of Odin ze vervolgens alsnog te grazen neemt weten we niet.

Afgelopen week lagen we al in bed en liep er een muis in de val met een hoop kabaal boven ons hoofd tot gevolg. Hennie had niet zo veel zin om in haar pyjama en op haar pantoffeltjes de muis een eind verderop los te laten, dus zette ze hem/haar beneden in de gang in een emmer. Die emmer dekte ze af met een krant en de bedoeling was om de muis de volgende ochtend vrij te laten. Voelen jullie ‘m al aankomen…..? Toen ik de volgende ochtend als eerste beneden kwam, lag de krant schuin in de emmer en was de muis foetsie. Niet te vinden dat ding, ook niet door Odin. We hebben dus geen idee waar die muis gebleven is, maar met een beetje pech komen we ‘m nog een keer ergens tegen als we er niet op bedacht zijn. Misschien wel als we gaan verhuizen.

Want ja, we moeten verhuizen. De oudste dochter van onze huisbaas woont nu in Ålesund en heeft zin om in het voorjaar terug naar Skår te verhuizen en in ons huis te gaan wonen. Gelukkig heeft Runar het op tijd aangegeven, want het vinden van huurhuizen is hier niet zo makkelijk. Dat gaat vooral via via hebben we gemerkt. Ik heb een bericht op facebook geplaatst en in een groep op facebook die “kjøp, salg og gje vekk Gloppen” heet, oftewel “koop, verkoop en geef weg Gloppen”. Dat leverde een paar reacties op over huizen, maar we merken dat veel mensen nu weten dat we een ander huis zoeken. Zo werd Hennie zelfs al door de vrouw van de bakker aangesproken toen ze brood ging kopen en ook mensen die in de barnehages werken waar ik nu veel kom, spreken me erover aan. Dat zijn dan weer de voordelen van het wonen in zo’n kleine gemeenschap.

Iemand die vrijwel meteen reageerde was een oud collega van me van Breim barnehage, waar ik van november tot augustus gewerkt heb. Naast haar huis staat het huis van haar schoonouders, die al lang geleden overleden zijn. Het huis is nu van haar drie kinderen en één van de drie huurt het nu. Het huis heeft ook een appartement en daar wil de zoon die er nu woont in de loop van december in gaan trekken. Het hele huis is eigenlijk te groot en te duur voor hem. Ze hadden al wel eens nagedacht over verhuren, maar waren na negatieve ervaringen met eerder huurders nogal huiverig geworden. Maar goed, ze vinden het uitstekend dat “goed volk” uit Nederland erin trekt. Best een compliment vinden we zelf.

Vandaag zijn we er wezen kijken en het is een uitstekend huis. Het is gebouwd in de jaren ‘70 en sinds die tijd is er qua interieur niks aan gedaan. Hier en daar zijn de muren oranje, op de vloer liggen deels groene tegels, de badkamer is een soort oranje/bruin en in de slaapkamers zit behang met een zwaar psychedelisch motief. Maar het is goed onderhouden, lekker warm (vloerverwarming en radiatoren in alle kamers, gestookt op olie) en heeft een overdekte veranda aan de voor- en zijkant en een grote tuin. Ook ligt het in een omgeving met meerdere huizen, waardoor het ongetwijfeld makkelijker is om contact met buren te hebben. Het huis ligt wat hoger, waardoor het uitzicht absoluut schitterend is (al kan natuurlijk niks tippen aan ons huidige uitzicht…..). Nadelen zijn dat het een stuk duurder is dan ons huidige huis en in Byrkjelo ligt. Vooral Hennie zou liever dichter bij Sandane wonen en uitzicht hebben op het fjord.

Nadat we er vandaag zijn geweest, zijn we er allebei wel enthousiast over. Er is geen sprake van dat er andere potentiële huurders op de loer liggen en we mogen de tijd nemen om te beslissen. Omdat de zoon die er nu woont pas in december na het appartementje kan verhuizen, zouden wij pas in het nieuwe jaar hoeven te verhuizen. Ondertussen kunnen we al wel spullen die kant op brengen, want mijn oud collega is erg makkelijk met dat soort dingen. We mogen alles gebruiken dat in het huis staat, maar wat we niet nodig hebben aan meubels enzo, halen ze voor we verhuizen weg. Al met al zeker interessant dus. We nemen nog even de tijd om te kijken of we wat anders kunnen vinden, maar het is een prettig idee dat we in elk geval sowieso een hele goede optie in Byrkjelo hebben. En Byrkjelo is maar zo’n 20 minuten rijden van Sandane, dus dat valt op zich goed te doen.

Dat we ons huidige huis uit moeten, vinden we allebei niet heel erg leuk. Het is oud, heel koud, gammel, vreselijk slecht onderhouden en we hebben gezelschap van boktorren en muizen, maar…..het is wel echt ons plekje geworden en we zijn er allebei wel aan verknocht geraakt. Van de ligging en het uitzicht genieten we echt elke dag. Onze katjes kunnen heerlijk rondstruinen, zonder dat we bang hoeven te zijn dat ze worden platgereden. En aan Runar en Aud hebben we fijne buren. Dus hier vandaan moeten vertrekken, valt ons best zwaar. Al hopen we wel dat het nog even duurt voordat ons huisje er weer zo bij ligt……..

Tot de volgende keer!