Vandaag werden we wakker in een grijze, mistige wereld.
We merken dat de herfst onderweg is. ’s Morgens moeten we de ruiten van de auto
al weer schoonmaken (gelukkig nog niet met de ijskrabber) en ligt er een laagje
dauw over het gras. De bladeren aan de bomen beginnen te verkleuren en het
stikt werkelijk van de paddenstoelen. Zo nu en dan struint er een jager rond
ons huis en horen we een schot in de verte, want ook de hertenjacht is weer
begonnen. Het wordt eerder donker en later licht en zo nu en dan maken we al
een lekker vuurtje in de kachel, omdat we merken dat het frisser wordt.
Gelukkig zijn de meeste dagen nog heerlijk zonnig en soms zelfs gewoon warm. Maar
de echte zomer is duidelijk voorbij. En ach….de herfst en de winter zijn
natuurlijk ook hartstikke gezellig en fraai hier. Al moeten we wel eerlijk
bekennen dat we duimen dat het niet héél erg koud gaat worden deze winter, want
dan bibberen we ons “gammele” huisje uit.
Afgelopen woensdag heeft Hennie Joey weer op het
vliegtuig terug naar Nederland gezet. Hij heeft een weekje bij ons gelogeerd en
heeft het uitstekend naar zijn zin gehad. En wij vonden het erg leuk dat hij er
was. We hebben EINDELIJK ons spel “De val van Rome” uit de serie Kolonisten van
Catan kunnen spelen, want dat hadden we al jaren in huis, maar het was er nog
niet van gekomen om dat met iemand uit te proberen en te spelen.
Hennie en Joey zijn een dagje bij Femke en Venise in
Lauvstad geweest. Beetje klussen, vissen, vuurtje stoken en rondstruinen over
het terrein daar. Joey vond het top enne….hij is niet bang om een visje dood en
schoon te maken! Er kwamen een mooie makreel en een flinke koolvis mee naar
huis. De makreel heb ik gerookt en daarna hebben Joey en ik ‘m lekker
opgepeuzeld. De koolvis is in de oven gestoofd met een beetje citroen en wat
verse tijm. Lekker hoor.
Helaas had Hennie op de terugweg een botsing met een
hert. Het ging niet heel hard, maar de auto heeft wel wat schade. Hennie, Joey
en het hert gelukkig niet. We weten inmiddels dat je in zo’n geval meteen de
politie en de autoverzekering moet bellen, want toen Hennie een paar dagen
later met de verzekering belde, waren we mooi de pineut. Omdat er niet meteen
gebeld was, waren we sowieso 4000 kronen eigen risico kwijt en vallen we flink
terug in no-claim. We gaan dus maar met de garage overleggen wat echt
gerepareerd moet worden, want volgens ons valt de schade best wel mee en zijn we
goedkoper uit als we het niet declareren. Lesje voor de volgende keer dus……
Ook zijn ze een paar keer gaan varen en vissen, maar
zonder eetbaar resultaat. We hebben inmiddels besloten dat we een nieuwe accu
voor de boot gaan halen, want het lijkt erop dat het lastig aan de praat
krijgen van de motor, ook daarmee te maken heeft. Maar met zulke heerlijke
dagen en avonden, is het natuurlijk heerlijk om te kunnen gaan varen.
De dag voor vertrek hebben Hennie en Joey de
Kjendalsbreen bezocht. Joey had nog nooit een gletsjer gezien (behalve
op National Geografic dan), dus dan is het wel leuk om zo’n ijsmassa eens in
het echt te gaan bekijken.
Ik ben een paar dagen in Oslo geweest voor een cursus.
De cursus zelf was interessant, maar het was supervermoeiend voor me om de
cursus goed te volgen. Uiteraard was die in het Noors en dat versta ik prima,
maar ik moet me er wel voor inspannen en me concentreren. Het was dan ook erg
fijn dat de cursus om 16 uur afgelopen was en ik de rest van de middag en avond
voor mezelf had. De twee collega’s die mee waren, hadden regelmatig afspraken
met bekenden of familie in Oslo, dus ik hoefde (gelukkig) niet elke middag en
avond “sociaal” te doen in het Noors. Ik heb de nationale galerie en het museum
voor moderne kunst bezocht en lekker door de stad geslenterd. En na vier dagen,
was ik erg blij om weer naar het rustige Gloppen te kunnen vertrekken, want de
drukte en het lawaai van de stad ben ik echt ontwend merkte ik. Leuk voor een
paar dagen, maar no way dat ik daar zou willen wonen.
En terwijl ik in Oslo was, is Hennie begonnen met haar
baan als begeleider van een 6 jarig, Nederlandstalig jongetje op de school hier
in Sandane. Dat bevalt Hennie uitstekend en ze vindt het heel leuk om te doen.
Ze verbaast zich wel over een aantal dingen die toch echt anders gaan dan in
Nederland, maar ze weet zich keurig te houden aan wat haar werk is en zich niet
te druk te maken over de dingen die in haar ogen eigenlijk anders zouden
moeten. Ze heeft een leuke klik met het jongetje, is vier ochtenden in de week
onder de mensen, leert rap beter Noors en verdient een leuk salaris. In
combinatie met de twee støttekontakten die ze heeft en de drumles die ze geeft
aan een jongen met een handicap, is Hennie inmiddels ook goed onder de pannen.
Hartstikke fijn!
Zaterdag zijn we een dagje naar Ikea in Bergen geweest.
Zoals jullie je misschien herinneren uit eerdere blogjes, is dat zo’n 4,5 uur
rijden bij ons vandaan. We hadden een kast nodig waar we onze kleren in kunnen
ophangen, een nieuwe lamp, nieuwe kussens en uiteraard belandt er dan vanzelf
allerlei grut bij in je gele tas, dan wel boodschappenkarretje. Nadat we ook
nog bij de grote bouwmarkt waren geweest die in de buurt van Ikea zit, reden we
met een volgeladen auto weer terug naar Sandane en hebben we even gegeten bij
de Chinees in Førde, waar ze ook superlekkere sushi hebben. Het was schitterend
weer en dan is het helemaal geen straf om zoveel kilometers te moeten maken. In
tegendeel, we vonden het een heerlijk dagje uit.
Gisteren zijn we gaan vissen op het fjord. Het was
prachtig weer en nadat we de motor aan de praat hadden gekregen (dit keer wilde
die alleen nog maar naar links draaien namelijk……en dat eindigt in rondjes
varen…..) hebben we uren op het water doorgebracht. Voor we er erg in hadden
was het al best laat, maar het was lekker warm en heel rustig en mooi. En
blijkbaar is het makrelentijd, want we hebben er maarliefst vijf naar boven
getakeld en mee naar huis genomen. Makreel is best spannend om te vangen, want die
proberen zich echt los te vechten. Een koolvis hangt meestal aan je haak alsof hij
zich er al bij neer heeft gelegd dat hij gaat eindigen in de pan, maar een
makreel niet hoor! Die heb je niet zomaar binnengehaald en je raakt ze onderweg
naar boven makkelijk kwijt. En goede buren als we zijn, hebben we er twee aan
Runar en Aud gegeven en de andere drie heb ik goed schoon gemaakt, gevacumeerd
en ingevroren.
En dat onze Odin gevreesd wordt door de lokale muizen
is inmiddels wel bekend. Als hij buiten is, komt hij om de haverklap met een
muis in zijn bek aanzetten. Als we hem zien aankomen, doen we gauw de deur
dicht, want het liefst komt hij zijn prooi afleveren en oppeuzelen in de
keuken. Afgelopen vrijdag zaten we in de huiskamer thee te drinken en daar kwam
meneer aan met een muis in zijn bek. De muis werd voor onze voeten gedropt,
alleen……hij was niet dood. In tegendeel. Hij schoot als een malle onder de bank
en Odin probeerde ‘m te pakken. Dat lukte niet, want de muis had zich inmiddels
verstopt onder de voet van de lamp. Best knap, want daar zit nog geen
centimeter ruimte onder. We begonnen een reddingsactie en na het opsluiten van
Odin in de gang, hebben we de muis gevangen met stoffer, blik en een emmer en
‘m vrijgelaten in de tuin. Of het dezelfde muis is, die Odin een poosje later
buiten zat op te peuzelen, weten we niet……
Tenslotte willen we jullie deze foto niet onthouden. In
onze tuin staat een perenboom, maar het was ons al opgevallen dat de peren hoog
hingen dit jaar. Aan de kant waar de meeste peren hingen, is een steile afgrond
naar beneden, dus een ladder gebruiken ging niet. Gelukkig is onze huisbaas
Runar niet voor één gat te vangen, dus met twee van zijn kinderen in de
laadbak, werden kilo’s peren (die overigens helemaal niet zo lekker waren…..)
van de boom geplukt. Waar een tractor al niet goed voor is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten