Decemberdrukte

Noorwegen is al weer helemaal in de kerststemming, de “jul” komt er weer aan! Alle producten in de supermarkt zijn in een julvariant te verkrijgen. Zelfs op de pakken melk staan kleurige kerstmannetjes afgebeeld. Dat gaf lichtelijke paniek in een barnehage deze week toen ik bij het zien van zo’n pak melk tegen de kinderen zei dat er “julenisser” (kerstkabouters) in de melk zitten. Het duurde even voor ze in de gaten hadden dat ik ze voor de gek hield. Maar juleham, julesalade, julefrisdrank, julebier, julebrood, julevanallesennogwat dus. As we speak is onze huisbaas Runar in onze kelder stukken schaap aan het zouten en ophangen, dus ja……het is écht bijna kerst.

De mensen die ons via facebook volgen weten inmiddels dat we een ander huis hebben gevonden. Tussen kerst en oud en nieuw verhuizen we naar het plaatsje Reed (ja echt). Dat ligt in het deel van Gloppen kommune dat Breim heet en waar ik in de barnehage gewerkt heb. Het is niet aan het fjord zoals we graag hadden gewild, maar het ligt wel prachtig aan het grote meer Breimsvatn. Het is een mooi opgeknapt huis met een keuken, badkamer, twee woonkamers, drie slaapkamers een kelder en twee garages. En....buren! Reed ligt op ongeveer 10/15 minuten rijden van Sandane vandaan, dus dat is prima te doen. Als we voor het huis in Byrkjelo hadden gekozen waren we daar 20/25 minuten mee kwijt over een beroerd stuk weg.

In september had ik voor dit huis een kleine advertentie in de plaatselijke krant zien staan. Toen ik belde wilde de beste man er een belachelijk bedrag aan huur voor hebben, dus toen waren we heel snel uitgepraat. Hij schreef wel mijn nummer op voor het geval hij in de prijs zou zakken. We hadden er niet meer op gerekend, tot hij een week of wat geleden ineens belde met de vraag of we nog belangstelling hadden. We hadden eigenlijk nét besloten om voor het huis in Byrkjelo van mijn oud-collega te gaan, dus het was even omschakelen. Maar we zijn toch maar gaan kijken en hij zakte heel fors in de prijs. In dezelfde week zijn we nog bij een ander huis in Reed gaan kijken, maar dat viel meteen af door de afschuwelijke behangetjes die overal aan de muur zaten en het minstens zo akelige zeil op de grond. Het uitzicht was super, maar om elke dag in een soort LSD trip te raken door het behang en het zeil leek me nou ook niet zo’n succes. En dus belde ik de man van het huis in Reed, kletste nog een stuk van de prijs af en dat was dat. Missie nieuw huurhuis vinden geslaagd!

De volgende dag ging ik wel met lood in mijn schoenen (en een mooi bloemstukje) naar de oud-collega die zo lief haar huis had aangeboden en die zich erg verheugd had op onze komst. Gelukkig snapte ze onze keuze en ze gaat haar huis verder niet verhuren. Als we ons alsnog bedenken, zijn we dus nog steeds welkom zei ze. Lief hoor.

Afgelopen weekend zijn Femke en Venise komen logeren. We kennen elkaar nu een jaar en dat moest gevierd worden! Ze hadden een fijne fles bubbels bij zich, die ’s avonds rap op was. Ze hadden ook stukken hertenvlees van een hert dat op hun land geschoten is door een buurman, maar wel (met hulp van die buurman) geslacht is door Femke bij zich voor in de vriezer. Lekker….! We hebben de hele avond Kolonisten van Catan gespeeld en ondertussen vreselijk gelachen. De volgende ochtend zijn we na het ontbijt bij ons nieuwe huis gaan kijken en na een kop koffie met versgebakken wafels vertrokken ze weer richting Lauvstad. Het zijn leuke meiden en we zijn blij dat we ze hebben leren kennen!

Voordat Femke en Venise kwamen hadden we nog een minder fraaie stunt met Odin. Odin was buiten en werd opgeschrikt door een paar buurhonden die ineens de hoek van ons huis om kwamen stuiven. Odin deed zijn best om ze af te schrikken met een hoge rug, dikke staart en een hoop geblaas, maar hij was niet opgewassen tegen zoveel geblaf en om hem heen gehups. En dus koos meneer ervoor om in paniek een boom in te vluchten. Waar hij vervolgens natuurlijk niet meer uit durfde te komen. Ik maakte met een lange plank een soort loopplank naar de tak waar hij op zat, maar dat snapte hij natuurlijk niet. No way dat hij daar overheen naar beneden ging lopen. Er zat niks anders op dan met een ladder de boom in te gaan. Gelukkig hielp Runar ons daarmee. Terwijl Runar en ik de ladder goed vasthielden, klom Hennie omhoog. Odin, die in de gaten had dat redding nabij was, kwam al naar Hennie toegeklommen. Hij liet zich zonder protest in zijn nek pakken en naar beneden over de ladder begeleiden. We merken dat hij nog niet over de schrik heen is, want hij wil nu niet zo graag meer naar buiten. En als hij buiten is, kijkt hij heel schichtig om zich heen en wil snel weer naar binnen. Nou ja, dat zal ook wel weer overgaan. Al is er wel een hondje op ons erf bijgekomen. De dochter van Runar en Aud is hier vrij vaak en die heeft sinds kort een puppy. Het is een Finse laphond, oftewel….een klein, zacht pluizenbolletje. Heeeeeeeel schattig!

En verder is december een drukke maand voor ons. Volgende week zaterdag krijgen we een man of 12 op bezoek om Sinterklaas te vieren. De dinsdag daarna is het klubb (de buurdames) bij ons. Daar moet dus een "makkelijke" maaltijd en veul koffie en taart voor verzorgd worden. De dag daarna ga ik een poging wagen om de zogenaamde Norskprøve B1 te halen. Dat is een landelijke test die een bewijs van je taalniveau geeft. Ik heb dat nu niet persé nodig, maar je weet nooit waar het in de toekomst handig voor is. Soms vragen werkgevers daar namelijk om en aangezien deze baan een tijdelijke is, is het slim om op een dergelijke vraag voorbereid te zijn. Van 24 tot en met 28 december zijn we voor een bliksembezoekje in Nederland om kerst te vieren bij mijn ouders. Veel tijd voor andere bezoekjes hebben we niet, dus reken er niet op dat je ons ziet…… Als het een beetje meezit, komen we in het voorjaar een weekje samen naar Nederland. En dan moeten we in december natuurlijk alles weer inpakken, want op 29 en 30 december hebben we een busje gehuurd om onze spullen te verhuizen. Gelukkig hebben Femke, Venise, Pier en Laura aangeboden om te helpen sjouwen, dus dat is superfijn. Op oudejaarsdag zijn we bij Thea en Eelco uitgenodigd, want die hebben in het buurtje waar zij wonen een heuse oliebollentraditie opgebouwd. En zo komen we december dus wel door!

Soms krijgen we de vraag of we al in de sneeuw zitten. Nee dus. Het is nog te warm voor sneeuw, al vriest het zo nu en dan wel een beetje. We hopen eigenlijk met het oog op de verhuizing dat de sneeuw nog even op zich laat wachten tot januari…… Het is al wel duidelijk dat de donkere periode weer echt aangebroken is. Licht wordt het ’s morgens pas tegen een uur of half 9 en tegen 16 uur is het al weer aardig duister. Maar ach, met een knappend houtvuurtje en de nodige gezellige kaarsjes op tafel is het prima vol te houden. Dat vindt Odin ook.

Fijne Sinterklaas allemaal!