We hebben een stralend weekend hier op Stokke! In de nacht
vriest het een paar graden, maar overdag is het heerlijk zonnig. En aangezien
de zon weer een stuk geklommen is sinds de vorige blog, hebben we ‘m nu de hele
dag bij het huis. Gisteren heb ik het prachtige weer gebruikt om een klein
moestuintje aan te leggen. Eerst even inkopen doen in Førde en daarna aan de
klus in het zonnetje. Ik heb er een net overheen gespannen, zodat:
- De vogeltjes de zaden niet kunnen opeten.
- De zwerfkatten de bakken niet als kattenbak kunnen gebruiken.
- De herten de plantjes niet kunnen opeten.
Of “gevaar” nummer 3 zich laat afschrikken door een netje
valt te bezien natuurlijk. Maar ik kan er altijd nog een hek omheen bouwen als
de planten boven de grond uitkomen, al dan niet met stroom erop. Die herten
zijn in groten getale aanwezig rond ons huis in de avond en nacht. Ze hebben
alle vetbollen voor de vogels al opgegeten en we horen ze rond het huis
struinen en knagen aan vanalles en nog wat (niet aan de vetbollen, want die
zijn dus al op…..) als we in bed liggen. Ze zijn overigens een stuk groter dan
die Bambi’s die je in Nederland door de wei ziet huppelen, dus als er ineens
een aantal vlak bij het huis staan als je ’s avonds uit je werk komt, is dat
best imposant.
Vandaag heb ik het mooie weer benut door een lekker stuk te
gaan wandelen. Ik had mijn oog laten vallen op een pad dat vanuit een groepje
huizen verderop de bossen in loopt. Ik had wel een idee waar dat uit zou komen,
maar vandaag was het tijd om uit te vinden of dat idee klopte. Nou….dat deed
het, alleen was het wel wat meer klimmen en verder dan ik dacht. Hier en daar
moest een over het pad kabbelend riviertje overwonnen worden, maar ach….het was
een heerlijke tocht en dat het heel fraai was onderweg hadden jullie inmiddels
wel kunnen raden.
En natuurlijk zijn onze kasten weer gevuld met beschuit,
speculaas, hagelslag en dropjes, want…..we zijn een weekje in Nederland
geweest!
Op witte donderdag reden we naar Bergen, om daar de boot te
nemen naar Hirtshals in Denemarken. Dat we onderweg nog een dikke sneeuwbui
kregen, was iets minder prettig. We kunnen natuurlijk niet op onze
spijkerbanden naar Nederland rijden, dus ik had nieuwe zomerbanden onder de
auto laten leggen. En zo vroeg in het jaar, brengt dat hier een zeker risico
met zich mee. Uiteraard hadden we meer dan genoeg tijd genomen om in Bergen te
komen, dus door rustig aan te doen en ander verkeer te laten passeren, kwamen
we veilig aan bij de boot.
Het reizen met deze boot is ons vorig jaar heel goed
bevallen en ook dit keer weer. Het is heerlijk relaxed om je spullen in je hut
te gooien, een mooi plekje in de lounge te vinden en te genieten van de
prachtige tocht naar het zuiden langs allemaal eilandjes en mooie landschappen.
We hadden geen dinerbuffet geboekt, want als er heel veel
beweging in het schip zit, hoef ik helemaal niks te eten weet ik uit ervaring.
Maar het was een rustige tocht en toen we trek kregen, stond er een aardige rij
voor het buffetrestaurant. Dat is op zichzelf niet zo’n probleem, ware het niet
dat een aanzienlijk deel van die rij uit lawaaierige kinderen bestond. Niet dat
we iets tegen kinderen hebben, integendeel, maar als we ze uit de weg kunnen
gaan, is dat zo nu en dan wel zo prettig. Gelukkig is er ook een klein
a-la-carte restaurant aan boort en daar was geen kind te bekennen! Ook geen
volwassene trouwens. Perfect. Prima. Kom maar door met die dikke biefstuk.
Heerlijk gegeten en vooral…..rustig.
De boot komt rond 8 uur ’s morgens aan in Hirtshals en dan
is het nog zo’n kleine 10 uur rijden naar Deventer. Hennie haar menu die dag
zag er als volgt uit:
Ontbijt: Deens broodje met een worst erin.Lunch: Duitse curryworst met friet.
Diner: Deventers patatje oorlog met frikandel speciaal.
We sliepen, net als vorig jaar, in de waterwoning in
Deventer. De mensen die er wonen, verhuren de begane grond als
vakantieappartement. Het is groot genoeg voor twee personen en van alle
gemakken voorzien. Je parkeert gratis voor de deur en loopt in tien minuten
naar de binnenstad. Uitstekend geschikt voor ons weekje Nederland dus! Maar als
jullie je nog weten te herinneren dat het met Pasen nogal waaide, kunnen jullie
je voorstellen dat ik wat zware momenten had in die drijvende woning. Het is
niet zo dat hij heel erg wild heen en weer gaat, maar die kleine schommelingen
zijn veeeeeeel erger voor iemand die nogal snel last heeft van zeeziekte. Maar
goed, volgende keer gaan we er gewoon weer heen. Dit kleine nadeel weegt
namelijk niet op tegen alle voordelen!
We hadden best wel een vol programma met allerlei bezoekjes
aan familie en vrienden, maar we hadden ze niet zo dicht op elkaar gepland als
vorig jaar. Wat dat betreft hadden we duidelijk een minder gejaagd gevoel dan
toen. En tussendoor hadden we ook nog tijd om naar de tandarts en de kapper te
gaan én de Toyota vol te laden met Nederlandse boodschappen. Natuurlijk was het
ook heerlijk om even door Deventer te struinen op zaterdag, al had ik het op
een bepaald moment helemaal gehad met de drukte en het lawaai. Dat raak je blijkbaar
toch ontwend als je er niet meer zo vaak mee in aanraking komt. Gelukkig was er
een heerlijk terrasje in de zon om weer even op adem te komen. Dat was ik nog
niet ontwend.
Natuurlijk was het fijn om weer allerlei lieve mensen te
zien. En allebei hadden we nog wel meer mensen willen ontmoeten, maar dat gaat
gewoon niet in zo’n weekje. Keuzes maken dus en genieten van de mensen die je
wél ziet. En dat waren er gelukkig best wel veel.
We waren benieuwd of we op de terugweg nog last zouden
hebben van verscherpte grenscontroles vanwege de vluchtelingenproblematiek en
de aanslagen in Brussel. Toen we bij de Deense grens kwamen, zagen we dat er
veel personenauto’s aan de kant gezet werden. Maar toen de dame van de
douane/politie ons nummerbord zag, mochten we gewoon doorrijden. Toen we in
Bergen van de boot reden, moesten we ons paspoort laten zien en dat was dat.
Geen gedoe. Niet dat we iets illegaals bij ons hadden, maar de boel moeten
uitpakken is natuurlijk nooit grappig. Zeker niet omdat de auto op z’n Els was
ingepakt. Dat wil zeggen: strak, netjes en alle hoeken en gaten goed benut.
En inmiddels zijn we dus al weer ruim een week thuis. Puk
was uit logeren bij Trienke en Ate en dat is gelukkig prima gegaan. Dat oude
beestje (18 is ze inmiddels) achterlaten vinden we allebei wel lastig. Ze is zo
aan ons gewend, heeft haar vaste gewoontes, moet twee keer per dag een pilletje
voor haar schildklier en ze raakt snel in de stress. Het is daarom superfijn
dat ze bij Trienke en Ate terecht kan, want die zijn gewend aan katten en ze
heeft het daar prima.
In juni komen onze oude buurtjes uit Deventer een paar dagen
op bezoek. We gaan eerst met ze naar Runde, het vogeleiland waar we zelf al
vaker zijn geweest. We verheugen ons erg op hun bezoek! Mijn ouders komen rond
onze verjaardagen. Ook leuk natuurlijk! En tussendoor gaan we zelf nog op
vakantie in eigen land.
En verder is ons huis trouwens nog steeds “te leen” in de
zomervakantie in de weken dat we zelf op vakantie zijn. Dus als iemand zin
heeft in twee weekjes verblijven in een prachtig stukje Noorwegen….laat het
maar weten! Puk gaat met ons mee, dus no worries wat dat betreft!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten