zondag 19 juni 2016

Leuk bezoek!

Leuk bezoek inderdaad. Ik schreef twee weken geleden al dat we erg uitkeken naar het bezoek van onze overbuurtjes uit Deventer en inmiddels zit hun bezoek er al weer op!

Soms lijkt het wel alsof er een vloek rust op mensen die onze kant op willen reizen met het vliegtuig. Mijn ouders zijn al een keer gestrand in Oslo vanwege sneeuwchaos en meerdere gasten hebben al de overstap gemist van de vlucht vanuit Amsterdam naar de vlucht naar Sandane. Daarmee ben je namelijk de nodige tijd kwijt, omdat je je koffer opnieuw moet inchecken en zelf ook opnieuw door de beveiliging moet. 

Maar goed….deze keer dreigden maar liefst drie op handen zijnde stakingen de reis van Jacques en Tineke te verstoren:
1: De onderhandelingen tussen de werkgevers en werknemers van de SAS liepen vast, maar de dag voor vertrek kwamen ze toch tot een oplossing > gevaar 1 geweken!
2: Bij SAS Zweden was ook een hoop gedoe en zou het tot een staking komen, dan zou dat de binnenlandse vluchten in Noorwegen van de SAS kunnen raken > J en T zouden met SAS van Oslo naar Ålesund vliegen > de onderhandelingen liepen door tot na hun reis > gevaar 2 geweken!
3: Bij de beveiliging op de luchthaven in Oslo werden de werknemers en werkgevers het óók niet eens > de beveiligers stelden een deadline > die liep af op donderdagnacht om 00.00 uur (J en T zouden vrijdagochtend vliegen) > zouden de werkgevers niet akkoord gaan, dan zouden er vrijdag geen vluchten vanaf Oslo vertrekken (J en T moesten in Oslo overstappen) > maar ze kwamen eruit en dus was ook gevaar 3 geweken!

Wat een gedoe! En wat waren we blij dat ze vrijdagmiddag gewoon op de geplande tijd in Ålesund aankwamen! Onderweg naar Ålesund hebben wij nog even een pitstopje gemaakt bij een uitzichtpunt, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de stad.


Vanuit Ålesund reden we richting Runde, het vogeleiland waar Hennie en ik al vaker zijn geweest. Het was niet gelukt om een huisje te boeken op de camping op Runde, maar op het eiland voor Runde had ik wel een comfortabel huisje gevonden. Toen we daar aankwamen, was het inmiddels een uur of 19, dus besloten Tineke en ik meteen een maaltijd in elkaar te gaan toveren van de onderweg ingeslagen boodschappen. Hennie en Jacques pakten de auto uit en maakten de bedden op. Prima taakverdeling als je het mij vraagt.




De volgende dag stond uiteraard Runde op het programma. We liepen eerst langs de camping om een boottocht te reserveren en toen begonnen we aan de steile klim omhoog. Het weer kon niet beter en we genoten van een mooie wandeling over het eiland. De zeevogels kun je het beste zien vanaf de boot of in de avond als ze terug aan land komen, maar de Skua’s, die overdag op het eiland blijven, maakten er een fraaie show van voor ons. Na het nuttigen van de meegebrachte boterhammetjes op een plekje met prachtig uitzicht over zee, begonnen we weer aan de afdaling naar de parkeerplaats om richting haven te rijden.







Vervolgens stond een twee uur durende boottocht op het programma, die ons naar de rots bracht waar de Jan-van-Genten broeden. Onderweg voeren we langs een rots waar aalscholvers op zaten en een eenzame alk. Ook voeren we tussen groepen alken, zeekoeten en papegaaiduikers door. Af en toe zagen we een zeearend en uiteraard werden we in de buurt van de vogelrots, omringd door heel veel Jan-van-Genten. Een prachtige tocht op een relatief kalme zee (vooral Jacques en ik waren daar HEEL blij om).








Na het diner in het huisje trokken Hennie, Jacques en Tineke er opnieuw op uit om de papegaaiduikers te bekijken als ze aan land komen. Aangezien ik een gekneusde teen heb (die nogal pijnlijk was na de wandeling van eerder die dag), besloot ik niet mee te gaan. Gelukkig heeft het vrolijke drietal erg genoten van de tocht en hebben ze met de verrekijker aardig wat van die vrolijke vogeltjes kunnen bekijken. En ze waren er niet alleen zoals jullie zien…..





De volgende dag reden we op huis aan. Onderweg maakten we een lunchstop in Stryn en een kijkstop bij de Kjenndalsbreen.


Tijdens een avondwandeling werden eindelijk de kraanvogels gespot die Hennie en ik al een aantal nachten gehoord hebben. Ik had ze al een keer gezien toen ik op een ochtend naar mijn werk reed, maar Hennie had ze alleen nog maar gehoord. Tot haar grote frustratie. Maar nu lieten ze zich zien én vastleggen op de gevoelige plaat.



Op maandag verzorgde Hennie een tourtje door het fraaie Gloppen en in de avond nam ze de gasten mee voor een mooie avondwandeling in de buurt van ons eerste huis.




Op dinsdag werd koers gezet naar de westkaap en het strand bij Ervik.




Woensdag moest er eerst geshopt worden bij de fabriekswinkel van Skogstad. Jacques tikte er een nieuwe broek en een nieuwe jas op de kop en Tineke een nieuwe regenjas. Daarna reed de tourguide met ze naar het boekenstadje Fjærland.





En toen zat het er al weer op! Donderdagochtend vertrokken ze weer richting Ålesund. Zo was een kleine week met bezoek werkelijk omgevlogen! We vonden het allebei hartstikke fijn om deze lieve mensen een paar dagen om ons heen te hebben gehad. Van gezellige overburen, zijn het echt dierbare vrienden geworden.

En Jacques…..hier komt ‘ie:
Beste lezers.
Het overgrote deel van de foto’s op de blog zijn gemaakt door Jacques. Ik mocht ze gebruiken, als ik er maar bij zou zetten dat hij ze gemaakt heeft. Bij deze! Dank Jacques. :-)

En Gerard: we hebben niet alle vogels uit je bestelling op de foto kunnen zetten, maar ik zou zo zeggen: kom zelf een keer proberen of het jou wél lukt!

En dan die teen. Verschillende mensen uit “the inner circle” hadden al gezegd dat ze dat verhaal gemist hadden op de vorige blog. Vooruit dan maar. Het zit zo. Hennie kreeg een kleine maand geleden buikgriep. Twee dagen later kreeg ik dat ook. Toen ik heel vroeg in de ochtend de naast het bed staande emmer nodig had (meer details bespaar ik jullie), viel ik flauw terwijl ik op de rand van het bed zat. Met mijn hoofd viel ik tegen de muur en op de punt van het nachtkastje en op de één of andere manier kneusde ik mijn teen. Mijn hoofd moest gehecht worden en die teen moet vanzelf beter worden, maar dat kon wel zes weken duren zei de huisarts. Vandaar…..


Toedeloe! 



Geen opmerkingen:

Een reactie posten