I Norge!

En jawel, rond 13 uur vanmiddag reden we ons “nieuwe” land in….Noorwegen! We waren allebei toch wel een klein beetje zenuwachtig dat het over de grens krijgen van onze kattenbeestjes gedoe zou gaan geven, lang zou gaan duren of stressvol voor ze zou zijn. Of dat de douane ons de auto zou laten uitpakken en dan zou ontdekken dat we meer drank dan toegestaan in de kofferbak hadden. Maar niets van dat alles. We hebben bij de grens keurig de baan voor “goods to declare” gevolgd. Els is vervolgens het douanekantoor ingegaan met de Europese paspoortjes van onze Puk en Odin. Daar stond ze tussen de vrachtwagenchauffeurs uit het Oostblok en een Noor met een enorm jachtgeweer. De douanier bladerde eens door de paspoortjes en zei dat het wel goed was zo. Geen scan van de chip, geen onderzoek, geen auto uitpakken, geen illegale drank ontdekt, niks! Enigszins opgelucht reden we verder. Oslo door: geen probleem. En toen….in het zicht van de camping waar we zouden overnachten….file. Op de E6 (de belangrijkste snelweg van Noorwegen) was een ongeluk gebeurd. En dan sta je toch zomaar een hele tijd stil. Tegen de tijd dat we verder konden rijden was het pikdonker, maar gelukkig had de campingeigenaar in ons huisje voor vannacht de verwarming al lekker opgestookt.

We krijgen veel vragen per sms, whatsapp of facebook over hoe het met de katten gaat. We denken niet dat ze ooit voor de lol uit zichzelf in de auto zullen gaan zitten, maar het gaat eigenlijk best goed. Hennie geeft ze ’s morgens een rustgevend middeltje en als dat eenmaal werkt, zitten ze best rustig op de achterbank. Odin heeft wel duidelijk meer stress dan Puk, wat zich uit in zielig gepiep en soms zelfs gehijg, maar het is te doen vinden we. Zo nu en dan nemen we ze even mee naar buiten aan hun riempje. Je staat zwaar voor schut natuurlijk met zo’n kat aan een riempje, maar vooruit……je moet er wat voor over hebben, want we doen ze natuurlijk wel wat aan door ze zo mee te slepen naar Noorwegen.

 

En voor de facebook vrienden; jullie hebben nog een verhaal tegoed over een ondergepoepte Hennie. Toen we gisteren wegreden was Odin best in de stress. Bij Borne (na een half uur dus ongeveer) kon Hennie het gemiauw niet meer aanhoren en dacht ze dat Odin wel wat meer zou ontspannen op haar schoot. Dat klopte ook wel, want toen hij weer opstond lagen er een paar fijne kattendrollen op haar broek. Pitstopje op de vluchtstrook, kattendrollen met een papieren zakdoekje opgepakt en geheel tegen al onze principes in, in de berm gemikt. En verder!

 Gisteren hebben we ongeveer 850 kilometer afgelegd en sliepen we (figuurlijk gesproken) onder de brug tussen Denemarken en Zweden. En als je dan genoten hebt van de serie The Brigde/Bron/Broen dan ben je toch blij dat er niet halverwege een lijk op die brug ligt…..

Vandaag hebben we bijna 650 kilometer gereden, maar daar doe je net zo lang over (ook zonder file), omdat je in Zweden niet zo hard mag rijden en in Noorwegen al helemaal niet. Bovendien wordt hoe noordelijker je komt, de weg af en toe smaller, steiler of ga je dwars door stadjes. Dat schiet niet zo lekker op als de Deutsche autobaan. Maar we vinden de Zweden wel consequent. Zelfs de bordjes langs de weg zijn in de kleuren van Ikea. ;-)

 

Morgen rijden we door naar ons nieuwe huis. Dat kan wel eens een zware rit worden, want de weersvoorspelling is slecht en door de vele regen van gisteren en vandaag is een deel van de route die we zouden rijden afgesloten door een modderlawine. Ze verwachten dat de weg de hele week dicht zal blijven door de opruimwerkzaamheden. We gaan ons vanavond maar eens over de kaart buigen om te kijken welke alternatieve route we gaan kiezen.

En verder blijft het af en toe maar een raar idee dat we niet terug gaan naar de Oudegoedstraat in Deventer. Deze reis voelt absoluut anders dan een vakantie. Zo nu en dan vragen we ons ernstig af waar we aan begonnen zijn en waarom we niet lekker veilig en bekend in Deventer zijn gebleven. En andere momenten kletsen we weer voluit over hoe het zal zijn om in Gloppen te wonen en te leven. Het is nogal een mix van emoties dus. Zeker wanneer we denken aan al die lieve buren van ons die ons gisterenochtend om 7 uur (al dan niet in pyjama) stonden uit te zwaaien. De tranen liepen velen (ons inclusief) over de wangen. We hebben daar zo ontzettend fijn gewoond en betere buren kan niemand zich wensen! Het valt niet mee om dat achter te laten, maar het is ontzettend fijn om met zo’n goed gevoel op onze jaren in Deventer terug te kunnen kijken.

Het volgende bericht zal vanuit ons nieuwe huis komen! Hoe lang dat op zich laat wachten zal afhangen van de tijd die nodig is om internet in ons huis te laten installeren. Dus….tot de volgende keer!