Internet & kerst in aantocht

Joehoe….jippie….we hebben internet thuis! Het was een heel gedoe om het geregeld te krijgen en zelfs onze emigratiebegeleiders hier stonden voor een raadsel waarom het maar niet lukte, maar volhouder Els heeft het geheel zelfstandig weten op te lossen. Er bleek helemaal niets mis met haar persoonsnummer, maar ze moest zich eerst aanmelden bij een soort BKR in Tiel (maar dan in Noorwegen natuurlijk). Iemand van het bedrijf waar we internet wilden bestellen wist dat uiteindelijk te vertellen en dat bleek inderdaad het probleem. Na een telefoontje naar dat BKR was het opgelost en kon het internetpakket op de post. En 3 dagen later was het binnen en nadat het ook nog eens een makkie bleek om aan te sluiten (stekker in het stopcontact….klaar!), hebben we een vreugdedansje gedaan en sinds die tijd communiceren we alleen nog met elkaar via facebook, whatsapp, wordfeud of email. Het is er niet gezelliger op geworden…..;-)

 

Het is wel vreemd om te merken hoe je internet mist als het er niet is. Allerlei regeldingen lopen spaak (zoals internetbankieren bijvoorbeeld), maar je mist ook contact met vrienden en familie. Vooral Hennie had daar last van, die miste echt de communicatie met onze “achterban” heel erg.

Komende week gaan we maar eens tv regelen. Dat zal nu ook wel gaan lukken. We kiezen voorlopig nog maar even voor een goedkoop pakket, want abonnementen zijn hier echt een stuk duurder dan in Nederland. Ons internet is met z’n €36 in de maand de goedkoopste aanbieder, een eenvoudig mobiel abonnement (moeten we ook nog regelen trouwens) kost per maand al gauw zo’n €25 en het standaardpakket voor de digitale RiksTV kost €46. Voorlopig gaan we zoals gezegd voor het “zunige Nederlanders abonnement” van €22. Eerst maar eens zorgen voor een stabiel inkomen en dan kunnen we dat abonnement altijd nog opschroeven.

Over dat inkomen gesproken, gaat Hennie na de kerst meedraaien in een zorginstelling. Omdat kerst eraan komt, gaan hier veel dingen alvast in de vakantiestand, dus voor kerst meedraaien is niet echt een optie. Na het meedraaien kan Hennie bepalen of het haar wat lijkt en kan haar mogelijke werkgever dat andersom ook doen. We hebben ook een naam van een contactpersoon binnen de grote zuivelfabriek Tine in Byrkjelo (waar Els ook werkt) gekregen, dus wie weet is daar ook nog wat mee te regelen qua werk voor Hennie.

Els heeft inmiddels haar tweede dag op de barnehage gewerkt. Dit keer op een groep met kinderen van 3 tot en met 6 jaar. Geen gedoe met luiers enzo, maar wel weer andere ongemakken. Zo spreken de oudere kinderen natuurlijk veel beter Noors dan Els. Er waren er een aantal die haar hielpen met haar Noors (dat had ze ze namelijk aan het begin van de dag gevraagd), er waren er een aantal die angstvallig uit de buurt bleven van dat mens dat zo raar praat, er waren er een paar die dachten dat Els ze beter zou begrijpen als ze tegen haar gingen schreeuwen in plaats van praten en ten slotte was er een handvol donderstenen die optimaal misbruik maakten van de situatie door vanalles te doen wat niet mocht en vervolgens niet te luisteren of iets ondeugends te zeggen (tenminste….Els denkt dat het ondeugend was).

De leidinggevende van de barnehage heeft Els gevraagd om te solliciteren op een van beide vacatures die ze hebben, omdat ze gaan beginnen met een nieuwe groep. Els twijfelt erg of ze dat moet doen. De taal is natuurlijk nog een struikelblok (al gaat het wel steeds beter en vinden de collega’s dat het al heeeeeeeel goed gaat….jaja…..) en Els heeft natuurlijk echt geen bal verstand van (laat staan affiniteit met) zulke kleine kinderen. Toch waren haar pedagogische kwaliteiten blijkbaar al zo opgevallen dat ze tóch dringend wordt verzocht om te solliciteren. Els gaat er nog maar eens een paar nachtjes over slapen en er nog een keer een goed gesprek over hebben met die leidinggevende om beter te kunnen begrijpen wat beide functies precies inhouden. Want op zich is een stukje stabiliteit in inkomen natuurlijk niet gek……..

En verder vermaken we ons uitstekend met wat geklooi in en om het huis. Els heeft een tijdschrift gevonden waar ze nu al fan van is, namelijk de “Bake”. Het staat vol met allerlei bakrecepten, zoals deze meringues met chocola en pistachenootjes. Els had ze iets stijver moeten kloppen, want het waren tijdens het bakken een soort meringueplasjes geworden, maar de smaak was ondanks dat foutje nog steeds top!

 

 

Het wordt hier nu zo rond 8.30 licht en in de middag begint de schemer rond 15.30. Dat zijn dus al best korte dagen. De sneeuw van vorige week is verdwenen, maar als de weersverwachting klopt, krijgen we in de loop van deze week een nieuwe portie. Vandaag is het vooral stormachtig en zo nu en dan regent het als een gek. Tja….en dan blijkt het dak dus te lekken. Kan gebeuren. Even met Runar over hebben. Er blijken ook muizenkeutels op de zolder (die overigens niet bewoonbaar is) te liggen. Misschien moeten we dus daar Odin en Puk maar eens een speelkwartiertje geven. Maar ach, we weten dat we een oud huis huren met de nodige mankementen, dus we raken er niet van slag van. We verwarmen de kamers die we gebruiken goed en daar hebben we het dus ook comfortabel. De hal en overloop zijn niet echt te verwarmen, dus daar is het bibberen geblazen op een koude dag.

En verder vragen mensen zich af hoe ver we van de bewoonde wereld wonen. Dat valt reuze mee. We wonen aan het einde van een weg van een kilometer of 3,5 door een gebied dat fjellbygda heet. Vrij vertaald is dat “bergdorp”. Langs die weg liggen verschillende huizen en boerderijen. Onderaan de weg, rijd je eigenlijk meteen Sandane in. Sandane is de hoofdplaats van de gemeente Gloppen. Er zijn onder andere 4 supermarkten, een groot hotel met toprestaurant, een Italiaans restaurant, een aantal kledingwinkels, een boekwinkel, twee banken, een bouwmarkt, een elektronicazaak, een garage, een meubelwinkel, een bakker, wat andere winkels, een bioscoop, een theater/concertzaal, een zwembad, een enorme sporthal, een bieb, een cultuurschool en nog wat dingen. En niet te vergeten……een Europris! Dat is onze favoriete winkel, omdat ze er vanalles hebben voor niet al te hoge prijzen. We hebben zelfs al een eigen slogan bedacht: wij zijn wies met Europris! Zeker geen afgelegen of onderontwikkeld gebied dus! En er liggen een paar grotere plaatsen in de buurt, waar we binnen 1,5 uur rijden kunnen zijn. Voor Noorse begrippen is dat dichtbij, want een Noor draait z’n hand niet om voor een paar uur rijden. Binnenkort willen we naar Ikea. De dichtstbijzijnde is in Bergen. Dat is een kleine 4 uur rijden, dus daar moeten we “even” wat tijd voor uittrekken.

Gisteren hebben we de openingsceremonie van de kerstperiode op het centrale plein in Sandane meegemaakt. Je moet wat ten slotte……  Het zou om 15 uur beginnen en om 16 uur zouden de lichten in de grote kerstboom aangaan. Het begon inderdaad om 15 uur met een dansoptreden van de kulturskule. Daarna duurde het een tijd tot het volgende optreden, van wederom de kulturskule, maar dan nu het kinderkoor. Toen vonden wij het wel tijd voor een warme chocomel, want het regende en was best koud. En als heuse Noren hebben we dat op een terras genuttigd. Dat kwam ook omdat er binnen geen plek was, maar goed…. Want even een gezellig kraampje met wat versnaperingen en warme drankjes was er niet bij. Els gaat Hennie opgeven voor het organiserend comité van de kerstopening, want Hennie had allerlei ideeën over hoe het leuker, gezelliger, efficiënter en beter kon. En met al haar ervaring in het organiseren van buurtactiviteiten in de Oudegoedstraat, kunnen ze natuurlijk niet om haar heen.
  

 

En toen stonden we dus vol verwachting te wachten op het aansteken van de verlichting! De klok op het gemeentehuis sloeg 4 keer, Hennie keek even de andere kant op, de lichten sprongen aan en Hennie had dus het moment suprême gemist. Els kwam niet meer bij van het lachen, want die had het wel gezien. Hennie dacht dat er wel een soort aankondiging zou komen ofzo, maar nee….ploep….aan! Toen vervolgens iemand waarvan we denken dat het de burgemeester was een toespraak ging houden met een overduidelijk driedubbele tong, zijn we ‘m maar gepeerd. Tot zover het culturele hoogtepunt van deze week. En tot zover ook deze blog maar weer. Dank voor het lezen en alle leuke reacties op facebook! Dat doet ons hier in het hoge noorden goed!!!