En met jul eten ze allerlei speciale dingen. De kinderen op de barnehage hebben het alleen maar over pepperkake (dat smaakt overigens prima) en dat maken ze daar ook volop. Ze maken er hartjes en sterren van, maar ook hele huisjes. Al een stuk minder aantrekkelijk lijkt ons de pinnekjøtt. Dat is schapenvlees, dat op een speciale manier wordt bereid. De stukken vlees die bij ons in de kelder hingen waren dus voor de pinnekjøtt. Voor de liefhebbers, klik even op pinnekjøtt voor de details. Dan eten ze ook nog lutefisk. Hennie vindt dat natuurlijk sowieso niet uitzien, maar zelfs Els, die toch gek is op vis, heeft hier haar bedenkingen bij. Lutefisk dus. Over het algemeen zetten ze hier reuze smakelijke gerechten op tafel, maar met kerst hechten ze veel waarde aan traditie en blijkbaar hoort daar dit soort voedsel dat men vroeger at ook bij. Zullen we toch maar gewoon oud-Hollands gourmetten pap en mam?
En je kunt natuurlijk met geen mogelijkheid om een enorme variatie aan kerstversierselen heen. De julenisse (kerstman/kerstkabouter) komt in alle variaties, kleuren, maten en materialen voor. Maar uiteraard staan, hangen en liggen de winkels ook vol met kerstengels, kerstelanden, kerstsneeuwmannen, kerststallen, kerstballen, kerstslingers, kerstkaarsen, kerstkaarsenstandaarden, kerstkleedjes, kerstsokken, kerstdekbedden, kerstplacemats, kerstkransen…..afijn, het beeld is wel duidelijk denken we.
We krijgen ook vragen of we al een kerstboom hebben staan, maar daarin passen we ons aan aan de Noorse traditie. Hier wordt de kerstboom pas een dag of twee voor kerst gezet, maar blijft deze in januari wat langer staan. We gaan er tegen die tijd dus samen met Runar (onze huisbaas) eentje uit het bos zagen. Kerstbomen zat rond ons huis.
Maar vooruit, in het kader van ons inburgeringsproces hier, hebben we toch ook wat kronen uitgegeven aan kerstdecoraties. Zo staat er in beide woonkamers zo’n foeilelijk trapje met lampjes voor het raam (die heeft dus echt iedereen hier) en hebben we een julenisse gekocht waar een kaarsje in kan branden. En soms zorgt de sneeuw vanzelf voor sfeervolle kersttafrelen, zoals jullie zien aan de foto van onze voordeur. Niks nepsneeuw!
En sneeuw hebben we al volop gehad zeg! Inmiddels is het al weer verdwenen, maar afgelopen weekend lag er een enorm pak. We zakten er tot halverwege onze bovenbenen in weg. Els tenminste…..Hennie bleef bij haar knieën steken. We zijn ook even naar het vliegveld gereden, wat hier een kilometer of 10 vandaan ligt en waar de ouders van Els op 23 december zullen aankomen om de kerstdagen bij ons door te brengen. Ook daar lag natuurlijk volop sneeuw, maar waar in Nederland alles al bij 10 sneeuwvlokken in de paniekstand schiet, gaat het vliegverkeer hier onder zware winterse omstandigheden gewoon door. Sneeuwschuivers paraat en gaan met die banaan!
En in zulk weer hebben de vogeltjes het ook zwaar. Dit meesje kwam smeltwater drinken op de autospiegel. En tja…..het blijven schitterende plaatjes natuurlijk.
Els wordt inmiddels volop gebeld om in te vallen op de barnehage. Ze heeft ontdekt dat de beste tactiek om om te gaan met (de wat oudere) Noorse blagen die brutaal of vervelend doen omdat ze ze niet goed begrijpt, gewoon in het Nederlands tegen ze terug praten is. Dat vinden ze niet grappig en dan kan Els (in het Noors) uitleggen hoe het voor haar is als zij ze niet goed begrijpt. Werkt uitstekend!
Alleen is Els de afgelopen paar dagen onderuit gegaan door een fikse griep, waarschijnlijk opgelopen door al het gesnotter, gekuch en genies van de kinders in de barnehage. Els vroeg zich ook al af waarom haar Noorse collega’s bij het minste of geringste een muts op hun hoofd hebben. Maar dat snapt ze nu ze een oorontsteking heeft opgelopen ook iets beter. En Els heeft na een goed gesprek met haar leidinggevende toch maar gesolliciteerd op de vacatures die er op de barnehage zijn. Vaste werkdagen met bijbehorend vast inkomen is natuurlijk toch prettiger dan elke dag maar weer afwachten of je gebeld wordt. We zullen zien of ze wordt aangenomen.
Hennie heeft in de buurt van het werk van Els deze foto gemaakt. Het is echt een landbouwgebied hier, met veel boerderijen met schapen en koeien. En die kun je dus uitstekend met de tractor vervoeren zo blijkt.
En verder hebben we heel plezierig contact met onze naaste buren, Runar en Aud. We zijn een avondje bij ze op de koffie geweest om wat nader kennis te maken. Als je samen een erf deelt, is dat natuurlijk wel belangrijk. Het huis waarin wij wonen is van 1939 en is het ouderlijk huis van Runar. Het was boerenbedrijf met schapen, koeien en varkens. Stukken muur die wij in onze tuin zien, komen nog van gebouwen die aan ons huis vast stonden. Twee gebouwen van de boerderij staan nu in het openluchtmuseum in Sandane. En de grote ketel in onze kelder, is dus vroeger inderdaad gebruikt voor het brouwen van bier! Misschien kunnen we die traditie binnenkort eens in ere gaan herstellen.
In 1985 heeft Runar zijn eigen huis gebouwd en verhuurd hij het huis waar wij in wonen. Hij heeft echter ontzettend veel werk met het onderhouden van de hele toko en er komen alsmaar klussen bij (zoals ons lekkende dak repareren bijvoorbeeld.....). We hebben dus aangeboden dat we graag willen helpen, maar we denken dat hij dat niet zomaar zal vragen. Zijn dochter, die vanmiddag even bij ons op de koffie was, beaamde dat. Maar ze zou het voor ons in de gaten houden en het nogmaals tegen haar vader zeggen. Want meegaan om hout te hakken in het bos of leren tractor rijden zodat we ook sneeuw kunnen ruimen, lijkt ons natuurlijk hartstikke leuk!
Tenslotte hebben we nog een prijsvraag zonder prijs. Hennie is creatief geweest met de camera van haar iPhone. Wie o wie weet wat dit is?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten