Els moest werken, dus Hennie heeft ze van het vliegveld gehaald. Bij thuiskomst bleek de stroom in het hele gebied uitgevallen te zijn, dus moesten ze noodgedwongen koffie gaan drinken bij de plaatselijke bakker. En aangezien die heerlijk gebak heeft, was dat geen ramp. Daarna hebben ze een beetje gewinkeld in Sandane en bij thuiskomst bleek de stroomvoorziening gelukkig weer in orde.
Dinsdag hebben we de big city of Sandane wat uitgebreider verkend. Het was wat miezerig weer, maar prima om even door het stadje en het Nordfjordmuseum te slenteren. Dat museum is een verzameling van oude gebouwen, waaronder de smederij die vroeger op ons erf stond en bij de boerderij hoorde. In de zomer zijn de gebouwen in het museum open en worden er oude ambachten beoefend. Nu kun je gewoon over het terrein wandelen en de huisjes aan de buitenkant bekijken. En er is een verhaal met geiten wat we nog niet begrijpen, maar je kunt er prima een flauwe foto bij maken.
Eerste kerstdag was het prima weer en hebben we te voet het gebied rond ons huis verkend. Hier en daar lag er een beetje sneeuw, dus met een optimistische inslag zou je kunnen zeggen dat we een witte kerst hadden. Maar goed, een paar centimeter erbij was leuk geweest. Volgens de weersvoorspelling komt de volgende lading sneeuw na het weekend, inclusief flinke vorst. Als we Runar zien, moeten we dus maar even een nieuwe voorraad haardhout vragen. Want de houtkachels heb je hier echt nodig om het een beetje aangenaam te hebben. En bovendien kun je er heerlijk stoofvlees op laten sudderen. En Odin vindt het, zoals jullie zien, ook heerlijk om voor de kachel te liggen.
Na terugkomst hebben we de kerstcadeaus uitgepakt. We zijn superblij met de DVD van de Hobbit en deel 2 van The Bridge. Aangezien TV regelen nog steeds niet gelukt is, vinden we het zo nu en dan heerlijk om een DVD te kijken. Maar ook de andere cadeaus vielen in de smaak. Letterlijk zelfs, in het geval van het wafelijzer dat Els van Hennie kreeg en de fles oude, single malt whisky die Hennie van Els kreeg. Ook de gekantkloste kerstboomhangers hebben meteen een plekje gekregen in de boom.
’s Avonds hebben we genoten van een heerlijke gourmet. Niks pinnekjøtt en lutefisk. Zover zijn we nog niet ingeburgerd dat we dat eten…..
Vandaag zouden we eigenlijk een tochtje gaan maken door de regio, maar gezien de storm en de plensregen, brengen we de dag maar lekker thuis door. Al lezend, kaartend, weblog schrijvend en wafels bakkend en etend. We hebben ingevoerd dat bij bepaalde taken het dragen van een helm hoort. Dat hebben we geleerd van Bertje Vis, dus zie hier……..
Morgenmiddag vertrekken de ouders van Els weer naar Nederland. Tenminste, als het weer het toelaat. Hier schijnt het wel redelijk weer te worden en draaien ze bovendien hun hand niet om voor een beetje rotweer, maar het schijnt in Nederland nogal te gaan waaien. We zullen zien. In elk geval is het hartstikke fijn en gezellig dat ze er zijn. En zij vinden het ook fijn om nu te weten hoe we hier wonen en leven. Het valt ze erg mee dat we zo dicht bij zulke prima voorzieningen wonen. Het is hier alles behalve een achtergebleven gebied.
Helaas heeft Els zelfs al moeten uitvinden hoe de medische voorzieningen zijn. Na een paar dagen grieperig en koortsig geweest te zijn, bleef ze erg veel last houden van een oor. Het oor had op de eerste nacht van die griep nogal veel pijn gedaan, maar dat was eigenlijk wel weer over. Maar er bleef een rare suis inzitten en goed horen was er ook niet bij. Na ruim een week heeft Els in het plaatselijke helsesenter (gezondheidscentrum) een huisarts bezocht. Die constateerde dat het trommelvlies in dat oor een soort van ontploft was. Of dat niet heel erg veel pijn had gedaan…..ja dus. Het herstellen daarvan duurt een maand of twee, dus voorlopig kan Els zich verschuilen achter het niet goed gehoord hebben van de vragen of opmerkingen van Hennie….;-) “Of ik thee wil zetten? Sorry, niet gehoord”. “De post uit de brievenbus halen terwijl het regent? Vroeg je dat? Niet verstaan?”
Afgelopen week hebben we ook nog via Skype contact gehad met onze oude buurtjes. We hadden een doosje met kerscadeautjes opgestuurd en die hebben ze samen uitgepakt en via Skype waren we er een klein beetje bij. Superleuk!
En hoe het verder met ons gaat? Hennie heeft wat vaker last van het missen van mensen, ons oude huis of het straatje in Deventer dan Els. Ook de taal kost Hennie nog steeds veel moeite. Gelukkig beginnen we in januari met een taalcursus, waarbij we elke week op maandagavond les krijgen. En het zou Hennie helpen wanneer ze wat meer bezigheden heeft waarbij ze ook mensen ontmoet. Els merkt dat het erg scheelt dat ze werkt (vanaf 2 januari zelfs op contractbasis voor 4 dagen in de week tot minimaal eind mei). Ze ontmoet daar mensen, heeft bezigheden en leert in rap tempo Nynorsk. We moeten in het nieuwe jaar maar eens snel op zoek gaan naar iets voor Hennie. Als het goed is kan ze in januari gaan meelopen in een zorginstelling om te kijken of ze daar kan gaan werken. En verder is de winter natuurlijk ook niet het meest ideale jaargetijde om mensen te ontmoeten. De dagen zijn erg kort, het weer is niet zo best en de mensen zijn veel binnen. Gelukkig hebben we het samen prima en vermaken we ons opperbest in en rond ons huisje. Ook onze poezenbeesten doen het uitstekend. Volgens de vader van Els zijn ze zelfs relaxter dan in Deventer. Die indruk hebben we zelf ook wel. Ze vinden het heerlijk om te slapen (maar dat is niks nieuws), maar ook om naar buiten te kijken of als een idioot door het hele huis te rennen.
En met het uitzicht ’s avonds, verlaten we jullie weer. Tot de volgende keer maar weer! Fijne jaarwisseling en alle goeds voor 2014 alvast!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten