Weer thuis

Na de publicatie van ons vorige verhaal afgelopen woensdag bleek dat veel mensen zich afvroegen of alles wel goed was met ons, omdat er al zo lang niets verschenen was op onze blog. Blijkbaar hebben we meer trouwe lezers dan we zelf in de gaten hebben en doen we veel mensen een plezier met het beschrijven van ons leven hier. We gaan dus maar ons best doen om vaker wat te plaatsen. Vandaar nu AL WEER een verse blog!

Ook onze laatste dagen op Smøla waren heerlijk! Donderdag hebben we eerst een mooi stuk gewandeld in een natuurgebied. Deze tureluur had waarschijnlijk een nestje in de buurt van ons pad, want hij/zij deed zijn/haar uiterste best om ons met een hoop gekwetter te verjagen.

Langs de route stonden mooie plantjes en…..Suzan let op……multer! Als je iets koopt dat gemaakt is met deze bessen, dan is dat hartstikke duur omdat ze niet in grote getale te vinden zijn. In Canada hebben we verschillende producten met multer (bake apple op z’n Canadees) geproefd, maar dat we er nou zo enthousiast van werden…..niet echt. Beetje muffige smaak.

Er was ook een soort van oase met water en heel veel verschillende soorten planten. Een prachtig plekje! En dat er touwen langs het wandelpad hingen, leek spannender dan het was, want je had ze eigenlijk niet nodig. Gelukkig maar…..;-)

Op Smøla staat een groot windmolenpark. Leuk voor de energievoorziening, maar een stuk minder leuk voor de populatie zeearenden. Die is op Smøla namelijk al jaren één van de grootste van de wereld, maar sinds de komst van het windmolenpark worden er heel veel dode zeearenden gevonden. Ze vliegen om de een of andere reden tegen de wieken. Onderzoekers komen er niet achter waarom ze dat doen, maar er is nu een experiment met deels zwart geverfde wieken. De veronderstelling is dat ze die beter zien en er niet tegenaan vliegen. Laten we het hopen, want het is toch wel heel erg jammer dat zulke prachtige vogels zichzelf doodvliegen tegen een windmolen. Of het exemplaar dat wij gefotografeerd hebben ook een tik van een windmolen heeft gehad weten we niet, maar echt florissant ziet hij er in elk geval niet uit……

Donderdagavond zijn we naar de voorstelling “Fru Guri av Edøy” geweest. Dit stuk werd dit jaar voor de 20^ste keer opgevoerd en was hartstikke leuk om bij te wonen. Het verhaal gaat over de inwoners van een nederzetting op het eiland Edøy (waar de voorstelling ook plaatsvond) en hun wens om een kerk te bouwen en die uiteindelijk ook gebouwd te krijgen. Jawel…..het kerkje op de achtergrond. En natuurlijk komen er ook de nodige persoonlijke drama’s en avonturen in voor. Het Smøladialect was af en toe lastig te begrijpen, maar het lukte aardig om de rode draad van het verhaal te volgen en de beelden waren prachtig. Mooie kostuums, fantastische combinatie van een voor de voorstelling gebouwd decor en de omgeving en goed spel van de professionele acteurs en amateurs. En ach…..dat er af en toe wat regen uit de lucht viel, nam iedereen voor lief.

Vrijdag zijn we nog gaan varen en vissen. Met goed resultaat, want deze twee joekels van kabeljauwen gingen mee terug. We vingen ook een heel aantal kleinere vissen, maar die hebben we terug gezet. Els ving ook een makreel, maar die wist zichzelf nét voordat hij de boot ingetakeld werd, los te wurmen en gauw weg te zwemmen. Jammer, want Els had haar nog nooit gebruikte rookoventje graag op die makreel uitgeprobeerd.

Els is heel erg blij dat ze Madelon van De Rozijnenkorf uit Deventer zo af en toe nog eens om advies kan vragen, want er ging ruim 2,5 kilo bevroren visfilet mee terug naar Sandane. Het lukte natuurlijk niet om dat goed bevroren over te krijgen en opnieuw invriezen kan niet. Dus Els had wat tips nodig wat ze ermee kon doen. Gelukkig dacht Madelon als vanouds goed mee en gisteren is die 2,5 kilo visfilets omgetoverd in 40 viskroketjes, 2 liter vissoep, een salade van gerookte vis en twee gerookte, gevacumeerde visfilets. Op die salade na (die al op is), ligt alles wederom in de vriezer, want na bewerking invriezen gaat prima. Bedankt Madelon!

Ook de vakantiewasjes waren in no time droog, want het is hier hartstikke warm en zonnig weer. Het groentetuintje van Els hing er ook nogal verlept bij, maar is na een portie liefdevolle verzorging (en een paar gieters water) weer tot leven gewekt.

Als alles meezit arriveren ome Jan en Agnes morgen, dus dan breekt een periode aan met logees en bezoek. Daar hebben we zin in!

Kapitein Sieslo neemt deze keer op geheel eigen wijze afscheid van jullie.