Uitgezwaaid

Zojuist hebben we ome Jan (de broer van de moeder van Hennie) en zijn vriendin Agnes uitgezwaaid na een gezellig weekje dat werkelijk is omgevlogen!

Ome Jan en Agnes waren, voordat ze vorige week maandagavond bij ons aankwamen, al vier weken onderweg met het oude campertje van ome Jan. Via Denemarken, het oosten van Noorwegen, Zweden, de kust tussen Trondheim en Ålesund, Trollstigen en Geiranger, kwamen ze uiteindelijk terecht op Skår, bij ons. Ze vonden het heerlijk om weer even in een “gewoon” huis te kunnen verblijven met alle bijbehorende gemakken. En wij waren blij met de goed gevulde krat met Nederlandse boodschappen, de bij bol.com bestelde DVD’s en de bij miss Etam bestelde kleding, die met het campertje vanuit Nederland voor ons mee waren genomen.

Op het gebied van die “gemakken van een gewoon huis” waren er ook wat obstakels te overwinnen. Zo hadden wij ons internettegoed dat we per maand hebben, al opgebruikt. Als dat opgebruikt is, kun je nog wel internetten, maar dan gaat het steeds trager. Dus toen er ineens een extra iPad en twee extra smartphones gebruik gingen maken van onze wifi, ging alles nog traaaaaaaaaaager……lastig en soms irritant. Gelukkig lukte het wel om even te skypen met de familie in Vietnam en dat was na vier weken met nauwelijks contact natuurlijk wel heel fijn.

Een ander obstakel is onze watervoorziening. Wij zijn aangewezen op regen- en smeltwater van de berg waar we op wonen. Dat stroomt via beekjes naar een soort waterbekken, waar vanuit het naar ons huis en dat van Runar en Aud stroomt. Maar omdat het al zo lang droog en warm is, zit er nog maar weinig water in dat ding. Runar heeft er al een keer 1000 liter water dat hij in Sandane had opgehaald bij ingedaan, maar dat is een hoop gedoe. We moeten dus zuinig zijn met water, tot het weer een paar keer fatsoenlijk geregend heeft. Maar goed, na vier weken rondtrekken, kwam er natuurlijk een flinke lading wasgoed tevoorschijn uit de camper. Die hebben we dus maar gedaan in zo vol mogelijke machines, met een zo kort mogelijk programma. En verder douchen we zo kort mogelijk, gebruiken we servies zo vaak mogelijk om afwas te sparen, heeft het groentetuintje het zwaar omdat het geen water krijgt en wassen we alleen als het écht niet anders kan. Gelukkig regent het af en toe weer wat en voorspellen ze meer regen de komende dagen. Zo hadden we afgelopen week spectaculaire onweerluchten rond het huis, waar helaas maar een ietsiepietsie regen uit viel. Maar het leverde wel fraaie plaatjes op!

Uiteraard was het ontzettend fijn voor met name Hennie en ome Jan om elkaar weer te zien. Die twee hebben een bijzondere band, zoals ook in deze week weer uitgebreid duidelijk werd. En ze zijn overduidelijk genetisch verbonden, want:
1: beiden hebben er ontzettend veel last van als ze door een mug geprikt worden en kunnen daar erg over mopperen
2: beiden kunnen ze uren bezig zijn met het zeven van opgegraven zand/grind op zoek naar goudschilfertjes (helaas zonder het resultaat dat we kunnen gaan rentenieren…..)

3: hoe heet het ook is, allebei willen ze geen drankje uit de koelkast (ome Jan verkiest zelfs een warm/lauw biertje boven een gekoelde….bleh…..)
4: en allebei stralen ze van oor tot oor als ze met een bootje kunnen varen, wat ze uiteraard ook samen gedaan hebben

Agnes kenden we nog niet, maar ook dat klikte uitstekend. We vinden het vooral hartstikke fijn dat die twee elkaar gevonden hebben na het overlijden van tante Minie. Al hebben we die uiteraard de afgelopen dagen wel extra gemist en kwam ze regelmatig ter sprake.

We zijn twee dagen écht op pad geweest. Afgelopen woensdag zijn we naar de westkaap gegaan. Wij waren daar al een keer geweest, maar het is geen straf om daar vaker te komen en het was wederom prachtig. Ten noorden van de westkaap lag bewolking over het land en dat was een prachtig gezicht. Wij stonden hoger, in het zonnetje en leken neer te kijken op een hele grote lap watten, waar hier en daar een bergtop bovenuit piekte.

Toen we weer naar beneden waren gereden, stond het strand van Ervik op het programma. Dat strand hadden we de vorige keer ontdekt en aangezien het zonnetje nu lekker scheen, leek een pitstop op een strand ons wel een goed idee. En dat was het, want we zijn er de hele dag niet meer vanaf gekomen. Els, ome Jan en Agnes hebben zelfs nog gezwommen in de zee. Die was een beetje fris, maar als je er eenmaal doorheen was, was het heerlijk. En het water is superhelder. Als je tot je nek in het water staat, zie je zonder problemen je voeten. Het was jaren geleden dat Els in zee gezwommen had, maar het is zeker voor herhaling vatbaar op dat strandje!

Nadat we ineens tot de ontdekking kwamen dat het al een uur of vijf was, zijn we de boel maar weer gaan inpakken om koers richting Sandane te zetten. In Leikanger vonden we een prima restaurantje en hebben we met onze rood en/of bruin verbrande koppies heerlijk buiten zitten eten met uitzicht op het fjord. Optimaal genieten!

Donderdag hebben Hennie en ome Jan gevaren en gevist. De door Hennie gevangen koolvis, ging bij thuiskomst lekker de barbecue op.

Vrijdag zijn we naar Kalvåg op Bremanger gereden. Het is een prachtige route en Kalvåg is een leuk plaatsje. 

We hebben wat rondgeslenterd door het plaatsje, winkeltjes bekeken en een poging gedaan om het uitzichtpunt op te klauteren. Het was echter heel erg benauwd en het pad werd steeds ruiger, zodat we het halverwege wel mooi geweest vonden en weer omdraaiden. 

Na gesmuld te hebben van de wilde frambozen die volop langs het pad stonden, ploften we neer op het terras van het restaurant Knutholmen. Ook daar zijn we inmiddels vaker geweest en zullen we nog véél vaker komen. Het restaurant is gespecialiseerd in visgerechten, dus Hennie was aangewezen op de hamburger met friet die ze gelukkig voor mensen zoals Hennie ook op het menu hebben staan. Ome Jan ging voor een menu met drie gangen: vissoep, op de huid gebakken kabeljauw en chocoladefondant na. Agnes vond vissoep en panna cotta als toetje wel genoeg. En Els smulde van langoustines en chocoladefondant als toetje.  Hennie koos ook voor de panna cotta na de hamburger met friet, want een toetje past altijd!

Zaterdag gingen ome Jan en Agnes wandelen op de berg waarop we wonen en kwamen Jolien, Sander en Bas op bezoek. Jolien is een oud-collega van Els uit Deventer, Sander is haar partner en Bas is hun zoontje van een half jaar. Zij zaten in een huisje in Loen, wat iets meer dan een uur rijden bij ons vandaan is. Ze vonden het leuk om een dagje met ons af te spreken en uiteraard vonden wij dat ook superleuk! Ook uit hun auto kwam een mandje met Nederlandse producten voor ons. Alleen waren deze producten bedoeld om oud- Hollandse spelletjes mee te doen, zoals koekhappen, ezeltje prik, zaklopen, blikgooien en spijker poepen. Heel creatief!

We hadden vooraf niet bedacht wat we zouden gaan doen, maar ze hadden wel zin om te gaan varen. Logisch, want dat is ook hartstikke leuk en prachtig. Vanaf het fjord ervaar je namelijk pas écht hoe groots het landschap waarin we wonen eigenlijk is. Bas meenemen in het bootje was niet echt een optie, dus gingen Jolien, Sander en Hennie samen varen en paste Els op kleine Bas. Sinds Els een dik half jaar op een kinderopvang heeft gewerkt, schiet ze niet meer in de stress bij het idee van babygehuil en poepluiers. Bas ging toen zijn ouders weg waren keurig slapen en toen hij weer wakker werd hebben Els en Bas zich vermaakt met een wandelingetje in de buurt.

Aan het einde van de middag waren ome Jan en Agnes weer terug en hebben we met elkaar heerlijk genoten van een tijdens het slapen van Bas door Els in elkaar geprutste pastamaaltijd. We hadden ijs met frambozen en bosbessen als toetje. We genoten er erg van om met zoveel leuke mensen gezellig te eten in ons Noorse huisje! Hennie vond dat we wel een soort Italiaanse familia leken.

Zoals gezegd zijn ome Jan en Agnes vandaag rond het middaguur weer vertrokken. Met tranen in de ogen namen we afscheid van elkaar na een hele fijne week. Hopelijk komen ze nog een keer terug. Ze zetten koers naar het Sognefjord, maar waar ze uiteindelijk terecht komen en langs zullen gaan weten ze zelf ook nog niet. Wel hebben we vanmorgen de ferry geboekt, dus ze weten dat ze op 12 augustus de boot naar Denemarken moeten halen. Ongetwijfeld gaan ze zich nog prima vermaken de komende dagen.

Wij verwachten vrijdag Mieke (een oud-collega van Els) en haar zoon Dirk. Zij komen ook een paar dagen logeren. Onze overbuurtjes uit Deventer komen ergens in augustus ook nog een paar dagen langs. David, een schoolvriendje van Hennie, zit begin augustus in een huisje in Utvik, dus ook daarmee gaan nog afspraken gemaakt worden om elkaar weer te zien. Rond onze verjaardagen zijn de ouders van Els er een paar dagen. In september komt Joey (een jongen die Hennie jaren begeleid heeft) deze kant op voor een weekje. En misschien komen Netty en Jeanette in de herfstvakantie hierheen. Allemaal bezoekjes waar we ons erg op verheugen!

Dit keer sluiten we af met een foto van een scootmobiel Norwegian style!