Geen bericht is goed bericht!

Leven ze nog? Ja hoor! Geen bericht is goed bericht klopt in dit geval als een bus. Het bijhouden van de blog is er de laatste weken simpelweg niet van gekomen, maar dat maak ik gewoon vandaag weer goed.

Zoals jullie in de vorige blog konden lezen moesten we plotseling ons huis in Reed uit. Inmiddels wonen we daarom niet meer in Reed, maar in Byrkjelo. Of zoals een goede vriend van Hennie stug blijft zeggen: Borculo. En eerlijk is eerlijk, als je het uitspreekt lijkt het nog wel op elkaar ook. De plek waar we wonen heet Stokke en dat is een verzameling van 7 huizen, waaronder twee veebedrijven. ’s Morgens worden we dus nogal eens gewekt door het geloei van de koeien van de buren, die een eindje verderop in de wei staan. En buiten hoor je geraas, waarvan Femke zich afvroeg of dat de E39 is die een stukje verderop loopt en waar we op uitkijken, maar nee hoor, dat is de waterval die schuin achter ons van de berg af komt. Het is echt een agrarisch gebied hier, want ik denk dat er minstens evenveel tractoren voorbij rijden als gewone auto’s. Eén van de kinderen waar ik mee werk vroeg onlangs waar ik woon. Toen ik antwoordde dat ik in Breim woon, riep hij uit “Bah! Papa zegt dat het daar naar poep stinkt!” En er zijn dagen dat ik zijn papa helemaal gelijk moet geven.

Maar we hebben niks te klagen hoor. In tegendeel, we voelen ons al meer thuis en op ons gemak in dit huis, dan we ooit gedaan hebben in het huis in Reed. Het is een ruim, licht en behoorlijk goed onderhouden huis, met een fraai uitzicht op het dorpje Byrkjelo en de omringende bergen. Binnenkort gaan we ons maar eens even netjes voorstellen aan alle buren, want dat is er door alle drukte nog niet echt van gekomen.

Vanaf 15 juli konden we het huis in en vanaf die dag zijn Hennie en ik al allerlei spullen gaan verhuizen met onze auto’s. Ons nieuwe huis en het oude liggen een kleine 10 minuten rijden van elkaar, dus dat ging prima. Wat we meteen konden opbergen in kasten (kleding en alles uit de keuken bijvoorbeeld), borgen we meteen op. Op de uiteindelijke verhuisdag, 22 juli, waren het dus vooral de wat grotere spullen die nog verhuisd moesten worden. En omdat we een topploeg hadden om ons te helpen, was het eigenlijk zo gepiept. Femke en Venise hielpen met hun grote bus, Ate en Trienke met hun aanhanger en Laura en Pier met hun spierballen. Die laatste twee hadden allebei nachtdienst gehad, dus ze waren wat pipjes, maar ondanks dat waren ze er om te helpen. En ik moet zeggen dat het echt heel erg fijn is dat we zo goed geholpen zijn, zowel in het zoeken naar een andere plek als het sjouwen. We wonen hier nu 1 jaar en 8 maanden en dat we in die tijd al zoveel mensen kennen die zich betrokken bij ons voelen is écht geweldig. En niet alleen betrokken voelen, maar ook de handen uit de mouwen steken om te helpen. Top!

Mensen die ons op Facebook volgen hebben de foto’s van ons huis al gezien, maar voor de anderen…..zo wonen we nu!

We hebben een knusse woonkamer en kunnen zowaar weer TV ontvangen. In Reed ging dat niet, omdat de antenne verkeerd gericht was. En degene die hier voor ons woonde stelde voor om het TV-abonnement te delen. Op één abonnement kun je vier programmakaarten gebruiken en op het abonnement van haar dochter waren er pas drie in gebruik. En dus mochten wij kaart nummer vier gebruiken en delen we de kosten door vieren. Uitstekend geregeld! En met onze ouwe Puk gaat het ook goed zoals jullie zien. Ze mauwt gelukkig niet meer zo heel erg als ze deed in het andere huis vanaf dat Odin dood was. Eigenlijk slaapt ze vooral, maar dat mag op haar leeftijd!

In de eetkamer staat een klein houtkacheltje, maar dat ding doet het als een tierelier en verwarmt eigenlijk ook de andere kamer, de keuken en de hal. Er zitten geen deuren tussen de hal, eetkamer en keuken, dus we zijn benieuwd hoe dat straks in de winter gaat. De eettafel hebben we zo gezet dat we naast elkaar kunnen zitten en dan allebei naar buiten kunnen kijken. Vanaf dag 1 in dit huis, hebben we daar ons ontbijtje genuttigd. Prachtig plekje.

De keuken is vrij nieuw en nog niet helemaal afgewerkt, dus daar moeten we onze nieuwe huisbaas nog even voor achter de broek aan zitten. Maar ach, alles doet het én……we hebben weer een afwasmachine!

Wat kun je zeggen over een hal…..niks. Zo ziet ‘ie eruit.

De badkamer is er een uit de categorie oudbollig, maar alles doet het en wie weet schilderen we ‘m binnenkort wel even wit.

In onze slaapkamer moet nog even iets met kleur aan de muur, want het is wel erg wit. Maar slapen doen we er heerlijk!

De logeerkamer is sinds maandag ook klaar. Onlangs had de Ikea een actie dat als je op een bepaalde zondag iets bestelde, het gratis werd thuis bezorgd. Normaal is dat schrikbarend duur namelijk. Een bed past niet in onze auto’s, dus hebben we dankbaar van de actie gebruik gemaakt om twee logeerbedden te bestellen. En afgelopen maandag werden ze keurig thuisbezorgd. Thnx Ikea!

In deze kamer staan wat kledingkasten en een bureau. En als we meer dan twee logees krijgen, kunnen we hier ook nog twee mensen parkeren.

Hier staan nog onuitgepakte dozen (waarvan sommige nog niet zijn uitgepakt sinds we uit Deventer vertrokken zijn…..) en het drumstel van Hennie. Nu maar hopen dat ze het in dit huis wél in elkaar gaat zetten en lekker gaat drummen, want dat is in de vorige twee huizen niet gebeurd.

Onder het huis zit een grote kelder, waarin je, zoals jullie zien, oneindig veel zooi kwijt kunt.

Bij de voordeur hebben we een soort overkapping, waardoor je droog buiten kunt zitten als de temperatuur goed is.

Naast het huis staat een garage en een oude (en godzijdank lege) kippenschuur. De garage heeft een slechte vloer, dus de huisbaas zei dat als we daar een auto in willen zetten, dat op eigen risico is. Dat doen we dus nog maar niet. Misschien de boot in de winter, want die is een stuk minder zwaar dan de auto’s.

Binnenkort moeten we bessen plukken, want rond het huis staan een aantal grote struiken met aalbessen en zwarte bessen. Dat wordt jam, sap, siroop en wie weet wat nog meer maken dus!

En de zomer is natuurlijk bezoektechnisch gezien ons hoogseizoen. Gelukkig hadden we tijdens de verhuisperikelen geen bezoek, maar daarvoor wel en ook aankomende week verwachten we weer mensen.

Een goede vriendin van Hennie, Liesbeth, kwam in juni een lang weekend logeren. Die twee hadden een hoop bij te praten, dus de tijd ging veel te snel.

Vervolgens kwamen in juli Nienke en Miranda logeren. Omdat Sandra en Herman al ruim vantevoren een reservering hadden geplaatst voor het tweede weekend in juli, zijn Nienke en Miranda in het weekend dat zij kwamen een mooi rondje van drie dagen door Jotunheimen gaan maken. Sandra en Herman hadden mazzel wat het weer betreft, dus ze zijn een hele dag gaan varen en vissen met kapitein Sieslo. Of het het hoogtepunt van hun vakantie was laat ik in het midden, maar ze hebben er wel enorm van genoten. 

En beide stellen hebben ervoor gezorgd dat onze voorraadkast weer goed gevuld is!

Toen Sandra en Herman vertrokken, kwamen Nienke en Miranda weer terug. Zij hebben ook een fijne tijd in Noorwegen gehad en voor tante Hennie was het heerlijk om Nienke een paar dagen om zich heen te hebben. En het zag eruit alsof dat andersom ook het geval was.

Volgende week verwachten we Sander en Bianca met de kinderen. Dat zijn oude buurtjes uit Deventer. En ook Remco en Suzan (studievrienden) met de kinderen komen één dezer dagen nog aanwaaien met de camper waarmee ze een rondreis door Finland, Zweden en Noorwegen maken. En verder verwachten we in september Marieke, Joey (de twee personen die Hennie in Nederland vanuit het PGB begeleidde) en Aukje (de moeder van Joey en oud-collega van Hennie). Ook mijn ouders zullen in het najaar wel weer langskomen om te zien hoe we nu wonen.

En in augustus, september en oktober hebben we zelf wat korte tripjes naar Nederland voor verschillende gelegenheden. Ook daar verheugen we ons op natuurlijk.

In juli hebben we nog een reuze gezellig weekendje in Bergen gehad met Laura en Pier. We ontmoetten elkaar op vrijdagmiddag in de stad, hebben heerlijk Indiaas gegeten en hebben daarna genoten van het concert van Sting. Dat was een feest van herkenning, want hij zong vooral bekende nummers uit de tijd van de Police en van hemzelf. Met Suzanne Vega in het voorprogramma was succes gegarandeerd.

Na het concert hebben we bij Laura en Pier op de hotelkamer nog een afzakkertje gedronken om te vieren dat zij een huis hebben gekocht! Het is een prachtig huis aan de fjord, waar zo goed als niks aan hoeft te gebeuren. Het lijkt een schot in de roos voor ze. En dan kunnen wij binnenkort ook eindelijk eens iemand helpen met verhuizen…..:-)

In Ålesund kwam half juli de tall ships race langs. Ondanks dat we moesten verhuizen, zijn we daar toch een dagje naartoe geweest. Het is tenslotte ook vakantie! In het programma had ik gelezen dat op zaterdag om 12 uur alle schepen de stad uit zouden varen en dat leek ons een mooi schouwspel. Dus vertrokken we op zaterdag vroeg richting Ålesund. We namen om 10.30 uur de snelboot de stad in en hoe dichter we bij Ålesund kwamen, hoe meer grote zeilschepen we passeerden. Met ons, verbaasden meer passagiers op de snelboot zich hierover, want ze zouden immers pas om 12 uur uitvaren. Aangekomen in Ålesund kwam er nog één zeilschip voorbij en dat was het dan. Raar. De dag van tevoren had Hennie Marit (die woont in Ålesund) een berichtje gestuurd en die kwam ook vol verbazing aanwandelen. Ze snapte er niks van, want ook zij had begrepen dat de schepen pas om 12 uur zouden uitvaren.

Terwijl we stonden te kijken naar alle schepen in de baai, vroeg ik aan een Noorse dame naast me of zij wist hoe het nou zat. Wat bleek, om 12 uur begon de race en dan zouden alle schepen, één voor één nog een keer langs komen varen. Aha…..zo zat het dus. Omdat het regende en we het ondertussen koud hadden gekregen, besloten we te gaan lunchen in een leuk tentje dat Marit goed kende. Daarna moest zij weg en het was leuk om haar weer even kort gezien te hebben. We vinden het jammer dat ze zo ver weg woont, want het is echt een hartstikke leuk mens. Maar goed, de zon brak voorzichtig door, dus Hennie en ik liepen opnieuw naar de baai en daar kwamen inderdaad de schepen redelijk dichtbij voorbij gevaren. Er lag een groot marineschip in de baai dat bij elk passerend zeilschip een schot loste (in de lucht uiteraard), dus het was een mooi spektakel. Al met al een geslaagd dagje!

En ergens tussendoor zijn we ook nog onze naamgenoten in Lauvstad gaan bezoeken. Inmiddels lopen ze los op de berg, maar toen wij er waren stonden ze nog in een weiland verderop. Het is leuk dat Femke en Venise zoveel met de lammeren geknuffeld hebben, want daardoor komen die enthousiast naar je toe. En dat is natuurlijk optimaal genieten voor dierenvriendje Siesling. Na een geïmproviseerde, maar lekkere grillmaaltijd buiten (geen lam), gingen we weer naar huis. Altijd leuk om in Lauvstad te zijn! Jammer dat het niet wat dichterbij ligt.

Onze nieuwe bootmotor is ook een groot succes. We hebben nu al meer gevaren dan in het hele vorige seizoen. En jawel....ik kan ook sturen.

Hennie werkt deze hele week (van maandag tot en met zondag) met de jonge man waar ze persoonlijk assistent van is. Afgelopen maandag waren we uitgenodigd om te komen eten bij zijn moeder, die een oud collega van mij is. Zij wil graag dat Hennie meer met haar zoon gaat werken en ook een stukje verantwoordelijkheid van haar overneemt in het bepalen van een programma en het coachen van de anderen die met hem werken. Ze is nu met vakantie, maar als ze terug is gaan Hennie en zij daar afspraken over maken. Dat zou natuurlijk hartstikke mooi zijn, want Hennie kan best wat extra werk gebruiken nu de school is gestopt.

En in de vakantie zat in de post het mij al toegezegde vaste contract. Per 1 augustus ben ik dus voor 100% vast in dienst bij de kommune (gemeente) Gloppen. Of het project waar ik nu in werk op dezelfde manier door zal gaan is nog niet bekend, maar de behoefte aan mensen met de kennis en ervaring van Katrin en mij is hier blijkbaar zo groot, dat ze ons allebei vast in dienst nemen.

Met deze schattige foto van Hennie met Els sluit ik deze blog weer af. Ha det bra!